Τα frames είναι αεράτα, ο χειρισμός ανταποκρίνεται άμεσα και το παράπονό μας για λίγο πιο ακριβές άλμα παραμένει.
Το Stealth Inc 2: A Game Of Clones ουσιαστικά επεκτείνει το υλικό του πρώτου Steal Inc: A Clone In The Dark (ή Stealth Bastard για όσους θυμούνται λίγο καλύτερα) με τον μικρό σας κλώνο να ψάχνει την έξοδο σε ιδιαίτερα θανατηφόρους λαβυρίνθους, με τα ξαφνικά “boo kills” να δίνουν και να παίρνουν. Δεν πρέπει να γίνετε αντιληπτοί από τις αντίπαλες φονικές μηχανές και για αυτό καλό είναι να παραμείνετε στις σκιές. Όσο γίνεται τουλάχιστον. Ο θάνατος είναι φυσικά βέβαιος και το trial and error μια απλή πραγματικότητα, με τη δυσκολία του τίτλου να κάνει συνέχεια σαφές πως μόνο δικό σας λάθος θα σας οδηγήσει στο θάνατο. Αν μάλιστα είστε πιο αφηρημένοι από όσο πρέπει, μπορεί να παίξετε ένα λαβύρινθο δεκάδες φορές, μέχρι να καταλάβετε πώς θα αποφύγετε τη θανατηφόρο μπιφτεκομηχανή στο βάθος. Καλά όλα αυτά αλλά κακά τα ψέματα, τα ξέρουμε από τον πρώτο τίτλο. Το Stealth Inc 2: A Game Of Clones επεκτείνει τη λαβυρινθολαγνεία του πρωτοτύπου προσθέτοντας κόσμο που ενώνει όλα τα επίπεδα και κάνει το σύνολο άλλο Metroidvania. Ή έστω άλλο Guacamelee μιας και ο όρος “Metroidvania” μάλλον παραφορέθηκε γενικά. Αυτό σημαίνει πως δεν μεταφέρεστε αυτόματα από τον ένα λαβύρινθο στον επόμενο αλλά πρέπει να βρείτε εσείς τον δρόμο για εκεί. Και αν το πρώτο που σκέφτεστε είναι “backtracking”, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε. Όχι γιατί απουσιάζει 100%, αλλά γιατί η πορεία που καλείστε να ακολουθήσετε δεν σας φέρνει συχνά στα ίδια μέρη, ούτε θα πονοκεφαλιάσετε αρκετά για να καταλάβετε πώς θα περάσετε ένα σημείο που δείχνει απροσπέλαστο. Είναι περισσότερο μια καλή δικαιολογία για να αυξήσει η Curve Digital Games τη διάρκεια του τίτλου (και δεν είναι αμελητέα η αλλαγή) ενώ είναι σίγουρα και ο καλύτερος τρόπος για να διασκεδάσετε κάπως πιο ανεύθυνα με τα gadgets.
Τα gadgets δεν έλειπαν ούτε στον αρχικό τίτλο αλλά εδώ έχουν την τιμητική τους. Και ασφαλώς τα επίπεδα είναι σχεδιασμένα γύρω από αυτά αλλά και γύρω από τη “συντροφικότητα” που είναι έκδηλη εξ αρχής. Πλέον δεν αρκεί να γλιτώσει από ένα λαβύρινθο μόνο ο κλώνος που εσείς χειρίζεστε, αλλά και όσοι ακόμα βρεθούν στο δρόμο σας εντός του επιπέδου. Συνήθως ακολουθούν κατά πόδας το σωστό μονοπάτι εντός του λαβυρίνθου, ενώ οι δικές σας ενέργειες οδηγούν σε δικές τους κινήσεις (συμπληρωματικές και μη) που πολύ συχνά είναι απαραίτητες για την ολοκλήρωση του επιπέδου. Αν δεν τα κάνετε όλα σωστά, θα πεθάνουν και εσείς θα χάσετε το μέγιστο δυνατό bonus. Μπορείτε λοιπόν να τους θεωρήσετε ως ένα ακόμα gadget με πιθανή ημερομηνία λήξης.
Ο θάνατος είναι φυσικά βέβαιος και το trial and error μια απλή πραγματικότητα, με τη δυσκολία του τίτλου να κάνει συνέχεια σαφές πως μόνο δικό σας λάθος θα σας οδηγήσει στο θάνατο.
Όσον αφορά στα κανονικά gadgets, που τόσο επιδέξια ξεχάσαμε να αναφέρουμε στην προηγούμενη παράγραφο, γίνονται αρχικά διαθέσιμα (ένα, ένα) εντός των λαβυρίνθων. Από μικρά φουσκωτά “τούβλα” που μπορούν να πατήσουν διακόπτες σε απόσταση μέχρι συσκευές που σας δίνουν τον έλεγχο των αντιπάλων σας ή που φωτίζουν οτιδήποτε γύρω σας, όλα τα gadgets δείχνουν σχεδιασμένα με θανατηφόρο αγάπη. Σίγουρα τα παιχνίδια με το φως του αντίστοιχου gadget κλέβουν την παράσταση (όπως και στο σύνολο του τίτλου), ενώ τελικά η χρήση όλων αυτών των συσκευών αποδεικνύεται απαραίτητη και εκτός λαβυρίνθων για να αποκτήσετε πρόσβαση σε bonuses αλλά και στο κανονικό μονοπάτι του κόσμου.
Ευτυχώς που υπάρχει και αυτή η δικαιολογία τελικά μιας και ο μεγάλος κόσμος του Stealth Inc 2: A Game Of Clones δεν δείχνει να στηρίζει ιδιαίτερα την ύπαρξή του. Τη στιγμή που τα gadgets γίνονται διαθέσιμα σε αυτόν, τα έχετε ήδη δαμάσει εντός των λαβυρίνθων, οπότε δεν υπάρχει το αναμενόμενο ενδιαφέρον για το πώς θα τα χρησιμοποιήσετε εκεί που πρέπει, ενώ οι κίνδυνοι δεν φτάνουν ποτέ την ένταση και πρόκληση ενός λαβυρίνθου. Δεν καταλήγει ξένο σώμα με τον υπόλοιπο τίτλο αλλά δεν θα σας προσφέρει κάτι διαφορετικό ή ουσιαστικό. Τουλάχιστον δεν είναι τόσο διακοσμητικός όσο η ιστορία του τίτλου. Γιατί υπάρχει αλλά κανείς δεν της δίνει σημασία. Κάτι που σίγουρα δεν ισχύει για τον level editor που μπορεί στα κατάλληλα χέρια να δώσει δημιουργίες εφάμιλλες με αυτές της ομάδας ανάπτυξης, αλλά θέλει υπομονή για να εξοικειωθείτε μαζί του. Δεν υπάρχει καν η πιθανότητα ύπαρξης κάτι αντίστοιχου με το Wii U GamePad για να πείτε πως η διαδικασία θα γίνει κάπως πιο εύκολη οπότε μένετε με πιο κλασικά μέσα.
Η εμφάνιση και ο τρόπος χρήσης των gadgets είναι από μόνα τους λόγος ύπαρξης για το Stealth Inc 2: A Game Of Clones. Το νέο Splinter Gear τσέπης δεν κάνει πολλά διαφορετικά σε σχέση με τον προκάτοχό του, αλλά συνολικά ξέρει και πάλι πώς να φερθεί. Σίγουρα είναι πιο άχαρο σε “ανοιχτό” περιβάλλον, αλλά σε κλειστούς χώρους το retry counter, παρόλο που δεν μπορείτε να το δείτε, μπορεί να κοιτάξει στα ίσια αυτό ενός Trials και να μην κοκκινίσει καθόλου. Αν κάνει το λάθος να κοκκινίσει από ντροπή, πέθανε.
Πολυ ωραια παρουσιαση φιλε! Αγορασα τον πρωτο τιτλο πριν λιγο καιρο και πλεον δεν βλεπω την ωρα να παρω και το sequel!
Και το Stealth Bastard και το Monaco: What's yours is mine είχαν ξεχωρίσει και τα είχα καταχαρεί. Το 2 μου ακούγεται περισσότερο σαν expansion του πρώτου παρά σαν ουσιαστική βελτίωση.
Δεν αφήνει την αίσθηση ενός expansion αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είναι άτοπο να χαρακτηριστεί έτσι. Αν είχε πέσει ακόμα περισσότερο βάρος σε gadgets και σχεδιασμό λαβυρίνθων (και όχι στον ανοιχτό κόσμο) θα ήταν ίσως πιο κοντά στη λογική ενός expansion αλλά και πιο σφιχτό συνολικά ως σύνολο.