“This is RuptureFarms...”, μια φράση που ξυπνάει αναμνήσεις σε πολλούς από εμάς. Όταν το Oddworld Abe's Oddysee κυκλοφόρησε για το PlayStation, πίσω στο μακρινό 1997, αγαπήθηκε από πολλούς και μετατράπηκε σε ενός είδους μασκότ για την πλατφόρμα. Έκτοτε, η εταιρεία ανάπτυξης πίσω από τη σειρά, η Oddworld Inhabitants, είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα έως και την αναγέννηση του Abe το 2014, με το remake Oddworld New 'N' Tasty να γυρίζει στο σημείο μηδέν και να αφηγείται την ίδια ιστορία φορώντας ένα ολοκαίνουριο «κοστούμι». Το remake αυτό μόλις έφτασε και στο Nintendo Switch, μαζί με άλλους τίτλους Oddworld, και θέλει ακόμη μια φορά να κερδίσει στην προσοχή μας. Αξίζει το ταξίδι στον μακρινό Oddworld; Πάμε να δούμε.
Ο Abe είναι ένας από τους Mudokons, μια φυλή ήσυχων και πνευματικών ατόμων που δυστυχώς κατέληξαν σκλάβοι των Glukkon, μιας φυλής που είναι ακριβώς το αντίθετο - αιμοσταγείς, στυγνοί και πλούσιοι επιχειρηματίες που εκμεταλλεύονται ό,τι ανασαίνει (ή και όχι) στον πλανήτη για να βγάλουν κέρδος. Μιας και η επιχείρηση πλέον δεν μεσουρανεί όπως κάποτε, οι Glukkons προτείνουν το λανσάρισμα ενός νέου προϊόντος στην αγορά για να ξανακερδίσουν τον κόσμο. Για κακή τύχη του Abe, που παρακολουθούσε κρυφά τη συνάντηση, τα νέα είναι άσχημα: το νέο προϊόν είναι σουβλάκια Mudokon! Με τη φρικιαστική αυτή ανακάλυψη, ο Abe αποφασίζει πως πάση θυσία πρέπει να δραπετεύσει από τα εργοστάσια RuptureFarms, ιδανικά παίρνοντας μαζί του όσους περισσότερους από τους 299 Mudokons που βρίσκονται εκεί. Έτσι ξεκινάει η οδύσσεια του Abe, που εκτυλίσσεται σε τρισδιάστατα περιβάλλοντα με gameplay δύο διαστάσεων, συνδυάζοντας platforming, puzzles και adventure σε ένα εξαιρετικά ισορροπημένο μίγμα που δεν περνάει πολύ χρόνο για να εξηγεί τους μηχανισμούς, αλλά αφήνει τον παίκτη να τους μάθει απλώς χρησιμοποιώντας τους. Ο Abe μπορεί να τρέχει, να πηγαίνει αθόρυβα στις μύτες των δακτύλων, να κυλιέται σαν μπάλα, να πηδάει και να χρησιμοποιεί ορισμένα αντικείμενα του περιβάλλοντος, για να υπερβεί τα εμπόδια που συναντά – είτε ζωντανά είτε όχι.
Για τους ζωντανούς εχθρούς, χρησιμοποιείται ένας ακόμη μηχανισμός: το chant, κατά το οποίο ο Abe ψέλνει και καταλαμβάνει το σώμα του εχθρού του – τα καλά του να ανήκεις σε μια σαμανιστική φυλή. Κάτι που έγινε γνωστό – ίσως για τους λάθος λόγους – είναι ο μηχανισμός GameSpeak, με τον οποίο ο παίκτης μπορεί να κάνει τον Abe να μιλήσει ώστε να συνεννοηθεί και να κατευθύνει τους Mudokons προς την ελευθερία, μέσα από πύλες που ενεργοποιούνται με chant. Πρόκειται για ένα απλό σύστημα, καθώς η επικοινωνία είναι κυρίως μονολεκτικές εκφράσεις, γέλιο και σφυρίγματα. Ο αληθινός λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι θυμούνται το GameSpeak; Η ικανότητα του Abe να αφήσει «αέρια» κατά βούληση, κάτι που εμφανώς βρίσκουν αστείο αυτός και οι γύρω Mudokons καθώς γελούν με το γεγονός. Χρησιμοποιώντας όλα τα παραπάνω, ο παίκτης πρέπει να αντιμετωπίσει ένα φονικό εργοστάσιο προτού ξεχυθεί σε άγνωστα μέρη του Oddworld, ώστε να επανέλθει οπλισμένος με δύναμη και κουράγιο για να καταστρέψει μια για πάντα το καθεστώς των Glukkons. Το θετικό είναι πως πολλές από τις καταστάσεις με τις οποίες ο παίκτης θα βρεθεί αντιμέτωπος έχουν περισσότερες από μία προσεγγίσεις, ανάλογα με τον τρόπο που επιθυμεί να το διαχειριστεί. Δηλαδή, πολλές φορές το να κινείται με μυστικότητα και ησυχία, δημιουργώντας αντιπερισπασμούς, είναι εξίσου αποδοτικό με το να υπνωτίσει έναν εχθρό και να τελειώνει λίγο γρηγορότερα.
Οι μηχανισμοί έχουν «γεράσει» αρκετά καλά και συμβάλλουν στην συνολικά κομψή παρουσίαση τού τίτλου. Βέβαια, κάτι που ίσως δεν ωρίμασε εξίσου καλά είναι ο βασικός χειρισμός και παραμένει των άκρων – τον αγαπάει κανείς, ή τον μισεί. Κρατώντας αναλλοίωτα τα τεχνικά σημεία του χειρισμού από το πρωτότυπο παιχνίδι, το remake παραμένει λίγο ανακριβές ή εκνευριστικό σε σημεία. Η μετάβαση από 2D σε 3D γραφικά δεν ήρθε εντελώς ανώδυνα, καθώς τα νέα τρισδιάστατα μοντέλα απαιτούν ακόμη λεπτότερους χειρισμούς, όταν η απλή επαφή του ακροδάκτυλου με μια νάρκη μπορεί να τινάξει (κυριολεκτικά) τα πάντα στον αέρα. Ας πούμε ότι ο Abe, μέσα σε όλα τα καλά και τα στραβά του, δεν είναι ο πιο... δεξιοτέχνης όταν έρχεται η ώρα για ένα άλμα. Τέτοιες κινήσεις, που είναι απολύτως απαραίτητες από τα πρώτα λεπτά, θα έπρεπε να είναι πιο ακριβείς ώστε όταν ο παίκτης αφήνεται στον φανταστικό κόσμο του παιχνιδιού και ίσως κάνει ένα μικρό στραβοπάτημα, να μην τιμωρείται με άμεσο θάνατο και επιστροφή σε checkpoint. Εξαιτίας αυτού, το quick save/load είναι ένα από τα άγραφα «όπλα» στην διάθεση του παίκτη, καθώς με ένα πλήκτρο μπορεί να σώσει το ακριβές σημείο όπου βρίσκεται – πρέπει όμως να χρησιμοποιηθεί σωστά, γιατί ουκ ολίγες φορές μπορεί να πατηθεί τη λάθος στιγμή (κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης πτώσης προς τον θάνατο, για παράδειγμα). Είναι μια ωμή λύση για ένα λεπτό πρόβλημα, όμως από το τίποτα, είναι προτιμότερη και ιδιαίτερα βολική.
Το Oddworld New 'N' Tasty έχει επίπεδα δυσκολίας που πρακτικά καθορίζουν τον αριθμό χτυπημάτων που μπορεί να δεχτεί ο Abe προτού αποδημήσει εις Κύριον. Επομένως, στον κορμό του παραμένει ούτως ή άλλως ένα απαιτητικό platformer, με τη σωστή αναλογία έντονης δράσης και ήσυχων στιγμών ώστε να κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο για τις περίπου 10 ώρες που διαρκεί. Πέραν του βασικού στόχου, που είναι ο τερματισμός, η έκβαση της τελευταίας σκηνής κρίνεται από τον αριθμό των Mudokons που ο παίκτης φυγάδευσε και υπάρχουν τέσσερα πιθανά τέλη για να ανακαλύψει ο παίκτης. Είναι εύκολο να χαθούν κάποιοι Mudokons, μιας και υπάρχουν διάσπαρτες κρυφές περιοχές που εύκολα παραβλέπονται – αν ο παίκτης αλλάξει περιοχή, τότε όσοι Mudokons έμειναν πίσω αυτόματα προσμετρούνται στους νεκρούς. Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνετε αν ολοκληρώσετε την ιστορία, με μοναδικό διαφορετικό mode το co-op που περιλαμβάνεται, κατά το οποίο ο παίκτης δίνει το χειριστήριο στον άλλο παίκτη κατά τον θάνατό του. Αν κάποιος είναι λάτρης των leaderboards, αυτά χωρίζονται ανά δυσκολία και καταγράφουν τον χρόνο και τους Mudokons που ο παίκτης έσωσε σε ένα playthrough, συγκρίνοντάς τα με τα αντίστοιχα άλλων παικτών. Αυτό που δικαιωματικά χρήζει ιδιαίτερης μνείας είναι ο κόσμος του Oddworld. Το New 'N' Tasty, επωφελούμενο από σαφώς ανώτερη ποιότητα γραφικών και ήχου σε κάθε επίπεδο, είναι από τα σπάνια παιχνίδια που μέσα στο πρώτο δεκάλεπτο έχουν παρουσιάσει εξαιρετικά τους βασικούς χαρακτήρες, τα γεγονότα που βάζουν σε τροχιά την περιπέτεια του πρωταγωνιστή και φυσικά, τον κόσμο μέσα στον οποίο διαδραματίζονται όλα. Οι οδηγίες για τον χειρισμό εμφανίζονται σε ταμπέλες του περιβάλλοντος, όπως και η πρόοδος του παίκτη στη διάσωση των Mudokons. Η μετάβαση από το εργοστάσιο στην άγρια φύση και τούμπαλιν γίνεται με τρόπο που «τραβάει» τον παίκτη μέσα στον κόσμο τού Abe.
Σε παρόμοια υψηλό επίπεδο είναι η αισθητική, που παρά την μετάβαση σε τρισδιάστατα γραφικά, παραμένει πιστή στον αρχικό σχεδιασμό του παιχνιδιού, δίχως να γίνεται προσπάθεια αλλαγής για χάρη της αλλαγής – είναι το Oddworld που οι παίκτες πάντα ήξεραν. Και δεν γίνεται να αναφερθεί κανείς στην αισθητική της σειράς δίχως να γίνει αναφορά στην μουσική επένδυση, μια συλλογή κομματιών που ταιριάζουν «γάντι» στο περιβάλλον. Από τις ψυχοπλακωτικές, αγχωτικές ηλεκτρονικές μελωδίες των RuptureFarms στις πρωτόγονες και μυστηριώδεις μουσικές των ναών που επισκέπτεται ο Abe, είναι μια εξαιρετική προσπάθεια που «δένει» το σύνολο της παρουσίασης. Η πλοκή του παιχνιδιού, που παραμένει επίκαιρη ακόμη και σχεδόν δυόμιση δεκαετίες αργότερα, πραγματεύεται τη σύγκρουση του αγνού και αμόλυντου πλανήτη με τον υπέρ-καταναλωτισμό και την απληστεία – μέχρι που θα φτάσει κανείς για μερικά νομίσματα παραπάνω; Οι παραλληλισμοί μεταξύ των μεγάλων εταιρειών, της εκμετάλλευσης που ασκούν σε φυσικούς πόρους και λαούς αλλά και τις επιπτώσεις όλων αυτών, είναι εμφανείς και αυτός ήταν ο σκοπός των δημιουργών. Ο πρωταγωνιστής μας γεννήθηκε απευθείας στη σκλαβιά, κι επειδή ήταν κάπως... ομιλητικός, τα χείλη του έχουν συρραφτεί από νεαρή ηλικία. Για να γίνουν όλα πιο εύπεπτα, βέβαια, οι δημιουργοί έβαλαν μια γερή δόση χιούμορ (που δεν περιορίζεται στις γκάφες και την αδεξιότητα του Abe) στην κατά τα άλλα, σοβαρή και σκοτεινή ιστορία. Δεν πρόκειται για την βαθύτερη ανάλυση του καπιταλισμού που θα βρείτε σε κάποιο video game, σε καμιά περίπτωση, αλλά αποτελεί μια άξια βάση για ερωτήματα που θα προκύψουν σε όποιον ασχοληθεί με το παιχνίδι.
Μιας και η αρχική κυκλοφορία ήταν το 2014 για κονσόλες και PC, το review αυτό γίνεται με αφορμή την κυκλοφορία του παιχνιδιού για Nintendo Switch. Έχοντας εμπειρία από σχεδόν όλες τις άλλες εκδόσεις, αν έπρεπε να χαρακτηριστεί η μεταφορά σε Switch με μια λέξη, αυτή θα ήταν: άριστη. Τα εφέ και η ποιότητα σε μοντέλα και περιβάλλον μεταφέρθηκαν αυτούσια (ή έστω, χωρίς προφανείς «εκπτώσεις»), αποδίδοντας σε ανάλυση 720p (TV & handheld). Σε κάποιες στιγμές με πολλά εφέ στην οθόνη (π.χ. εκρήξεις παράλληλα με ηλεκτρισμό και chant), υπήρχε πτώση στα καρέ όμως πρόκειται κυρίως για περιπτώσεις που ο παίκτης ήταν σταθερός. Κάποια εφέ, όπως το bloom του φωτισμού και το film grain μπορούν να απενεργοποιηθούν από τα μενού, δίχως παρόλα αυτά να παρατηρήθηκε κάποια αλλαγή στις πιο απαιτητικές σκηνές. Συνολικά, πρόκειται για ένα ποιοτικό port και την καλύτερη έκδοση για φορητές κονσόλες, καθώς στην έκδοση του PlayStation Vita είχαν γίνει εμφανείς περικοπές σε αρκετά σημεία των γραφικών.
Συνοπτικά, το Oddworld New 'N' Tasty είναι μια αγέραστη, άκρως ποιοτική εμπειρία σε επίπεδο αφήγησης, αισθητικής και παρουσίασης, με κάποιες... ρυτίδες στον χειρισμό. Αν κάποιος δεν ενοχληθεί από το γεγονός ότι δεν διαθέτει τον τέλειο χειρισμό που συναντά σε, ας πούμε μια κυκλοφορία Mario, τότε είναι μια κυκλοφορία που δεν πρέπει να χάσει κανείς λάτρης των platformers, των ουσιωδών ιστοριών ή των καλοφτιαγμένων κόσμων.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity