Το The Last of Us του HBO συνεχίζει ακάθεκτο την επιτυχημένη πορεία του, με το τρίτο του επεισόδιο να αποτελεί ένα ξεχωριστό συναισθηματικό ταξίδι. Η ιστορία του Bill και του Frank, δύο χαρακτήρων με χαρακτηριστικό αποτύπωμα στο πρώτο παιχνίδι The Last of Us, παρουσιάζεται διαφορετική, ή μάλλον ανεπτυγμένη. Διότι όλα όσα παρακολουθήσαμε στο Long, Long Time, είναι απόρροια μιας πολύ συγκεκριμένης στιγμής από τον πρώτο τίτλο της Naughty Dog, που περιορίζεται στο υπονοούμενο της υπόθεσης.
Το τρίτο επεισόδιο της σειράς εξερευνά τον έρωτα μεταξύ των δύο ανδρών, από τη στιγμή που γνωρίστηκαν, μέχρι και τα γεράματά τους - στη χρονιά που ο Joel και η Ellie πλοηγούνται στους επικίνδυνους δρόμους της Βοστόνης. Τους ρόλους τους υποδύονται οι Nick Offerman (Parks and Recreation, The House of Tomorrow) και Murray Bartlett (The White Lotus, Tales of the City), οι οποίοι σηκώνουν το επεισόδιο, σχεδόν εξ’ ολοκλήρου, στις πλάτες τους.
Πρώτη φορά περνάμε τόσο χρόνο με τον Bill και τον Frank, βλέποντάς τους σε διάφορες συναισθηματικά φορτισμένες στιγμές - άλλοτε στα πάνω τους και άλλοτε στα κάτω τους - με τους δύο ηθοποιούς να υποδύονται άψογα τους ρόλους τους, εμφυσώντας τους ζωή με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Το love story τους, ως επίκεντρο του τρίτου επεισοδίου, είναι μια συγκλονιστική γροθιά ενάντια στη μιζέρια που επικρατεί λόγω της κατάστασης στην οποία έχει πλέον φτάσει ο κόσμος και αποδεικνύει πως η αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων, μπορεί να νικήσει τα πάντα. Μάλιστα, το κάνει με έναν άκρως συγκινητικό τρόπο, ολοκληρώνοντας τον κύκλο τους σχεδόν μαεστρικά.
Παράλληλα με την ανάπτυξη της ιστορίας τους, ο Joel και η Ellie συνεχίζουν τη δική τους πορεία, μόνοι. Ο θάνατος της Tess είναι ακόμα νωπός και το αταίριαστο ζευγάρι ξεκινά δειλά δειλά να γεφυρώνει το χάσμα που το χωρίζει. Ο δρόμος τους οδηγεί στο σπίτι του Bill, που είναι παλιός φίλος του Joel και της Tess, όμως το κάνει αρκετά μετά από την ολοκλήρωση της ιστορίας του με τον Frank. Αυτό που μένει, είναι μια απώλεια παραπάνω (ή και δύο), καθώς και ένα νέο ξεκίνημα, μια καινούργια ώθηση, που θα οδηγήσει τον Joel και την Ellie στο επόμενο κεφάλαιο της περιπέτειάς τους.
Το Long, Long Time ανεβάζει τον πήχη της ποιότητας του The Last of Us λιγάκι παραπάνω, όντας ένα απολαυστικό επεισόδιο 70 λεπτών – ένα από αυτά που σπάνια έχουμε τη χαρά να βλέπουμε και να παρασυρόμαστε στον μελοδραματικό τους ρυθμό.
Ένα επεισόδιο χαμένο... Μία ώρα χαμένη. Θα μπορούσαν να δείξουν το ΛΟΑΤΚΙ love story (αφού έτσι αποφάσισαν να το κάνου) για 15λεπτά και μετά να επικεντρωθούν στο στόρι. Κάνανε τον Μπιλ πολύ πιο μαλακό από το παιχνίδι... Προσωπικά δεν με τρέλανε σαν επεισόδιο.