Ο Hideo Kojima είπε βέβαια ότι στο περίπτερο της Sony το μενού θα είχε gameplay αλλά και περισσότερα στοιχεία για την ιστορία του παιχνιδιού. Η πρώτη δήλωση ήταν κενή νοήματος, αφού η σχετική παρουσίαση -οι ουρές για την οποία δεν είχαν τέλος- αποτελούνταν από όσα ακριβώς είδαμε στο Opening Night Live με τη διαφορά ότι υπήρχε κι ένα cut-scene ακόμη. Εκεί βλέπουμε τον Die-Hardman και την Amelie να προσπαθούν να πείσουν τον Sam να τους βοηθήσει στην προσπάθειά τους για την αναστήλωση των ΗΠΑ, όχι πια ως USA αλλά ως UCA (United Cities of America). Η προσπάθεια είχε ξεκινήσει έτσι κι αλλιώς, η αποστολή έφτασε σε πολλές πόλεις, έπεισε πολλούς, αν και όχι όλους, οπότε σιγά σιγά δημιουργήθηκε ένα συνασπισμένο δίκτυο πόλεων. Σε καθεμιά έμεναν μέλη της αποστολής για να βοηθήσουν κάθε πόλη να πάψει να είναι απομονωμένη από τις άλλες. Ωστόσο στη δυτική ακτή δεν πήγαν και πολύ καλά τα πράγματα με αποτέλεσμα την αιχμαλωσία της Amelie. Δεν κινδυνεύει αλλά κρατείται ως εγγύηση από τους Homo Demens, που, πολύ απλά, δεν έχουν καμία όρεξη να κάνουν τη χάρη στο νέο προτεινόμενο καθεστώς. Το αν έχουν δίκιο ή όχι παραμένει άγνωστο, μιας και μπορεί η Amelie να επιμένει πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος να σωθεί η ανθρωπότητα, ωστόσο δεν γνωρίζουμε ακόμη γιατί θεωρείται τόσο πιθανό να εξαφανιστεί τελικά η ανθρωπότητα αν δεν ευδοκιμήσουν τέτοια σχέδια. Η Amelie επικοινωνεί εξ αποστάσεως και ως ολόγραμμα λοιπόν και παραμένει πιστή στο όραμα της μητέρας, της πρώην προέδρου. Θέλει να το ολοκληρώσει και ύστερα να πάρει εκείνη τη θέση της προέδρου.
Ο Sam δεν εντυπωσιάζεται με τίποτα πάντως και αρνείται να βοηθήσει. Το κλίμα δεν χαλάει πλήρως, αλλά δεν καταλήγει καλύτερο από αυτό που υπονοούσε η αρχική ψυχρότητα μεταξύ των χαρακτήρων στη συγκεκριμένη σκηνή. Είδαμε καλή σκηνοθεσία πάντως, είχαμε φοβερό ήχο στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο (μακράν το καλύτερο παράδειγμα πολυκάναλου ήχου σε όλη την έκθεση), είχαμε και στερεοτυπικά ιαπωνικό μελόδραμα συνοδεία μερικών νοτών στο πιάνο -μήπως και δεν καταλάβουμε ότι ξεκίνησε το μελόδραμα-, σίγουρα δεν σχηματίσαμε βέβαια σαφή εικόνα για τίποτα.
Η κυκλοφορία του Death Stranding δεν είναι μακριά βέβαια, διασκεδάζουμε βέβαια ότι όλο πράγματα λέγονται και καμία άκρη δεν βγαίνει. Υπάρχει άρα ελπίδα να διατηρηθεί η γοητεία του αγνώστου και της ανακάλυψής του μέχρι το τέλος. Με κάτι τέτοια δεν έχουμε αντίρρηση. Κάθε άλλο. Από την άλλη ίσως και να ήταν φρονιμότερο να δούμε όντως καλό δείγμα gameplay με το lore να παραμένει ακόμη πιο μυστηριώδες. Ας μας γίνει το σωστό χατίρι όταν κυκλοφορήσει ο τίτλος βέβαια και χαλάλι όλα τα υπόλοιπα.
Gameplay ούτε για δείγμα ακουω, Geoff Kingley ακούω, φήμες για πολύ περπάτημα ακούω, στάση για κατούρημα από το περπάτημα ακούω, ρε μπας και είναι μάπα το καρπούζι;
Στην ουσία εξακολουθούμε να ξέρουμε λιγότερα για το gameplay από ότι ξέρουμε για το Cyberpunk 2077 που και μυστήριο παραμένει και αργότερα κυκλοφορεί. Αυτό βέβαια δεν είναι κακό από μόνο του. Απλά ίσως έχει τραβήξει υπέρ του δέοντος.
Ταυτόχρονα, να βλέπεις τόσα λίγα για το gameplay και να θεωρείς ότι αυτό είναι αυτόματα απολύτως χαρακτηριστικό του τελικού αποτέλεσματος, είναι σαν να παίζω εγώ συγκεκριμένο multiplayer mode σε hands-on event και να αισθάνομαι σιγουριά για το πώς θα είναι γενικά το multiplayer ενός παιχνιδιού.
Υπομονή και όλα θα φανούν και θα κριθούν όταν έχουμε και όσα πρέπει να έχουμε στα χέρια μας.