Οι μάχες απαιτούν προσεκτικό σχεδιασμό και σωστή χρήση του χώρου.
Αυτά πιστεύει ο μέσος άνθρωπος το 2035, σύμφωνα με την υπόθεση του XCOM 2, της Firaxis. To sequel του εξαιρετικού XCOM: Enemy Uknown, βρίσκει την ομάδα XCOM, την οποία ο παίκτης καθοδηγούσε ως Commander, διαλυμένη και ξεχασμένη από τους ανθρώπους που υπόκεινται καθημερινά στην προπαγάνδα του εξωγήινου καθεστώτος και των συνεργατών του. Ο παίκτης-Commander με την επιστροφή του ξαναζωντανεύει την ελπίδα της αντίστασης για την ανθρωπότητα, όσο φευγαλέα και αν είναι αυτή. Και είναι πραγματικά φευγαλέα, καθώς τα πράγματα στο XCOM 2 είναι ακόμα πιο δύσκολα από ότι στον προκάτοχό του. Το παιχνίδι χωρίζεται και πάλι στο μέρος της τακτικής, με τις μάχες μεταξύ ανθρώπων και εξωγήινων να διεξάγονται σε αλλεπάλληλες σειρές και στο κομμάτι της στρατηγικής, όπου ο Commander αποφασίζει πώς θα επενδύσει τις λιγοστές του πρώτες ύλες (Supplies), το ανθρώπινο δυναμικό (είτε στρατιώτες, είτε μηχανικούς, είτε επιστήμονες) και το πλέον πολύτιμο αγαθό του, που είναι ο χρόνος. Ο χρόνος είναι το πιο σημαντικό πράγμα στο XCOM 2. Αφενός στο στρατηγικό μέρος ο παίκτης πρέπει να αποφασίσει ποιες περιοχές της Γης θα ανιχνεύσει για να αποκαταστήσει την επαφή μεταξύ της ομάδας XCOM και των αντιστασιακών, σε ποιες τεχνολογίες θα αφιερώσει το χρόνο των επιστημόνων του και ποιον εξοπλισμό θα αναλάβουν να κατασκευάσουν οι πάντοτε λιγοστοί μηχανικοί που διαθέτει. Εφόσον η XCOM διεξάγει πια ανταρτοπόλεμο και δεν αποτελεί τακτικό στρατό, η βάση της πλέον είναι κινητή και παίρνει τη μορφή ενός κλεμμένου εξωγήινου σκάφους, το οποίο οι μηχανικοί σταδιακά καθαρίζουν από συντρίμμια και επαναφέρουν στη βέλτιστη λειτουργική κατάσταση. Ο Commander αποφασίζει ποιες εγκαταστάσεις θα χτίσει στα τμήματα του σκάφους που ανακτώνται σταδιακά, με καθεμιά από αυτές να ανοίγει διαφορετικές επιλογές είτε στον παγκόσμιο χάρτη, είτε στην εκπαίδευση ή στον εξοπλισμό των στρατιωτών του.
Το customization των στρατιωτών είναι λεπτομερές και εμπλουτίζεται πολύ με Steam Workshop mods κάθε είδους.
Όπως και στους περισσότερους τίτλους της κλασικής πλέον σειράς, η οποία έχει ξεκινήσει από το 1994 και έκανε ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο reboot με το προηγούμενο παιχνίδι, οι στρατιώτες κερδίζουν εμπειρία (εφόσον επιβιώνουν) και σταδιακά εξοπλίζονται με βελτιωμένα όπλα και τεχνολογία που "δανείζονται" οι άνθρωποι από τους εξωγήινους. Κάθε στρατιώτης ξεκινά ως rookie, κοινώς στραβάδι, και μόλις πάρει το βάπτισμα του πυρός αποκτά μια ειδίκευση. Υπάρχουν πέντε διαθέσιμα είδη στρατιωτών, από τους sharpshooters (ακροβολιστές) που μάχονται από μακριά, έως τους rangers (οι ανιχνευτές της ομάδας) που μάχονται σε κοντινή απόσταση, ενίοτε και σώμα με σώμα.
To παιχνίδι βρίσκει την ομάδα XCOM διαλυμένη και ξεχασμένη από τους ανθρώπους που υπόκεινται καθημερινά στην προπαγάνδα του εξωγήινου καθεστώτος και των συνεργατών του.
Οι grenadiers φέρουν το βαρύ οπλισμό, οι specialists είναι hackers ή/και γιατροί και, τέλος, οι Psi operatives γίνονται διαθέσιμοι στην πορεία του παιχνιδιού και μάχονται με τη δύναμη του μυαλού τους, μιμούμενοι τις αντίστοιχες τεχνικές των εξωγήινων. Αν προσέξατε τον παράταιρο συνδυασμό ιδιοτήτων των specialists (hacker/γιατρός) αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάθε class διαθέτει δύο ξεχωριστά μονοπάτια ειδίκευσης. Κάθε φορά που ο στρατιώτης κερδίζει ένα βαθμό/επίπεδο, μπορεί να επιλέξει μια νέα ικανότητα από τις δύο διαθέσιμες. Η επιλογή του δεν δεσμεύεται από τις προηγούμενες, έτσι ένας specialist μπορεί να είναι μόνο hacker, μόνο γιατρός ή να συνδυάζει ικανότητες και των δύο. Παρομοίως, ο sharpshooter μπορεί να είναι άσος στο πιστόλι, να είναι καθαρός ακροβολιστής ή να βρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο των δύο. Σε γενικές γραμμές, ο συνδυασμός όλων των classes μεταξύ τους δίνει ευελιξία και η σωστή χρήση κάθε είδους στρατιώτη αποτελεί το κλειδί της νίκης στο πεδίο των επιχειρήσεων.
Το hacking προσφέρει πλεονεκτήματα, αλλά είναι συχνά ριψοκίνδυνο.
Το πιο σημαντικό νέο χαρακτηριστικό του XCOM στις μάχες είναι το Concealment, κοινώς η απόκρυψη. Στα περισσότερα είδη αποστολών η ομάδα μπαίνει κρυμμένη στη μάχη και ο σκοπός του Commander είναι να αποφύγει την αποκάλυψή της μέχρι την πιο πρόσφορη στιγμή. Η πλευροκόπηση του εχθρού, το πλεονέκτημα του ύψους και η κάλυψη πίσω από κτίρια ή αντικείμενα είναι αποφασιστικοί παράγοντες για την επιτυχία. Έτσι, η τοποθέτηση των στρατιωτών για την επίτευξη του ιδανικού αιφνιδιασμού κάνει τη διαφορά μεταξύ μιας άνετης νίκης και μιας δύσκολης, παρατεταμένης μάχης. Και, δυστυχώς, δεν υπάρχει συνήθως η πολυτέλεια για το δεύτερο. Θυμάστε τι είπαμε πρωτύτερα για το χρόνο; Στο XCOM 2 η Firaxis χρησιμοποιεί συχνά timers για την επίτευξη του αντικειμενικού σκοπού μιας αποστολής. Στις δε retaliation missions (η νέα εκδοχή των terror missions του προηγούμενου) μπορεί να μην υπάρχει timer, αλλά κάθε γύρο οι εξωγήινοι σκοτώνουν αμάχους με αποτέλεσμα να μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στην αποτυχία. Και το XCOM 2 δε χαρίζεται στον παίκτη.
Η ανάγκη των προσεκτικών κινήσεων έρχεται σε σύγκρουση με το άγχος που προκαλούν τα timers. Κάθε στρατιώτης έχει δύο action points σε κάθε γύρο. Με αυτά μπορεί να κινηθεί, να επιτεθεί ή να χρησιμοποιήσει κάποιο αντικείμενο ή κάποια ικανότητα. Αν καταναλώσει και τους δύο πόντους στην κίνηση, προφανώς καλύπτει περισσότερο έδαφος, αλλά ρισκάρει να ανακαλύψει κάποια ομάδα εξωγήινων, απέναντι στην οποία θα είναι εκτεθειμένος. Από την άλλη αν κάθε γύρο προχωρά και βρίσκεται σε επιφυλακή (overwatch) είναι σχεδόν βέβαιο ότι η ομάδα δεν θα έχει αρκετό χρόνο για να φθάσει εγκαίρως εκεί που πρέπει. Η έμφαση αυτή εκδηλώνεται ακόμα και στα αντικείμενα τα οποία ενδεχομένως να ρίξει ένας νεκρός στρατιώτης της ADVENT ή ένας εξωγήινος. Τα πολύτιμα αυτά αντικείμενα, τα οποία συνήθως χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση ενός όπλου, χάνονται για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο μετά από μόλις τρεις γύρους. Και ενώ, προφανώς, αν δεν προλάβει ένας στρατιώτης να φθάσει εγκαίρως τα αντικείμενα αυτά, απλά χάνεται η ευκαιρία για ένα μικρό bonus, αν δεν προλάβει να φθάσει το στόχο του εγκαίρως μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες: από την αποτυχία της αποστολής μέχρι τη σύλληψή του από τους εξωγήινους. Η ίδια πίεση του χρόνου γίνεται αισθητή και στο Geoscape, το στρατηγικό μέρος του τίτλου. Κάθε φορά που τραυματίζεται ένας στρατιώτης πρέπει να αναρρώσει προτού να είναι σε θέση να πολεμήσει ξανά. Αν στο μεταξύ προκύψει κάποια αποστολή, ο Commander θα αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει κάποιον πιο άπειρο αναπληρωματικό, δυσκολεύοντας έτσι ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Το εσωτερικό της βάσης-σκάφους πρέπει να αξιοποιηθεί όσο το δυνατόν καλύτερα.
Η αποκατάσταση επαφής της ομάδας XCOM με τις περιοχές της υφηλίου που αντιστέκονται παίρνει χρόνο. Η συγκέντρωση πληροφοριών (intel) που είναι απαραίτητες για κάποιους σκοπούς παίρνει χρόνο. Η έρευνα και η κατασκευή νέου εξοπλισμού ή εγκαταστάσεων παίρνει χρόνο. Ακόμα και η συλλογή supplies παίρνει χρόνο. Φυσικά και η μετακίνηση του σκάφους-βάσης “Avenger” από το ένα σημείο στο άλλο παίρνει χρόνο. Εντωμεταξύ, το σχέδιο των εξωγήινων παίρνει σταδιακά σάρκα και οστά και αυτό μεταφράζεται σε μια σειρά από κόκκινα κουτάκια στο πάνω μέρος του Geoscape, η οποία γεμίζει και φέρνει τους κατακτητές όλο και πιο κοντά στην τελική επικράτηση. Παρόλη τη σταθερή παρουσία διαφόρων timers και δεικτών που παρουσιάζουν την πρόοδο της ομάδας XCOM και αγχώνουν τον παίκτη, ο σχεδιασμός του τίτλου δεν εστιάζει μόνο σε σειρές, ώρες και ημερομηνίες: αυτή τη φορά η Firaxis έχει δώσει περισσότερη σημασία στο σενάριο, προσπαθώντας να δώσει νόημα στις πράξεις του παίκτη-Commander και δίνοντάς του πιο άμεση ανάμειξη στα τεκταινόμενα.
Το πιο σημαντικό νέο χαρακτηριστικό του XCOM στις μάχες είναι το Concealment, κοινώς η απόκρυψη.
Τα cutscenes μεταξύ των αποστολών είναι προσεγμένα και ατμοσφαιρικά και χρησιμοποιούν τη μηχανή γραφικών του παιχνιδιού ή οποία κάνει αισθητικά πολύ καλά τη δουλειά της, όντας βελτιωμένη σε σχέση με το προηγούμενο μέρος. Σε αυτό συμβάλλει αποφασιστικά και το art design, το οποίο συχνά είναι εξαιρετικού επιπέδου και συνοδεύεται από εξίσου ποιοτικό σχεδιασμό στον τομέα του ήχου. Ωστόσο, από καθαρά τεχνικής άποψης, το XCOM 2 επιφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις σε πολλούς χρήστες, παρουσιάζοντας δραματική πτώση του frame rate σε κάποια συστήματα, ενώ σε άλλα λειτουργεί άψογα, χωρίς να έχει εξακριβωθεί ο λόγος. Δυσφορία έχουν προκαλέσει ακόμα κάποιες εξίσου ανεξήγητες παύσεις στις μάχες, οι οποίες διορθώνονται προς το παρόν με mods, που χρησιμοποιούνται ακόμα και από τους ίδιους τους developers όταν παίζουν!
Το Geoscape προσφέρει μια πληθώρα επιλογών. Η σωστή διαχείριση του χρόνου είναι και εδώ απαραίτητη.
Τη στιγμή αυτή η Firaxis προσπαθεί πυρετωδώς να διορθώσει τα προβλήματα, τα οποία έχουν κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή ορισμένων παικτών από το ίδιο το παιχνίδι. Και μιλώντας για δυσκολία, δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το XCOM 2 είναι το Dark Souls των strategy games. Παίζοντας από το επίπεδο Veteran και πάνω, ο παίκτης θα βρεθεί πολλές φορές στη δυσάρεστη θέση να βλέπει τους στρατιώτες του να υποκύπτουν, πράγμα που μπορεί να προκαλέσει πανικό στους συντρόφους τους και να οδηγήσει αλυσιδωτά μια αποστολή σε πλήρη αποτυχία. Ακόμα και στο επίπεδο Rookie, ωστόσο, το παιχνίδι δεν είναι καθόλου εύκολο. Στα δύο ανώτερα επίπεδα δυσκολίας, η απώλεια ενός μόνο στρατιώτη μπορεί να είναι μοιραία για την αποστολή, ενώ αν παίζει κανείς Ironman mode και έχει ουσιαστικά μόνο ένα save, κάτι τέτοιο μπορεί να καταδικάσει ολόκληρο το campaign.
Όπως και να έχει, τo XCOM 2 αποτελεί, αν εξαιρέσουμε τα τεχνικά του προβλήματα και την κατάχρηση των timers, επάξιο sequel σε ένα από τα καλύτερα strategy games των τελευταίων ετών. Και η συνέχεια αναμένεται να έχει ακόμα περισσότερο βάθος.
Είναι το καλύτερο X-com! Το αδικείτε λίγο, με την βαθμολογία του 8, εκτός από κάποια frame rate drops, το σενάριο το gameplay και η ατμόσφαιρα που σου δίνει. είναι εκπληκτικά!
Το χαρακτηρίζει εξαιρετικό, του βάζει 8 και το αδικεί; Βρε παιδιά είναι καλός, πολύ καλός βαθμός το 8.
Προς διευκρίνηση, δεν αφορά μόνο τα τεχνικά προβλήματα, τα οποία είναι πολύ διαδεδομένα όπως φαίνεται, αλλά περισσότερο ακόμα στην κατάχρηση των timers που κάνουν ένα ήδη δύσκολο παιχνίδι σχεδόν μαζοχιστικό.
Αν σκεφτουμε πως ενα παιχνιδι σπανια θα βαθμολογηθει με 10 μιας και θα πρεπει να ειναι απο εξωφρενικα καλο εως συγκλονιστικη εμπειρια τοτε με "ταβανι το 9" το 8 ειναι εξαιρετικη βαθμολογια.Μακαρι ολα τα παιχνιδια που βγαινουν στην αγορα να επαιρναν αυτο τον βαθμο,θα ασχολουμασταν μονο με παιχνιδαρες!
Ας ξεκινησουμε λεγοντας πως εχει ολα αυτα που θα ηθελε καθε gamer σε ενα sequel του XCOM ... Εχει εμβαθυνει τοσο πολυ στο κομματι στρατηγικης και σεναριου που πραγματικα νιωθεις ενα πιο ολοκληρομενο XCOM και με περισσοτερη ουσια . Και οχι μονο , απο το customization φτανεις σε σημειο που μπορεις να φτιαξεις τον χαρακτηρα σου οπως θες ακομα που σου να μοιαζει του χαρακτηριστικα του προσωπου σου ( οπως εκανε ο @Silverblade , πραγματικα πολυ ωραια δουλεια ) μεχρι το A.I , την ποικιλια των εχθρων κλπ ...
Οντως με το που θα το ξεκινησεις δεν υπαρχει τελειωμος . Φτανεις να λες λιγο ακομα και το λιγο ακομα φτανει 3ωρο ανετα .
Θα αφησω απο εξω τα γραφικα και την μουσικη γιατι δεν υπαρχει λογος να πουμε πως ειναι υπεροχα γιατι ειναι και το περιβαλλον φανταστικο . Ολο αυτο το πακετο δημιουργουν μια ατμοσφαιρα που δεν ειχα συναντησει στο πρωτο XCOM .
Αυτο που με ενοχλησε σχετικα ηταν οτι απο ενα σημειο και μετα το παιχνιδι δυσκολευει αρκετα . Για μενα τουλαχιστον ... Εχω φτασει σε σημειο να παιζω ξανα και ξανα το ιδιο mission και βγαινει το λαδι για να το περασω ... Ισως σε βαζει να μην χρησιμοποιεις τις ιδιες τακτικες σε ολα τα missions αλλα να μπαινεις στην διαδικασια νεων ... Καθε σκεψη μετραει πολυ στο παιχνιδι ...
Δυσκολα το γραφω , εξαιρετικο το Review σου ...
το πρωτο το 1994 ειναι το αγαπημενο μου παιχνιδι ολων των εποχων. Ατελειωτα ξενυχτια στην 1200 την αμιγκα , ειχα και σκληρο και την AGA εκδοση. Και το terror from the deep επισης. Γενικα μαζι με τα civilization και τα total war ειναι τα αγαπημενα μου. Το παιχνιδι ειναι θρυλος και το παιχνιδι που βγηκε πριν λιγα χρονια και αναγεννησε τη σειρα μπορει να ηταν διαφορετικο απο αυτο που περιμεναμε εμεις οι φανς της κλασσικης σειρας , αλλα αφου αφιερωσα αρκετες ωρες πραγματικα ηταν ενας απολαυστικος τιτλος οπως και το multiplayer. Τετοια παιχνιδια πραγματικα δε βγαινουν συχνα. Αν και εκανα σκληρη κριτικη στην αρχη , αργοτερα αλλαξα γνωμη για το reboot της σειρας. Τρομαξα λιγο με το επιπεδο της δυσκολιας που λεει ο reviewer αλλα ποσο πιο δυσκολο μπορει να εγινε? Το προηγουμενο το τερματισα στο iron man επιπεδο (με autosave μονο!!!). Δηλαδη ποσο πιο δυσκολο απο αυτο? μετα ειναι για ψυχοφαρμακα και να βαρας ενεσεις αν το εχουν κανει ακομα πιο δυσκολο. Σιγουρα το παιχνιδι δεν ειναι για ολους για αυτο και δε ξαναβγηκε στις κονσολες ειναι παιχνιδι για ιδιαιτερο κοινο. Οποιος εχει βαρεθει τα παιχνιδιακια που τελειωνουν σε 3 απογευματα ή εχει σαδομαζοχιστικες τασεις ας δοκιμασει το ironman επιπεδο.
vonzuchter το XCOM 2 σε επίπεδο Commander με Ironman είναι εφιαλτικό. Χρειάστηκα 3 προσπάθειες (3 φορές restart το Campaign) για να φθάσω στο πρώτο Retaliation mission (βλ. Terror mission) χωρίς να αποτύχω εντελώς σε αποστολή (δε μιλάμε να χάσω απλά κάποιον από την ομάδα). Τελικά το κατάφερα με τις 3 πρώτες αποστολές Flawless. Στο πρώτο Retaliation wipe. Να σημειωθεί ότι το προηγούμενο το είχα τελειώσει στο Classic. Το πρόβλημα δεν είναι η δυσκολία καθαυτή, αυτό είναι κάτι που πάντοτε χαρακτήριζε τα XCOM και χαίρομαι που η Firaxis το έχει διατηρήσει. Το πρόβλημα είναι τα timers που υπάρχουν στις περισσότερες αποστολές. Αυτά σε αναγκάζουν να τρέχεις και όταν τρέχεις στο XCOM παίζεις με την τύχη σου κυριολεκτικά. Θα ήταν κατανοητό αν αυτό συνέβαινε μόνο σε ορισμένες αποστολές όπως στο Enemy Uknown, αλλά δυστυχώς στο 2 είναι πολύ κοινό.
Αντε να δουμε τι θα δουμε. Παντως αν εχει ταιμερς τοσο συχνα τοτε το ironman βγαινει εκτος συζητησης. Δεν εχω ορεξη παλι για εγκεφαλικα και υψηλη πιεση.Παντως διαβασα καποιον απο τους δημιουργους σχετικα με τα ταιμερ γιατι πολλοι παικτες κραζουν (σε αλλους αρεσει ομως) οτι το σκεπτικο ειναι οτι επειδη εισαι αντισταση , ανταρτικο και ετσι , εχεις τακτικτες guerilla , hit n run κτλπ. Παντως χανει το στρατηγικο κομματι απο το ταιμερ γιατι μερικες φορες απο οτι ειδα σε κανα δυο βιντεακια , η μαχη γινεται χαοτικη χωρις τακτικη
Μολις το τερματισα...δεν θυμαμε να εχω ξαναβρειση τοσο πολυ στην ζωη σε σε βιντεοπαιχνιδι απο τοτε που τερματησα πριν καμια 20αρια χρονια το Ninja Gaiden στο NES ,,. εφιαλτης .. 26GB θυμου
Εκεί κάπου που κινδυνεύει λοιπόν η σωματική και πνευματική μας ακεραιότητα (για να μην πούμε του πισιού μας), ε εκεί λες μήπως παραπάει; Δε συζητάμε καν για Legend, βέβαια. Δεν πιστεύω να βγαίνει χωρίς cheat ή βήμα και save.
Λοιπον το αγορασα το παιχνιδι στο summer sales με 20 ευρουλακια μαζι με ολα τα expansions εκτος απο το τελευταιο νομιζω. Το παιχνιδι ειναι δυσκολο , ironman απλα εκτος συζητησης ουτε καν για αστειο. Παιζω στο 'Normal' επι[εδο και σπανια γινεται μαχη χωρις τουλαχιστον 2-3 Load-save. Το παιχνιδι ειναι για λιγους