Στο Shape Up οι ασκήσεις μεταφράζονται σε mini games ενώ τα προγράμματα προπονήσεων οργανώνονται με τρόπο που να θυμίζει ελαφρώς κάποιου είδους main quest με διάρκεια αλλά και boss fight. Ο παίκτης έρχεται “αντιμέτωπος” με δύο διαφορετικούς χαρακτήρες που παρουσιάζονται ως bosses. Ο καθένας συμβολίζει διαφορετική προσέγγιση άσκησης. Για παράδειγμα ο Luchador προφανώς και ενδιαφέρεται για ασκήσεις δύναμης αλλά και εκρηκτικότητας. Το “quest” βάζει τον παίκτη να ασκηθεί, ακολουθώντας συγκεκριμένο πρόγραμμα, τρεις φορές την εβδομάδα. Το παιχνίδι παρακολουθεί και αθροίζει τις επιδόσεις του παίκτη και, εφόσον όλα πάνε καλά, έρχεται η ώρα της αναμέτρησης με το “boss”.
Για κάποιο λόγο ορισμένες ειδοποιήσεις παραμένουν οπτικές και μόνο, άρα ο χρήστης, όταν είναι αδύνατο να κοιτά την οθόνη, στερείται πληροφορίας ενώ εύκολα μπορεί να βγει εκτός οπτικού πεδίου Kinect με αποτέλεσμα να παγώσει το παιχνίδι.
Πέραν βέβαια του φαινομενικού quest διατίθενται και οι διάφορες ασκήσεις ως ξεχωριστά mini games. Η ιδιαιτερότητα του Shape Up βέβαια είναι το περιτύλιγμα που προσθέτει στην κάθε άσκηση. Όποιος κάνει πιο γρήγορα squat φτάνει πρώτος στη…Σελήνη, γροθιές, γονατιές κ.λπ. είναι τα εργαλεία κόντρα σε αιωρούμενα αντικείμενα, ενώ τα push-ups φροντίζουν να αφήνουν και έναν εικονικό ελέφαντα, μεταξύ άλλων, στην πλάτη του διαγωνιζόμενου. Το ανάλαφρο ύφος, που εκφράζεται και στη retro 3D αισθητική του παιχνιδιού, επιχειρεί να πείσεί τον παίκτη ότι μπορεί να ασκηθεί “για πλάκα”. Μόνος ή και με παρέα μάλιστα.
Στο Shape Up οι ασκήσεις μεταφράζονται σε mini games ενώ τα προγράμματα προπονήσεων οργανώνονται με τρόπο που να θυμίζει ελαφρώς κάποιου είδους main quest με διάρκεια αλλά και boss fight.
Πώς τα πηγαίνει το Kinect; Αρκετά καλά, όχι όμως τέλεια. Δεν είναι κάτι πρωτότυπο ή μη αναμενόμενο. Το ποιόν του Shape Up μάλιστα σημαίνει ότι ανάλογα με την άσκηση προσαρμόζονται και οι απαιτήσεις σε χώρο. Όταν λοιπόν έρθει η ώρα για τα push-ups τα πράγματα δυσκολεύουν. Για κάποιο λόγο μάλιστα ορισμένες ειδοποιήσεις παραμένουν οπτικές και μόνο, άρα ο χρήστης, όταν είναι αδύνατο να κοιτά την οθόνη, στερείται πληροφορίας ενώ εύκολα μπορεί να βγει εκτός οπτικού πεδίου Kinect (ειδικά όταν βρίσκεται πολύ χαμηλά) με αποτέλεσμα να παγώσει το παιχνίδι. Αν από την άλλη μπει και δεύτερος παίκτης στο παιχνίδι…ελπίζουμε να μένετε σε βίλα. Εναλλακτικά το multiplayer είναι εφικτό και μέσω Xbox Live. Σε αντίθεση όμως με τον κανόνα στο online multiplayer, στο Shape Up δεν επιτρέπεται η αναμέτρηση με αγνώστους (ούτε καν η αποστολή challenges για high scores κ.λπ.) σε οποιονδήποτε βρίσκεται εκτός Friend List. Επομένως, κρίνοντας και από τη “δημοφιλία” του είδους, η online δραστηριότητα είναι εξ ορισμού καταπιεσμένη.
Μικρό το πρόβλημα εφόσον η ίδια η άσκηση είναι κατά κανόνα διασκεδαστική ή έτσι λέει τουλάχιστον μια πιο αισιόδοξη λογική. Λογική που ταράζεται με την συνειδητοποίηση του επιχειρηματικού μοντέλου που στηρίζει το Shape Up. Στην πράξη τα διαθέσιμα mini games είναι πολύ λίγα, ενώ το ίδιο ισχύει και για τα “quest lines”. Υπάρχουν δύο ακόμη από τα τελευταία, τα οποία πωλούνται ξεχωριστά προς 10,49 ευρώ το καθένα, ή ως μέρος του Season Pass που, στα 25 ευρώ, περιλαμβάνει τα ίδια συν νέες ασκήσεις και ρουτίνες. Όσο φθηνά και να βρει κανείς το ίδιο το Shape Up, το DLC, στο καλύτερο σενάριο, θα κοστίσει 25 ευρώ επιπλέον. Θα ήταν πιο εύκολο να αγνοηθεί αν το αρχικό περιεχόμενο δεν ήταν τόσο περιορισμένο. Αλλά δεν τελειώνουν τα βάσανα με 25 ευρώ.
Χρειάζονται κι άλλες ασκήσεις; Κι άλλα “Training Quests”; Μήπως να ξεκινήσετε κάποιου είδους δίαιτα; Μήπως χρειάζεται κάτι πιο αυτονόητο όπως η σύνθεση νέας ρουτίνας με βάση τα διαθέσιμα mini games/ασκήσεις; Πολύ ωραία. Όλα γίνονται με τη συνδρομητική υπηρεσία Shape Up Coach. Με κόστος από 75 έως 120 ευρώ το χρόνο (ανάλογα με το αν επιλέξετε τρίμηνη, εξάμηνη ή δωδεκάμηνη συνδρομή), όλα είναι δυνατά. Γιατί λοιπόν να μην πληρώσει κάποιος συνδρομή σε γυμναστήριο όπου θα έχει πρόσβαση σε εξοπλισμό και εξειδικευμένες συμβουλές; Σαφώς και δεν θα είναι το ίδιο αστεία η διαδικασία, σίγουρα δεν θα βλέπει ο παίκτης τον εαυτό του ως avatar σε έναν πολύχρωμο κόσμο, αλλά ο κόπος είναι σίγουρος και στον πραγματικό κόσμο μάλλον θα πιάσει περισσότερο τόπο. Η Ubisoft είχε μια καλή ιδέα. Ύστερα τη συνδύασε με μια κακή και κέρδισε ο ελέφαντας στα push-ups.
Ποτέ δεν πίστεψα ότι αυτού του είδους τα games/apps έχουν μέλλον. Απ οτι γραφει και ο Μάνος, μιλάμε για το μαύρο χάλι!
Όταν το γυμναστήριο καταλήγει να είναι λίγο πιο ακριβό από το πλήρες πακέτο ενός παιχνιδιού, τότε...shurely shome mishtake.