Στις πρώτες ώρες παιχνιδιού, ερχόμαστε σε επαφή με την ιδιαίτερη καθημερινότητα του Randal, ο οποίος έρχεται σε επαφή με τον νοικάρη του, τον συγκάτοικό του (έστω και με γρυλλίσματα), το αφεντικό στη δουλειά του ακόμα και με έναν άστεγο που τον «καταριέται», ενώ από κει και πέρα το παιχνίδι διατηρεί μία σεναριακή στασιμότητα που δεν προσφέρει κάτι το συναρπαστικό και εξαιρετικό. Ωστόσο η ομορφιά του παιχνιδιού έρχεται σε δύο μορφές και η πρώτη απο αυτές είναι τα γραφικά. Το παιχνίδι είναι ενδεδυμένο με πολύχρωμα γραφικά με φιγούρες και σκίτσα που παραπέμπουν εν πολλοίς σε sitcom τύπου Futurama. Τα αντικείμενα είναι ευκρινή και ξεχωρίζουν εύκολα, η κίνηση των χαρακτήρων είναι ομαλή και σταθερή, ενώ όλοι οι χαρακτήρες, τα μέρη και οι τοποθεσίες στην πόλη του Σικάγο, όπου και εκτυλίσσεται η ιστοριά είναι σχεδιασμένα με μία αίσθηση καρτούν. Η δεύτερη είναι ο ήχος, καθότι το παιχνίδι είναι ενδεδυμένο ηχητικά με speech που συνοδεύεται από εξαιρετικές ερμηνείες. Στο ρόλο του Randal, ο Jeff Anderson από το “Clerks”, ο οποίος απογειώνει το ρόλο του πρωταγωνιστή προσδίδοντάς του χιούμορ και βάθος. Οι δευτερεύοντες ρόλοι πλαισιώνουν το κάστ επάξια δίνοντας στο παιχνίδι το απαραίτητο χρώμα τόσο στην υπερβολή όσο και στο παράδοξο που το σενάριο του παιχνιδιού προσφέρει.
Το gameplay ωστόσο είναι και το φόρτε του παιχνιδιού, καθότι το παιχνίδι «κλείνει το μάτι» στους adventure gamers. Στην αρχή του παιχνιδιού μας δίνεται η επιλογή αν θέλουμε να παίξουμε το παιχνίδι με τον old-school χειρισμό του ποντικού ή τον «καινούριο» που το παιχνίδι προσφέρει, που πραγματικά δεν διαφέρει σε τίποτα παρα μόνο στον τρόπο που κλικάρουμε το ποντίκι. Παράλληλα, μία πληθώρα easter eggs που απεθύνεται άμεσα στο geek community κάνει την εμφάνισή της. Από Star Wars και Austin Powers μέχρι Monkey Island και Clerks, το χιούμορ και η αισθητική έχουν μία υποθάλπτουσα αμερικανικού τύπου δυναμική. Τέλος το παιχνίδι προσφέρει το κλασσικό σύστημα των hints, αλα Leisure Suit Larry, το οποίο μας ενημερώνει ότι με κάθε χρήση του θυσιάζεται και ένα... γατάκι. Εν κατακλείδι, το Randal’s Monday, ενω κάνει σημαντικές προσπάθειες να αφήσει το στίγμα του δυστυχώς αποτυγχάνει.
Το παιχνίδι είναι ενδεδυμένο με πολύχρωμα γραφικά με φιγούρες και σκίτσα που παραπέμπουν εν πολλοίς σε sitcom τύπου Futurama.
Μπορεί τα γραφικά και ο ήχος να είναι το δυνατότερο σημείο του και ακόμα που οι αναφορές και τα easter eggs του αφήνουν τις καλύτερες των εντυπώσεων (ο ήρωας είναι κλεπτομανής, γεγονός που σατιρίζει το λόγο που βάζει τόσα αντικείμενα στο inventory του), αλλά δυστυχώς το παιχνίδι έχει πολλές σεναριακές αστάθειες, οι οποίες το βαλτώνουν και βάζουν τον παίκτη πολλές φορές στη διαδικασία να κολλήσει σε ένα σημείο. Για παράδειγμα, ο παίκτης καλείται να βρει τον τρόπο και να χρησιμοποιήσει αντικείμενα στον πιο απροσδόκητο συνδυασμό που έγκειται ή στην τύχη ή στην επιστράτευση ενός hint, χωρίς να δένει απαραίτητα με το σενάριο.Ωστόσο είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η τιμή του είναι ένα από τα ατού του, καθότι σχεδόν για 25 ευρώ, ο παίκτης απολαμβάνει μία καλή παραγωγή. Παρόλα αυτά είτε είναι κανείς δεινός adventure gamer είτε όχι, το Randal’s Monday δείχνει ότι σέβεται τον παίκτη και μπορεί να προσφέρει μία καλαίσθητη μα βραχύχρονη gaming εμπειρία!
H Daedalic έφτιαξε όνομα με τα υπέροχα 2D ή 2.5D adventures της και μερικα από αυτά τα έχω καταευχαριστηθεί.Αλλά για τον ίδιο λόγο που έφτιαξε όνομα, για τον ίδιο ακριβώς λόγο χαλάει το όνομα της.Δηλαδή τα παιχνίδια της έχουν βαλτώσει και δεν έχουν κάτι καινούργιο να παρουσιάσουν.Θα ήθελα να δω κάτι διαφορετικό.Ολα τα παιχνίδια της Daedalic είναι καλογυαλισμένα (polished) αλλά αυτό δεν είναι πλέον αρκετό.
Σοβαρα? O Randal απο το Clerks? Απο τους πιο ενδιαφεροντες φαφλαταδες και μαλιστα ενσαρκωμενος απο εναν απειρο ερασιτεχνη (Jeff Aderson) τοτε... Και μονο για τη συμμετοχη του, θα το τσεκαρω!
Σε μία πτώση τιμής στο steam θα το τιμήσω.
To Randals Monday -το οποιο το εχω τερματισει- θα του εβαζα 7,5. Ειναι εξαιρετικο αλλα για τους αρχαριους δυσκολο.