Και μετά έρχεται η γραφή και, ουσιαστικά, αντί να δώσει περισσότερη ζωή σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον σύνολο ιδεών, το μασουλάει άτσαλα και…το φτύνει. Βέβαια υπάρχει και ένα φάντασμα που λέγεται Χριστόφορος. Κάτι είναι κι αυτό. Νομίζουμε. Όταν αρχίσει να ξεδιπλώνεται το gameplay, φαίνεται ότι το βήμα αυτό είναι περίεργο και για την Gust, που, αυτήν τη φορά, συνεργάστηκε με τον Keisuke Kikuchi που έφερε τις εμπειρίες του από σειρές όπως το Deception και το Project Zero. Αισθητικά πολλά είναι παράλογα, όλα όμως αρκετά όμορφα, πολύχρωμα και βαριά όσο και η κεντρική ιδέα της ιστορίας. Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι καλά, όχι όμως εντυπωσιακά, ούτε καν τα αναμενόμενα ίσως για το PS4. Ο τίτλος άλλωστε αναπτύχθηκε για PS4, PS3 και PS Vita, αν και εκτός Ιαπωνίας διατίθεται μόνο η έκδοση του PS4 Τα ανάλογα ισχύουν και για τα επίπεδα που δεν είναι ποτέ ιδιαίτερα πολύπλοκα, πόσο μάλλον γεμάτα, κάτι που μπορούμε να πούμε ότι έρχεται κατευθείαν από τη σειρά Atelier, γνωστή για τέτοιου είδους “κουσούρια”. Τουλάχιστον το frame rate στέκεται σχετικά καλά στα 60fps, αν και ξυπνά ώρες ώρες το τέρας μέσα του όταν μαζεύονται πολλοί χαρακτήρες στην οθόνη.
Ο χρόνος είναι υπεραρκετός τις περισσότερες φορές, δεν σημαίνει όμως ότι θα αρχίσετε να ψάχνετε κάθε γωνίτσα που, έτσι κι αλλιώς, μάλλον θα διαπιστώσετε ότι δεν κρύβει και πολλά πράγματα.
Το μουσικό κράμα είναι πιο ενδιαφέρον πάντως, ίσως περισσότερο και από τους ιαπωνικούς διαλόγους, σίγουρα όμως, πέρα από κάθε αμφιβολία, από την αγγλική μετάφραση που φαίνεται να χάνει διάφορα λεπτά νοήματα και ειδικό χιούμορ που, υποψιαζόμαστε, αποδίδεται στους ιαπωνικούς διαλόγους. Όταν δεχτείτε ότι η κάμερα περιστρέφεται μεν, αλλά έχει τρία προκαθορισμένα επίπεδα zoom, η μετάβαση μεταξύ των οποίων γίνεται και από…λάθος μερικές φορές, θα φτάσετε και στην ουσία των μηχανισμών. Αρκεί να μη βιάζεστε. Τα πράγματα ξεκινούν ήπια. Σε αντίθεση με τη σειρά Atelier, εδώ έχουμε ένα action RPG που ξεκινά ως απλό hack and slash πριν αρχίσει να στοιβάζει μηχανισμούς που του δίνουν ταυτότητα. Απλή, ισχυρή και ειδική επίθεση που καταναλώνει points είναι όλα όσα έχει στη διάθεσή της, αρχικά, η Arnice. Σκοτώνοντας τέρατα και συγκεντρώνοντας αίμα, μπορεί να δώσει διαφορετικές μορφές στο όπλο της, για να αλλάξει από σπαθί σε τόξο, εγχειρίδια και άλλα. 
Όταν αρχίσει να ξεδιπλώνεται το gameplay, φαίνεται ότι το βήμα αυτό είναι περίεργο και για την Gust, που, αυτήν τη φορά, συνεργάστηκε με τον Keisuke Kikuchi που έφερε τις εμπειρίες του από σειρές όπως το Deception και το Project Zero.
Μπορεί να μεταμορφωθεί και η ίδια σε δαίμονα, και μάλιστα όχι σε ένα μόνο είδος, για να διευρύνει το ρεπερτόριό της. Η μορφή που μπορεί να πάρει εξαρτάται ουσιαστικά από τα Servans που έχει μαζί της, που δεν είναι παρά άλλοι δαίμονες που χωρίζει σε τετράδες, ως άλλες τράπουλες, που μπορεί να χρησιμοποιεί στη μάχη. Εκείνα τα πλάσματα έχουν μια απλή και μια ειδική ικανότητα, η τελευταία καταναλώνει πόντους της Arnice βέβαια, και κάνουν ξεχωριστό levelling, ανάλογα με το πόσο συχνά χρησιμοποιούνται. Υπάρχουν πολλά πλάσματα για να μαζέψει και να χρησιμοποιήσει η Arnice. Το μόνο πρόβλημα είναι πως κοστίζουν σε αίμα, αίμα που χρειάζεται και η Arnice για να ανέβει level, να βελτιώσει stats και να χρησιμοποιήσει κι αυτά για να μαζέψει κι άλλες ιδιότητες. Και όλα αυτά δεν γίνονται κατά τη διάρκεια ενός quest, αλλά μόνο με την επιστροφή στο hub που είναι…ξενοδοχείο. Έχει καταστήματα, έχει…ενοικιαζόμενο έμπορο που μπορεί να πάει σε μακρινές περιοχές και να αναζητήσει συγκεκριμένα υλικά που, με τη σειρά τους, ανοίγουν το δρόμο και σε άλλα πλάσματα. Επικρατεί γενικά ένας μικρό χαμός. Ευτυχώς πάντως που υπάρχει το ξενοδοχείο. Όχι μόνο για τις αναβαθμίσεις, αλλά διότι εκεί εμφανίζονται νέοι χαρακτήρες, εκεί προκύπτουν οι περισσότεροι διάλογοι και το σύνολο φαίνεται να αποκτά σάρκα και οστά.
Τα Servans είναι η δεύτερη καλύτερη ιδέα της Gust (μετά την κεντρική ιδέα του σεναρίου) αλλά είναι μάλλον απίθανο να τα ευχαριστηθεί κανείς. Είναι πολλά και πραγματικά δεν υπάρχει ελπίδα να εξελιχθούν όλα αρκετά. Ειδικά σε προχωρημένο σημείο, που κάποια πλάσματα θα βρίσκονται ήδη σε καλό επίπεδο, τα όποια νέα, ακόμη και αν έχουν ενδιαφέρουσες ιδιότητες, δύσκολα θα πείσουν για την επένδυση σε χρόνο. Ειδικά δε από τη στιγμή που η απόκτησή τους μπορεί να σημάνει ακόμη πιο αργή εξέλιξη της ίδιας της πρωταγωνίστριας. Η μέτρια προς χαμηλή δυσκολία βέβαια δεν απαιτεί απεγνωσμένα, με εξαίρεση ορισμένες περιπτώσεις, όπως boss fights, έναν καλό “πάγκο” τεράτων, υποβαθμίζονται ακόμη περισσότερο τις μεγάλες επενδύσεις σε αυτά και μάλιστα σε βάρος της πρωταγωνίστριας. Κατά τα άλλα οι αποστολές υποτίθεται ότι λαμβάνουν χώρα τη νύχτα, οπότε η Arnice μπορεί να κινηθεί πιο άνετα από άλλους, και καθεμιά έχει χρονικό περιορισμό στα 15 λεπτά. Ο χρόνος είναι υπεραρκετός τις περισσότερες φορές, δεν σημαίνει όμως ότι θα αρχίσετε να ψάχνετε κάθε γωνίτσα που, έτσι κι αλλιώς, μάλλον θα διαπιστώσετε ότι δεν κρύβει και πολλά πράγματα. Τα διάφορα side quests πάντως περισσότερο σας βάζουν να σκοτώνετε συγκεκριμένο αριθμό πλασμάτων ή να πάτε σε κάποια τοποθεσία και άλλα συναρπαστικά. Όταν μπει και το fast travel στο παιχνίδι τουλάχιστον, κάτι τέτοιες εξορμήσεις δεν είναι τόσο αγγαρεία.
Μπορεί μέχρι εδώ να φαίνονται χλιαρά και χαριτωμένα τα πράγματα. Δυστυχώς για την Gust όμως, υπάρχει και Arena, και αυτή στο ξενοδοχείο (θα κλείναμε δωμάτιο με όλα αυτά που έχουν χωρέσει εκεί μέσα). Διότι είναι καλό. Εδώ το σύστημα μάχης, οι μηχανισμοί, όλα τα στοιχεία συνδυάζονται και έχουν πραγματικές απαιτήσεις για κατανόηση από τον παίκτη. Με αποστολές που θέτουν διαφορετικούς περιορισμούς, στο Arena Mode ο παίκτης αναγκάζεται να ξεφύγει από την όποια μανιέρα και να δείξει ότι έχει πραγματικά κατανοήσει τους μηχανισμούς. Το mode είναι προαιρετικό και ταυτόχρονα το πιο μεστό μέρος του παιχνιδιού. Ταυτόχρονα φαίνεται έτσι πόσο ενδιαφέρον αλλά και άνοστο είναι το υπόλοιπο παιχνίδι. Είναι μια εξέλιξη που δεν περιμένει κανείς, δηλαδή ένα προαιρετικό μέρος του παιχνιδιού να δείξει ακριβώς τι πηγαίνει στραβά στο μεγαλύτερο μέρος του συνόλου, με τρόπο που τελικά το ωφελεί, αλλά δεν το σώζει. Διότι είναι σαφές ότι η Gust δούλεψε, όχι άμυαλα. Απλά όταν έπεσε η νύχτα, φοβήθηκε να βγει έξω.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity