Το Lord of Magna: Maiden Heaven έχει κατά πάσα πιθανότητα έναν από τους πιο τυχερούς κεντρικούς ήρωες σε videogame. Ο Luchs (όνομα που θα αλλάξουν οι περισσότεροι παίκτες με το «καλημέρα») βρίσκεται σ’ ένα απομακρυσμένο, όμορφο νησί, όντας ιδιοκτήτης ενός μεγάλου πανδοχείου, και στην πορεία του παιχνιδιού συναντάει όμορφες κοπέλες με υπεράνθρωπες δυνάμεις, οι οποίες τον αποκαλούν…«αφέντη»! Το γιατί και το πώς είναι πράγματα που απασχολούν και τον ήρωα της ιστορίας, μιας και πέρα από κάποιες ρήσεις του πατέρα του και μερικά σπασμωδικά όνειρα, τα πάντα καλύπτονται από ένα πέπλο μυστηρίου. Συν τοις άλλοις, τα κορίτσια παλεύουν με ένα είδος αμνησίας, οπότε ούτε και αυτά μπορούν να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει γενικότερα σε αυτόν τον κόσμο. Οι «Artemisias» δεν προστατεύουν απλώς τον Luchs από τις ξαφνικές κακουχίες και τα διάφορα τέρατα που εμφανίζονται κυριολεκτικά από το πουθενά, αλλά δέχονται κιόλας να δουλέψουν ως καμαριέρες (!) στο πανδοχείο του για να βγάζουν και το κατιτίς.
Το Lord of Magna: Maiden Heaven έχει κατά πάσα πιθανότητα έναν από τους πιο τυχερούς κεντρικούς ήρωες σε videogame.
Με λίγα λόγια, από εκεί που ο Luchs διοικούσε ένα πανδοχείο με μηδέν επισκέπτες και μπόλικα οικονομικά προβλήματα, βρίσκεται με μία αναβαθμισμένες έκδοσεις της Sailor Moon, οι οποίες έχουν να επιδείξουν και άλλες ιδιότητες πέρα των ικανοτήτων τους στην μάχη, όπως για παράδειγμα στον τομέα της…μαγειρικής! Η ατάκα του Luchs «Wow, έχουν τρομερές ικανότητες αυτά τα κορίτσια» αφού έφαγε το πρώτο γεύμα της Beatrix (δεν του έκανε μάλλον ιδιαίτερη εντύπωση ότι τα έβαλε με δεκάδες τέρατα το κορίτσι, τον κέρδισαν τα «γεμιστά») δεν είναι η μοναδική στιγμή που θα κάνει τον παίκτη να χαμογελάσει. Ένα από τα πιο δυνατά σημεία του Lord of Magna: Maiden Heaven είναι αδιαμφισβήτητα οι διάλογοι σε συνδυασμό με τα γραφικά και την πανέμορφη αισθητική του. Παρ’ ότι μιλάμε για μία αρκετά απλή και προβλέψιμη ιστορία, το χιούμορ και οι διάλογοι θα διασκεδάσουν τον περισσότερο κόσμο που θα ασχοληθεί με τον εν λόγω τίτλο. Αν μάλιστα υπάρχει και μία «αδυναμία» για τα anime γενικότερα, οι χαρακτήρες που είναι σχεδιασμένοι με το χέρι στους stop-motion διαλόγους θα αποτελέσουν από μόνα τους ένα highlight για τον gamer που θέλει να ευχαριστηθεί ένα 100% αυθεντικό JRPG.
Οι «Artemisias» δεν προστατεύουν απλώς τον Luchs από τις ξαφνικές κακουχίες και τα διάφορα τέρατα που εμφανίζονται κυριολεκτικά από το πουθενά, αλλά δέχονται κιόλας να δουλέψουν ως καμαριέρες (!) στο πανδοχείο του για να βγάζουν και το κατιτίς.
Ακόμα και οι chibi χαρακτήρες είναι σχεδιασμένοι με αρκετές λεπτομέρειες και μπόλικη αγάπη, δίνοντας την αίσθηση ενός προσεγμένου τίτλου για τα στάνταρ του Nintendo 3DS και σε ό,τι αφορά τον οπτικό τομέα. Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε το ίδιο και για τα voice overs τα οποία δυστυχώς έμειναν κάπως ανεκπλήρωτα. Ενώ υπάρχουν στιγμές όπου οι χαρακτήρες έχουν ολοκληρωμένα φωνητικά, δίνοντας την αίσθηση ότι παρακολουθούμε ένα κανονικότατο anime, οι κεντρικοί ήρωες ξεστομίζουν δυο-τρεις λέξεις όταν ξεκινούν οι διάλογοι και μετά «σιωπή». Σίγουρα μιλάμε για ένα παιχνίδι με πάρα (μα πάρα) πολύ κείμενο, αλλά δεν αλλάζει το γεγονός ότι αφήνει το χρήστη να απολαμβάνει μία ανεκπλήρωτη ιδέα. Αναφέροντας το κείμενο, συναντάμε το βασικό πρόβλημα του Lord of Magna: Maiden Heaven που δεν είναι άλλο από το σωστό καταμερισμό της διάρκειας των διαλόγων και των μαχών. Το πρώτο πεντάωρο περιλαμβάνει ανάγνωση μπόλικων διαλόγων και το έντονο πάτημα του κουμπιού A. Όσο διασκεδαστικοί και αν είναι οι διάλογοι, μιλάμε για μία δύσκολη αρχή για όσους θέλουν να απολαύσουν γρήγορο και άμεσο gameplay. Μεταξύ των μαχών έχει αρκετό «μπλα-μπλα» το οποίο θα κάνει τον παίκτη να φλερτάρει με το «σπαμάρισμα» του βασικού πλήκτρου για να φτάσει στην επόμενη μάχη.
Ένα από τα πιο δυνατά σημεία του Lord of Magna: Maiden Heaven είναι αδιαμφισβήτητα οι διάλογοι σε συνδυασμό με τα γραφικά και την πανέμορφη αισθητική του.
Παρόμοιο πρόβλημα υπάρχει και στο βασικό σύστημα μάχης του παιχνιδιού, το οποίο ξεκινάει με πολλές υποσχέσεις, μερικές ιδιαιτερότητες, αλλά στο τέλος του λείπει αυτό το «κάτι». Ο παίκτης καλείται να φτιάξει μία τετράδα από χαρακτήρες, με τον Luchs να ξεκινάει περισσότερο ως συνοδευτικός χαρακτήρας με ένα απλό χτύπημα και κάποια AOE buffs και τα κορίτσια, τα οποία έχουν διαφορετικά όπλα, σπαθί, τόξο, πολυβόλο κ.α. εκτοξεύουν βασικές επιθέσεις και ενισχυμένα special attacks τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν εφόσον ο παίκτης επιλέξει να μην επιτεθεί ή να προβεί στη χρήση potion ή κάποιου άλλου item για ένα γύρο και απλώς να μετακινήσει το χαρακτήρα του μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο που του επιτρέπεται. Όσο καλύτερη η επίθεση, τόσο περισσότερους γύρους χρειάζεται να «φορτώσει» ο εν λόγω χαρακτήρας και όσο μεγαλύτερος ο αριθμός των τεράτων που θα νικηθούν από την κάθε επίθεση, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα για ένα combo. Υπάρχουν και κάποιες ιδιαίτερες επιθέσεις, με εντυπωσιακά visuals, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν εφόσον συμπληρωθεί το απαιτούμενο «Tension», στοιχείο που αυξάνεται συνεχώς με κάθε νικημένο αντίπαλο. Τα πέντε βασικά στοιχεία (Fire, Frost, Earth, Void και Heaven) παίζουν καθοριστικό ρόλο για την άνετη επικράτηση της ομάδας ηρώων απέναντι στις στρατιές του κακού. 
Τα minions προσφέρουν τα απαιτούμενα XP για να ανέβουν levels οι χαρακτήρες, ενώ τα 10+ πλάσματα είναι ο μαγικός αριθμός ώστε να πετύχει το combo το οποίο θα αποφέρει έναν έξτρα γύρο, μία έξτρα επίθεση για το χαρακτήρα που το πέτυχε. Τα απλά minions κερδίζονται με απλά hits και εκσφενδονίζονται προς τα πίσω, παρασέρνοντας και τα υπόλοιπα. Ο παίκτης δεν πρέπει δηλαδή να σκέφτεται μονάχα πόσους θα πετύχει με την κάθε επίθεση άμεσα, αλλά και πόσα minions θα παρασυρθούν έμμεσα. Τα minions που θα δεχθούν το χτύπημα θα εκσφενδονίζονται προς τα πίσω, παρασέρνοντας τους συμμάχους τους (περίπου όπως στο bowling με τις κορίνες). Αυτός ο έμμεσος τρόπος για combos δίνει μία ιδιαίτερη έμφαση στο σημείο στο οποίο θα πρέπει να σταθεί ο χαρακτήρας και από το οποίο θα εξαπολυθούν τα διαφορετικά attacks των ηρώων.
Το περιβάλλον παίζει γενικότερα έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στο battle system του Lord of Magna: Maiden Heaven, όπως άλλωστε και το Speed, το οποίο καθορίζει ποιοι χαρακτήρες κινούνται πιο γρήγορα από τους αντιπάλους. Οι αντίπαλοι αποτελούνται συνήθως από μία ομάδα με δεκάδες πλάσματα, με ένα από αυτά να έχει ειδικές ικανότητες, όπως το να προχωράει σε summon περισσότερων minions. Ακόμα και κάποια mini-bosses έχουν αυτήν την ικανότητα, δημιουργώντας συνεχώς την αίσθηση καταδρομής μίας μεγάλης στρατιάς από αντιπάλους (υπάρχει φυσικά ένα άτυπο όριο στο summon των τεράτων). Ο παίκτης καλείται λοιπόν να επιτεθεί μεθοδευμένα, να γνωρίζει την πίστα και να αποφεύγει και μία ενδεχόμενη περικύκλωση σε κλειστούς χώρους μιας και μιλάμε για ομάδες τεράτων οι οποίες καταφθάνουν από διαφορετικά σημεία του χάρτη. Όσο αδύναμα και αν είναι τα απλά minions, κάποια από αυτά χτυπούν στο «ψαχνό» και μια μαζική επίθεση από πολλές πλευρές μπορεί να καταλήξει σε «Βατερλό» για τον χρήστη. Αν συνυπολογιστούν και τα totems-towers που παράγουν τα ειδικά πλάσματα/summoners, καταλαβαίνει κανείς ότι ο παίκτης πρέπει να κινηθεί γρήγορα αν δεν θέλει να «μπλέξει» για αρκετή ώρα στο κάθε battlefield.
Τα minions προσφέρουν τα απαιτούμενα XP για να ανέβουν levels οι χαρακτήρες, ενώ τα 10+ πλάσματα είναι ο μαγικός αριθμός ώστε να πετύχει το combo το οποίο θα αποφέρει έναν έξτρα γύρο, μία έξτρα επίθεση για το χαρακτήρα που το πέτυχε.
Αυτό είναι και το στοιχείο που μπερδεύει το όλο πράγμα και που χαλάει τη ροή του παιχνιδιού, αλλά και των μαχών γενικότερα. Ενώ υπάρχουν διάφορα σεντούκια, special εχθροί που θα δώσουν έξτρα items και απομακρυσμένα spots που θα μπορούσαν να εξερευνηθούν από τον παίκτη, η πίεση που υπάρχει εξαιτίας του συνεχούς summoning των αντιπάλων και της περιορισμένης μετακίνησης των χαρακτήρων γύρο με γύρο, δημιουργεί ένα είδος άγχους για τη γρήγορη ολοκλήρωση της εκάστοτε μάχης. Αν συνυπολογίσει κανείς και τη διάρκεια των διαλόγων και την απαίτηση για έξτρα grinding από το κεφάλαιο 5 και μετά, η εξερεύνηση των battlefields και το replay διαφόρων μαχών φλερτάρει έντονα μ’ ένα «in-game-burnout».
Οι αντίπαλοι αποτελούνται συνήθως από μία ομάδα με δεκάδες πλάσματα, με ένα από αυτά να έχει ειδικές ικανότητες, όπως το να προχωράει σε summon περισσότερων minions.
Δεν είναι κακό το gameplay, ούτε αδιάφορο, αλλά τα διάφορα στοιχεία δεν μπορούν να συμβαδίσουν μαζί ομαλά, με τον χρήστη να βλέπει έναν τρόπο παιχνιδιού που θέλει το χρόνο του, σ’ ένα περιβάλλον όμως που κατά κάποιον τρόπο πιέζει συνεχώς για τη γρήγορη ολοκλήρωση της μάχης. Οι πολλαπλές ευκαιρίες για save προφανώς και θα διευκολύνουν όσους θέλουν να κάνουν ένα μικρό διάλλειμα από τις Fairy Maiden, αλλά ο τομέας «εξερεύνηση» είναι πονεμένη ιστορία και από άλλη οπτική πλευρά. Ο παίκτης δεν μπορεί να περιπλανηθεί ουσιαστικά στον κόσμο του Luchs και των Artemisias, εκτός από κάποιες λιγοστές στιγμές οπότε του δίνεται η δυνατότητα να ξεκινήσει τα «Heart Events». Σε αυτές τις στιγμές ο κεντρικός ήρωας μπορεί να κινηθεί ελεύθερα μέσα στο πανδοχείο, να ξεκινήσει κάποιους διαλόγους που ενδεχομένως να ενεργοποιήσουν και ένα side-quest/story με κάποια από τις κοπέλες της ομάδας και να δημιουργήσει μεγαλύτερο «δέσιμο» μεταξύ τους. Εκτός από την ανεβασμένη ισχύ του χαρακτήρα που επιλέχθηκε, τα Heart Events παίζουν ρόλο και στο φινάλε της ιστορίας, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο έναν παραπάνω λόγο ώστε να παιχτεί ξανά η ιστορία από την αρχή.
Ουσιαστική περιπλάνηση, εξερεύνηση του κόσμου του Lord of Magna: Maiden Heaven δεν υπάρχει και αυτό δημιουργεί την αίσθηση μισοτελειωμένου τίτλου. Ακριβώς επειδή μιλάμε για αξιαγάπητους χαρακτήρες, καλούτσικη ιστορία, όμορφα γραφικά και εξαιρετικά voice overs (όταν υπάρχουν βέβαια), καλλιεργείται η επιθυμία στον παίκτη να γνωρίσει λίγο παραπάνω τον κόσμο του παιχνιδιού, να περιπλανηθεί ελεύθερα στο νησί και να μην περιορίζεται στους «τρεις τοίχους» του πανδοχείου και στην αυτόματη μεταφορά από περιοχή σε περιοχή. Ακόμα και το μηχάνημα που χρησιμοποιεί ο παίκτης για αγορές και πωλήσεις υλικών και crafting νέων items βρίσκεται στο κελάρι του πανδοχείου. Το σύστημα με τα items και το crafting περιορίζεται σ’ έναν τυπικό ρόλο, με σημαντικότερο όλων τη δημιουργία των items που θα αποφέρουν νέες επιθέσεις σε κάποιους χαρακτήρες. Τα υλικά που απαιτούνται για το crafting πέφτουν συνήθως από τα mobs και την ολοκλήρωση των sub quests των μαχών, αλλά μπορούν και να προμηθευτούν από το store/μηχάνημα. Πρόκειται για ένα πάρα πολύ απλό σύστημα το οποίο δεν πρόκειται να προβληματίσει κανέναν σ’ ότι αφορά τη χρήση του, έχοντας σχεδόν πάντα συμπληρωματικό χαρακτήρα.
Ο τίτλος της Marvelous και του Yoshifumi Hashimoto είχε μία πραγματικά ενδιαφέρουσα βάση, πάνω στην οποία κτίστηκε ένα οικοδόμημα με μερικά ημιτελή δωμάτια. Κάποια πράγματα λειτουργούν εξαιρετικά και κάποια άλλα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν πολύ καλύτερα. Αυτή την αίσθηση αφήνει τουλάχιστον το Lord of Magna: Maiden Heaven μετά από ένα γεμάτο playthrough, το οποίο δεν θα ξεπεράσει τις 23-26 ώρες. Σχετικά μικρή διάρκεια για τα δεδομένα των JRPGs, ωστόσο, ολοκληρώνοντας την ιστορία, αφήνει την αίσθηση ότι παίζαμε για 35-40 ώρες, αλλά όχι απαραίτητα με την καλή έννοια. Ο λόγος γι’ αυτή τη γλυκόπικρη γεύση βρίσκεται αναμφίβολα στο γενικότερο σχεδιασμό του παιχνιδιού, ο οποίος δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε, μη μπορώντας να πετάξει από πάνω του ένα εν μέρει generic gameplay. Τα Heart Events και η αποσπασματική ελευθερία του παίκτη στο πανδοχείο δεν μπορούν να σπάσουν τη μονοτονία της πατέντας «διάλογοι-μάχη-διάλογοι-μάχη» που ακολουθείται πιστά στο μεγαλύτερο μέρος του τίτλου. Όσο διασκεδαστικοί και αν είναι οι ιαπωνικοί χαρακτήρες με τα γερμανικά ονόματα (!) και τις έξυπνες ατάκες, δεν μπορούν να σηκώσουν από μόνα τους το φορτίο. Το hardcore κοινό των JRPGs θα εκτιμήσει την ατμόσφαιρα, τους χαρακτήρες, το grinding, τη μουσική και την απουσία υπερβολικών σεξιστικών και σαχλών στοιχείων. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα κορίτσια είναι του κατηχητικού (φαίνεται άλλωστε και από τα «εντυπωσιακά» ρούχα τους) ή ότι ο κολλητός του Luchs δεν είναι κομματάκι σαχλός, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει αυτή η περίεργη υπερβολή σ’ ένα σενάριο που θα μπορούσε άνετα να τη σηκώσει. Ίσως αυτό να εκτιμηθεί και από ένα κομμάτι των gamers που δεν ανήκει στους σκληροπυρηνικούς JRPGάδες και να μπορέσει να ξεπεράσει τα σημαντικά προβλήματα του τίτλου που το εμπόδισαν να ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα games της σεζόν.
Ενταξει αδερφε πολυ ωραιο review μπραβο.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Ήταν και περίεργο παιχνιδάκι, όχι τίποτα άλλο :)