Σε κάθε διαδρομή σκορπίζονται σημεία-στάσεις. Μεταξύ αυτών κινείται ο Agent 47, με την παρέμβασή σας φυσικά. Κάθε φορά ο βασικός στόχος είναι να φτάσει ο πρωταγωνιστής στο σημείο εξόδου, πράγμα εύκολο γενικά. Σε κάθε επίπεδο όμως τα objectives είναι τρία. Κάποιες φορές η απόδραση αντικαθίσταται από τη δολοφονία συγκεκριμένου στόχου, κάποιες άλλες φορές πρέπει να φτάσετε σε μια βαλίτσα και άλλες να ξεκάνετε κάθε εχθρό στο επίπεδο. Παράλληλα θα χρειαστεί να μαζεύετε κλειδιά, να ανοίγετε πόρτες, να δοκιμάζετε διαδρομές. Πολύ μπρος και πίσω, πολύ trial and error και αρκετές επαναλήψεις επιπέδων είναι στο πρόγραμμα όταν πρέπει να ολοκληρώσετε το επίπεδο το πολύ με Χ αριθμό κινήσεων. Και είναι σημαντικό να ολοκληρώνετε πολλαπλά objectives διότι αυτά σας δίνουν τις σφραγίδες που θα χρειαστείτε για να ανοίξει το επόμενο επιτραπέζιο, η επόμενη ομάδα επιπέδων. Είναι συχνά αδύνατο να επιτευχθούν όλοι οι στόχοι μαζί, μια καλοδεχούμενη και συνειδητή επιλογή στο design. Στην πραγματικότητα κάθε επίπεδο μοιάζει με τα ενδότερα ενός μηχανικού ρολογιού.
Το Hitman GO είναι κατά βάση επιτραπέζιο. Ακόμη και τα δεκάδες του επίπεδα χωρίζονται σε ομάδες, με κάθε μία να εμφανίζεται ως ένα ακόμη επιτραπέζιο-περιπέτεια που λαμβάνει χώρα σε διαφορετική (θεματικά) τοποθεσία.
Κάθε κίνηση συνοδεύεται και από τις κινήσεις των αντιπάλων. Κάποιοι κινούνται πάνω σε συγκεκριμένα ίχνη, εκτός αν ρίξετε κάποιο αντικείμενο και τους τραβήξετε την προσοχή. Κάποιοι άλλοι περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους. Άλλοι μένουν σταθεροί σαν βράχοι και άλλοι ακόμη φέρουν μαχαίρι, πυροβόλα όπλα ή sniper rifles. Και δεν χρειάζεται καν να πούμε για την εξόρμηση των λαγωνικών. Με μια κίνηση του Agent 47, ένας στρίβει, άλλος προχωρά κ.ο.κ. Για να βγουν από τη μέση πρέπει να τους προσεγγίσει από πίσω ή από το πλάι ο Agent 47, αν και υπάρχουν και εξαιρέσεις. Κάθε κίνηση αλλάζει το τοπίο και είναι αναγκαία η σκέψη για μερικές τουλάχιστον κινήσεις μπροστά και το τι σημαίνουν στην πορεία. Καταπακτές, πρόσβαση στα πιστόλια του Agent 47, έστω για μια χρήση, γλάστρες στο ρόλο κρυψώνας και πολλά άλλα είναι μεταβλητές που δίνουν χρώμα στη διαδικασία. Η “παρτίδα” δεν κρατά ποτέ πάνω από μερικά λεπτά (στη χειρότερη), οπότε η αποτυχία δεν αφήνει και τόσο πικρή γεύση, ενώ το σκάλισμα του μυαλού, η επίτευξη και του τελευταίου objective προσφέρει την απαραίτητη ικανοποίηση.
Σε κάθε διαδρομή σκορπίζονται σημεία-στάσεις. Μεταξύ αυτών κινείται ο Agent 47, με την παρέμβασή σας φυσικά.
Φυσικά όλα αυτά ίσχυαν και όταν είδαμε το παιχνίδι σε iOS. Σε smartphone τα πράγματα ήταν λίγο σφιχτά, ένα ευρύχωρο tablet ήταν η φυσικότερη επιλογή, δεδομένου πως όλα παραπέμπουν σε επιτραπέζιο. Ήμασταν περίεργοι για το πώς μεταφράζονται όλα αυτά σε διαφορετικό περιβάλλον. Δοκιμάσαμε λοιπόν τον τίτλο σε PS4 και PS Vita. Υποστηρίζεται cross buy και cross save, οπότε δεν παιδευτήκαμε καθόλου. Στο PS Vita τα πράγματα είναι αρκετά απλά από τη στιγμή που υπάρχει η οθόνη αφής. Ο τίτλος λειτουργεί ουσιαστικά όπως ακριβώς και σε άλλες φορητές συσκευές. Επομένως η μεγαλύτερη αλλαγή εντοπίζεται στην έκδοση για PS4. Δεν λείπει ο χειρισμός με αφή, όχι τελείως, αφού υπάρχει και το touch pad. Το οποίο touch pad βέβαια είναι πολύ μικρό για τέτοια χρήση, σίγουρα μικρότερο από οποιοδήποτε αξιοπρεπές touch/track pad υπολογιστή. Λειτουργεί μεν αλλά η αίσθηση είναι περίεργη. Μοχλοί και σταυρός κατεύθυνσης είναι η εναλλακτική και κάπου εδώ περιπλέκονται λίγο τα πράγματα. Η κατεύθυνση είναι σχετική έννοια στο παιχνίδι αφού η γωνία προβολής του τετράγωνου επιπέδου δεν είναι πάντα ίδια, ούτε και παράλληλη/κάθετη με το κάδρο της εικόνας. Τα πράγματα κινούνται, το πάνω γίνεται αριστερά, αν δεν γίνει διαγώνια αριστερά, μετά διαγώνια δεξιά και, καμιά φορά, κάνει και του κεφαλιού του. Η παρηγοριά είναι πως, σε αντίθεση με τις πρωτότυπες εκδόσεις, εδώ έχουμε καλύτερο έλεγχο στη χειροκίνητη περιστροφή του επιπέδου, που είναι απαραίτητη προσαρμογή για να γλιτώσουμε παρεξηγήσεις περί κατευθύνσεων. Λίγο πολύ συνηθίζονται τα πράγματα κάποια στιγμή, η εντύπωση μένει όμως ότι δικαίως είδαμε το Hitman GO σε άλλου είδους συσκευές.
Κάθε κίνηση αλλάζει το τοπίο και είναι αναγκαία η σκέψη για μερικές τουλάχιστον κινήσεις μπροστά και το τι σημαίνουν στην πορεία. Καταπακτές, πρόσβαση στα πιστόλια του Agent 47, έστω για μια χρήση, γλάστρες στο ρόλο κρυψώνας και πολλά άλλα είναι μεταβλητές που δίνουν χρώμα στη διαδικασία.
Τότε γιατί η εν λόγω έκδοση ονομάζεται “Definitive”. Περιλαμβάνει όλα τα βασικά επίπεδα, όσα διατέθηκαν ως DLC, ενώ δεν λείπουν και τα Trophies. Και όλα σε πολύ καλή τιμή. Η μεγαλύτερή μας ένσταση πάντως εντοπίζεται αλλού: στο σύστημα βοήθειας. Όπως στο πρωτότυπο έτσι κι εδώ ο παίκτης μπορεί να ζητήσει βοήθεια διαφόρων ειδών, ακόμη και ξεκάθαρη υπόδειξη της σωστής διαδρομής για το κάθε objective. Προηγουμένως η χρήση βοήθειας ήταν δωρεάν για μερικές φορές, αλλά ύστερα όποιος ήθελε να μην παιδευτεί, έπρεπε να δώσει χρήματα. Δεδομένου ότι το παιχνίδι είναι αρκετά ισορροπημένο, δεν υπάρχει λόγος για επιπλέον έξοδο, παρά μόνο αν η υπομονή είναι ξένη λέξη για κάποιον. Στη νέα έκδοση όμως μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όσες βοήθειες θέλετε. Το μόνο κόστος είναι πως δεν πρόκειται να εξασφαλίσετε το Platinum Trophy. Για κάποιους αυτό είναι σημαντική απώλεια. Για τους υπόλοιπους όμως, απλά εκμηδενίζεται η δυσκολία, παρότι υπήρχε ήδη καλύτερο σύστημα πρόχειρο που δεν δημιουργούσε τέτοιο ζήτημα.
Επομένως το Hitman GO είναι μια πολύ καλή ιδέα, με φοβερή αισθητική και ακόμη περισσότερο περιεχόμενο για να πάρει τελικά το χαρακτηρισμό “Definitive Edition”. Στη διαδρομή καταλήγει λίγο πιο μπελαλίδικο, λίγο πιο ανισόρροπο όμως και κερδίζει ένα ερωτηματικό δίπλα στο χαρακτηρισμό. Πάντως, στη μία ή στην άλλη έκδοση, είναι καλύτερα να το δοκιμάσετε από το να το αφήσετε να σας προσπεράσει (ξανά). Το μικρό κόστος και τα πολλά επίπεδα είναι ένα καλό πρώτο επιχείρημα. Τα υπόλοιπα θα τα νιώσετε παίζοντας.
Δεν θα έπαιζα τέτοιο είδος Hitman game για κανένα λόγο! Χαρά στο κουράγιο σου Μάνο
Μάλιστα, ένας πολύ περίεργος τίτλος για τη σειρά Hitman, αλλά παρόλα αυτά έχει τη δική του μαγεία. Καλά νέα για όποιον/α ενδιαφέρεται.