Στη διάθεσή σας έχετε τους κλασικούς κύβους που αποτελούνται από διάφορα υλικά, όπως γρασίδι ή τούβλα και νερό/λάβα/οξύ, αλλά και μέσω των διαφόρων theme packs, αντικείμενα όπως αγάλματα για το στιλιστικό του πράγματος. Ακόμα πιο ειδικής χρήσης αντικείμενα όπως πόρτες, τηλεμεταφορείς ή jump pads είναι επίσης διαθέσιμα, δίνοντας το ελεύθερο σε εσάς να βρείτε πως θα τα συνδυάσετε για να κάνετε το επίπεδο που κατασκευάζετε ενδιαφέρον. Με τον ίδιο τρόπο μπορείτε να ρυθμίσετε τα spawn points, αν μιλάμε για επίπεδα multiplayer, τα σημεία που θα περιέχουν τα όπλα, αλλά και που θα κάνουν spawn οι εχθροί, κάτι που δεν περιορίζεται απαραίτητα στη δημιουργία επιπέδων για single player. Μέσω του editor, οι χάρτες που δημιουργείτε μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στα πέντε multiplayer modes του παιχνιδιού, τα οποία είναι τα κλασικά Team Deathmatch, Free For All, Capture The Flag, Infection και Last Man Standing.
Στον τίτλο της Blowfish Studios, ο editor είναι το μοναδικό στοιχείο που ξεχωρίζει, μιας και από το κεντρικό μενού κιόλας όλα δείχνουν προς τα εκεί.
Η πρωτοτυπία σε αυτά μπορεί να απουσιάζει, όμως το νόημα βρίσκεται στους χάρτες που θα φιλοξενήσουν τα ανωτέρω modes. Και μακάρι αυτό να ήταν το μοναδικό πρόβλημα του Gunscape. Από την άλλη, καλοδεχούμενη προσθήκη αποτελεί η υποστήριξη multiplayer σε τοπικό επίπεδο με split-screen, ακόμα και στην έκδοση PC που είχαμε στη διάθεσή μας. Το gameplay του Gunscape ξυπνά αναμνήσεις από τα πρώτα first person shooters, κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό, για κάποιους, εμείς το χαρακτηρίζουμε απλά εκτός εποχής. Και αυτό αφορά τόσο στο χειρισμό του, όσο και την αισθητική του στην οποία θα αναφερθούμε παρακάτω. Το controller υποστηρίζεται ως επιλογή, κάτι ίσως αναμενόμενο μιας και ο τίτλος κυκλοφορεί επίσης σε Xbox One και PlayStation 4, όμως ο τίτλος δεν είναι βελτιστοποιημένος για αυτό. Όση εμπειρία και να έχετε με το controller, θα αντιληφθείτε ότι η χρήση του δεν συνίσταται, λόγω της πλήρους απουσίας του aim assist, του γρήγορου ρυθμού που ακολουθεί ο τίτλος και της “χοντροκομμένης” κίνησης του χαρακτήρα που επιβάλλει τη χρήση του συνδυασμού πληκτρολογίου/ποντικιού. Η ευκολία δε που παρέχει ο τελευταίος συνδυασμός στον editor είναι μάλλον αυτονόητη.
Η λογική της τοποθέτησης των κομματιών είναι χαρακτηριστικά απλή, η επιλογή του κάθε αντικειμένου ακόμα απλούστερη και, σε συνδυασμό με την ποικιλία που παρέχει το παιχνίδι σε αυτόν τον τομέα, θα σας βοηθήσει να δημιουργήσετε αυτό που έχετε φανταστεί.
Οι διάφοροι εχθροί που περιλαμβάνονται, όπως ναζί ή δεινόσαυροι, κλείνουν “πονηρά” το μάτι σε τίτλους όπως τα Wolfenstein, Turok και άλλες παρεμφερείς κυκλοφορίες, ξυπνώντας άμεσα μνήμες, ενώ τα διάφορα κοσμητικά αντικείμενα δεξιά και αριστερά θυμίζουν από ακόμα πιο πρόσφατους τίτλους όπως τα Bioshock και Portal. Θα τα προσέξετε σίγουρα στο campaign διάρκειας οκτώ επιπέδων και περίπου μιάμισης ώρας βαρετού gunplay εναντίον του “χαζού” AI, το οποίο περιέχεται μόνο και μόνο για να βοηθήσει τους πιο νέους παίκτες να “ξεκλειδώσουν” τη φαντασία τους. Ταυτόχρονα η παρουσία του εξυπηρετεί βάζοντας και τους πιο έμπειρους χρήστες (στη δημιουργία content) στο κλίμα, έτσι ώστε να αντιληφθούν τι μπορούν να δημιουργήσουν αργότερα στον editor.
Όσο διαλλακτικοί και να είμαστε, δεν μπορούμε να αφήσουμε εκτός τον αισχρό τεχνικό τομέα του παιχνιδιού. Αντιλαμβανόμαστε την προσέγγιση της ομάδας ανάπτυξης, όμως το αποτέλεσμα, οπτικά και ακουστικά, είναι απλά απαράδεκτο, σε βαθμό που θα...πονέσουν τα μάτια σας και τα αυτιά σας. Τα εμφανή pixels αποσκοπούν στο να φέρουν στο μυαλό σας το Minecraft, όμως εδώ τα πράγματα έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο. Εξυπακούεται ότι η υπολογιστική ισχύς που απαιτείται είναι αστεία, αλλά και πάλι, φέρνοντας στο νου το έτος κυκλοφορίας του, αλλά και τη διόλου ευκαταφρόνητη τιμή του Gunscape, δεν μπορούμε να δείξουμε στάλα επιείκειας. Και μιας και αναφερθήκαμε και στο ακουστικό του πράγματος, τα μουσικά θέματα αισθητικής 8-bit και τα ηχητικά εφέ που συνοδεύουν τους πυροβολισμούς είναι το ίδιο αστεία, ποιοτικά, σε σημείο που καταντάνε ενοχλητικά και κανείς δεν θα σας αδικήσει αν τα απενεργοποιήσετε παντελώς.
Αυτό που απομένει για να σώσει μια κυκλοφορία σαν το Gunscape, είναι το ίδιο το community που αποσκοπεί να χτίσει. Ο ρυθμός με τον οποίο οι παίκτες θα ανανεώνουν τα επίπεδα που παρέχονται online, ενώ ταυτόχρονα θα ψηφίζουν αυτά που τους άρεσαν περισσότερο, είναι η μοναδική σανίδα σωτηρίας του. Εξυπακούεται βέβαια ότι το Gunscape στοχεύει μόνο σε αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν με τη δημιουργία επιπέδων. Δεν είναι ότι δεν θα βρείτε ενδιαφέροντα επίπεδα να παίξετε, σε περίπτωση που δεν επιθυμείτε να εμπλακείτε με τον editor, όμως υπάρχουν χιλιάδες (χωρίς υπερβολή) πολύ πιο ποιοτικά shooters να σας απασχολήσουν εν έτει 2016. Το μόνο που προσφέρει ουσιαστικά η Blowfish Studios είναι τα εργαλεία για να φτιάξει ο παίκτης κάτι δικό του, να το μοιραστεί με την κοινότητα ή με τους φίλους του και να διασκεδάσει με αυτό. Δεν αποδεικνύεται όμως αρκετό. Και από όποια άλλη σκοπιά και να το εξετάσουμε, δυστυχώς, ο τίτλος αποτυγχάνει.
Ψιτ παλικάρι, τριάρια βάζω μόνο εγώ, μη σκοτωθούμε στα μαρμαρένια αλώνια. :P
Τι να πούμε κύριε Blackstorm :P
Ζητώ ταπεινά τη συγγνώμη και τη κατανόησή σας, μιας και, όπως και να το κάνουμε, μάθαμε από τους καλύτερους :D :D
Καλά παιδί μου pat pat