Το Bravely Second: End Layer είναι ένα τυπικότατο sequel, με όλες σχεδόν τις πιθανές έννοιες. Τα γεγονότα που εξιστορεί λαμβάνουν χώρα 2,5 χρόνια μετά το τέλος του πρώτου τίτλου, πράγμα που γίνεται γρήγορα αντιληπτό από την μακροσκελή και γεμάτη υπερτροφικά spoilers εισαγωγή. Αν έχετε σκοπό να παίξετε το πρώτο παιχνίδι, κάντε το πριν πιάσετε στα χέρια σας το δεύτερο. Όσοι δεν έχουν τόσο χρόνο ή τέτοια σχέδια, μπορούν να είναι ήσυχοι ότι θα εγκλιματιστούν αρκετά γρήγορα ως προς τα σημαντικά, πιο εύκολα δε εφόσον δοκιμάσουν και το ειδικό, προπαρασκευαστικό demo που διατίθενται στο eShop. Είναι δύσκολο να αποφευχθούν τα spoilers ακόμη και με τη γενική περιγραφή των αρχικών γεγονότων στο νέο παιχνίδι, αλλά το παρόν κείμενο θα σας προστατεύσει. Εμφανίζονται κάποιοι γνωστοί χαρακτήρες σε μικρούς και μεγάλους ρόλους, αλλά ο βασικός πρωταγωνιστής αλλάζει. Μπαίνετε στη θέση του Yew Geneolgia, ενός προσωπικού φρουρού του αναλόγου του Ποντίφικα.
Το Bravely Second: End Layer είναι ένα τυπικότατο sequel, με όλες σχεδόν τις πιθανές έννοιες.
Εννοείται ότι πάνε διάφορα πράγματα στραβά, καταλήγετε με πάρτι των τεσσάρων και βάζετε μπροστά για να χαλάσετε τα σχέδια του Kaiser Oblivion. Διότι τίποτα δεν είναι καλύτερο από το συνδυασμό της λήθης με όρο που παραπέμπει (τουλάχιστον) στο Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο προκειμένου να είναι ξεκάθαρο το πόσο κακός είναι ο…κακός. Η αλήθεια είναι πως η ιστορία, συγκριτικά με τον πρώτο τίτλο, εμφανίζεται πιο άτονη. Από τη μία κανείς δεν σώζει ακριβώς τον κόσμο αυτήν τη φορά. Από τη άλλη η σύνδεση των side quests με το main quest αποδεικνύεται ασθενέστερη αυτήν τη δόση. Ακολουθεί ένα ουσιαστικά μοτίβο, αφελές μάλιστα, με μόνη έγνοια την εξασφάλιση πολύτιμων jobs/classes με έναν και μοναδικό τρόπο: μάχη και στο τέλος εξασφάλιση job asterisks. Χωρίς πολλά λόγια κάθε φορά μπλέκετε σε μια διαφωνία, η μία μεριά έχει το ένα job, η άλλη το άλλο, διαλέγετε αντίπαλο και κερδίζοντας εξασφαλίζετε το αντίστοιχο job. Με τη βοήθεια του New Game Plus θα καταφέρετε να εξασφαλίσετε και τα 30 jobs. Προφανώς η επιλογή σας σε κάθε τέτοιο side quest σχετίζεται περισσότερο με το job που έχετε βάλει στο μάτι, παρά με το οτιδήποτε συμβαίνει στο ίδιο το quest. Συνεπώς τα side quests είναι χρήσιμα, μηχανικά τουλάχιστον, για το main quest, όχι τόσο αφηγηματικά όμως.
Η ιστορία, συγκριτικά με τον πρώτο τίτλο, εμφανίζεται πιο άτονη.
Εκ πρώτης όψεως λίγα έχουν αλλάξει και αυτά σε σημεία. Ο κόσμος παραμένει ίδιος με την προσθήκη λίγων μόνο περιοχών και νέων δυνατοτήτων εξερεύνησης. Φυσικά η καλλιτεχνική διεύθυνση παραμένει ξεχωριστή και δικαίως δεν άλλαξε. Προσθέστε και μερικά νέα, κυρίως παρανοϊκά jobs, όπως ο ζαχαροπλάστης που μοιράζει status ailments με γλυκά και σχηματίζεται η γενική εικόνα. Το σύστημα μάχης παραμένει και εξακολουθεί να είναι το πιο ευχάριστο μέρος του παιχνιδιού, μαζί με την εξερεύνηση. Όπως και ο προκάτοχός του, το Bravely Second είναι μεν πιστό στις παραδόσεις, παρέχει όμως στον παίκτη τα κατάλληλα εργαλεία ώστε να μην είναι σκλάβος αυτών. Θέλετε να ορίσετε τη συχνότητα των random battles; Μπορείτε. Έτσι γλιτώνετε το αχρείαστο grind ή το επιδιώκετε μέχρι να φτάσετε στο level που εξυπηρετεί. Άλλωστε οι διάφορες περιοχές συνοδεύονται πια από την πληροφορία του απαιτούμενου level για να μην πέσει κανείς άθελά του σε βαθιά νερά. Και το grind είναι απαραίτητο μέρος της εμπειρίας. Οπότε η Silicon Studio φρόντισε να το κάνει λίγο πιο ευχάριστο και πρακτικό αυτήν τη φορά. Όπως και πριν, η μάχη προχωρά με σειρές. Σε κάθε σειρά, για κάθε χαρακτήρα, ο παίκτης μπορεί να κάνει το αυτονόητο, μπορεί να εκτελέσει Brave, δηλαδή να χρησιμοποιήσει παραπάνω σειρές για να ξεκαθαρίσει γρήγορα το τοπίο. Αυτές τις σειρές τις έχει συγκεντρώσει κάνοντας Default σε προηγούμενες σειρές, μένοντας δηλαδή αμυνόμενος και τίποτα παραπάνω. Μπορεί να καταναλώσει και περισσότερα Brave points, αλλά θα βγει μείον και ύστερα θα πρέπει αναγκαστικά να χάσει τη σειρά του μέχρι να επανέλθει στο μηδέν ο σχετικός μετρητής. Τώρα όμως εμφανίζονται δύο αλλαγές. Όπως συνέβη και στον πρώτο τίτλο, η ονομασία του παιχνιδιού δεν είναι τυχαία, αλλά συνδέεται με συγκεκριμένο μηχανισμό. Φέτος έχουμε Second Points. Δεν συγκεντρώνονται εντός του παιχνιδιού. Απλά κερδίζετε 1 ανά 8 ώρες πραγματικού χρόνου. Οι πόντοι αυτοί είναι επιπλέον σειρές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν με παγωμένο το χρόνο και πέρα από όλες τις υπόλοιπες σειρές και μηχανισμούς. SP μπορούν να αγοραστούν και με πραγματικό χρήμα αλλά, πραγματικά, δεν έχει νόημα.
Αυτό που έχει νόημα είναι η σωστή διαχείριση των σειρών, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Γιατί; Διότι αν ξεκάνετε το αντίπαλο group με τη μία, τότε έχετε την ευκαιρία να καλέσετε ένα ακόμη κύμα, και ένα ακόμη κ.ο.κ., διατηρώντας τις προηγούμενες διαθέσιμες σειρές μεταξύ κυμάτων. Με κάθε κύμα ο πολλαπλασιαστής μεγαλώνει και το levelling διευκολύνεται. Δεδομένου ότι κάθε χαρακτήρας πρέπει να αναπτύξει ξεχωριστά το κάθε job, ο νέος αυτός μηχανισμός διευκολύνει σαφώς το grind, εισάγοντας και λίγο ρίσκο παραπάνω. Και γιατί να κάνει κάποιος τον κόπο για τόσα jobs; Όπως πριν έτσι και τώρα, όποιο job και να διαλέξει ο παίκτης, μπορεί να το συνδυάσει με skills που έχει αποκτήσει σε κάποιο άλλο job. Αυτομάτως οι πιθανοί συνδυασμοί…ζαλίζουν και τα κίνητρα είναι σαφή. Όταν χρειάζεται κάποια ανάπαυλα, επιστρέφει το base building mini game του προηγούμενου παιχνιδιού, ενώ προστίθεται το chompcraft. Το τελευταίο είναι λίγο παράξενο, αφού βάζει χαρακτήρες να λιώνουν σε γραμμή παραγωγής…λούτρινων. Με αρκετό κόπο και upgrades το αποτέλεσμα είναι επιπλέον χρήμα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην…κανονική περιπέτεια. Το grind δεν είναι απλά μέρος της πραγματικότητας του Bravely. Αντιμετωπίζεται ως…feature. Αυτήν τη φορά όμως, ενώ χάνεται μέρος της μαγείας σε πλοκή και σενάριο, το ίδιο το grind γίνεται πιο ευχάριστο στην πράξη ακολουθώντας την ίδια λογική που έκανε τη σειρά, πλέον, να σταθεί στα πόδια της. Είναι χαρακτηριστικό ότι και ο ρυθμός έχει προσαρμοστεί αναλόγως με το end game να είναι πιο ενδιαφέρον στο Bravely Second και λιγότερο αγγαρεία, έστω και αν όσα περιγράφει είναι πιο βαρετά.
Το Bravely Second δεν φέρνει τα πάνω κάτω, τα ντύνει όμως με “ύποπτους” μηχανισμούς τους οποίους αφήνει ύστερα, ευτυχώς, στα χέρια μας. Έτσι, έμμεσα, ορίζουμε τόσο την τύχη μας όσο και την τελική μορφή του παιχνιδιού, που, σε τελική ανάλυση, εξακολουθεί να είναι, στην καρδιά του, κλασικού τύπου JRPG. Υποψιαζόμαστε πως με την τρίτη προσπάθεια είναι πιθανό να βρεθεί η καλύτερη δυνατή ισορροπία. Για αυτό και ελπίζουμε να μην πάρει στα σοβαρά τον εαυτό του ο υπότιτλος “End Layer”.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity