Πάντως, πριν πάρει μπροστά τη επίδειξη είδαμε ένα ακόμη νέο στοιχείο στο μηχανισμό δημιουργίας χαρακτήρα, αφού πέραν της εμφάνισης και βασικών στατιστικών, ο παίκτης καλείται πλέον να επιλέξει, τρόπον τινά, κοινωνικό υπόβαθρο. Τι ήταν πριν καταλήξει εδώ; Δούλευε σε μια από τις πανίσχυρες εταιρείες που ορίζουν τη μοίρα του φανταστικού αυτού κόσμου; Ήταν παιδί του δρόμου; Οι επιλογές αυτού του τύπου υποτίθεται πως οριοθετούν την αρχική αντιμετώπιση του παίκτη από τις διάφορες ομάδες ανθρώπων που συναντά και, φυσικά, επηρεάζουν τις διαθέσιμες επιλογές στη διάρκεια διαλόγων. Επιστροφή στο quest βέβαια. Ο V εξακολουθεί να προσπαθεί να μάθει τι συμβαίνει με το chip που έχει στο κεφάλι του. Καταλήγει λοιπόν την πόλη Pacifica, που είναι μια από τις 6 περιοχές του παιχνιδιού. Η πόλη αυτή είναι άνομος τόπος όπου όλα λίγο πολύ επιτρέπονται, όπου οι πολυεθνικές και η κυβέρνηση δεν έχουν τον ίδιο βαθμό επιρροής και ελέγχου όπως σε άλλες περιοχές και… το κρέας είναι πάντα συνθετικό. Έχει γίνει λοιπόν μια συμφωνία με τους Voodoo Boys. Υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν έχουν πάρε δώσε με «ξένους» αλλά κάνουν μια εξαίρεση. Για τη βοήθεια του V, υπόσχονται να του γνωρίσουν τηνν Brigitte η οποία υποτίθεται ότι θα τον βοηθήσει με το μυστήριο του chip. Γίνεται συνάντηση σε εγκαταλελλημένο εμπορικό κέντρο και ο Placide ζητά να συνδεθεί στο εσωτερικό μας δίκτυο. Έτσι θα μπορεί να βλέπει ό,τι βλέπουμε, να ακούει ό,τι ακούμε, να επικοινωνεί άμεσα και να μοιράζεται πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο. Ακούγεται πρακτικό αν δεν ήταν ύποπτο. Το προσωπικό, εσωτερικό δίκτυο, δεν είναι για όλους στον κόσμο του Cyberpunk 2077, οπότε το αναμενόμενο είναι να διστάσει οποιοσδήποτε. Στη δοκιμή μας, κάνει τελικά τη θυσία.
Επόμενη στάση, άντρο των Animals που, πέραν από ωμή δύναμη, έχουν, μυστηριωδώς, εξασφαλίσει και δυνατό οπλισμό. Αυτό είναι που δεν αρέσει στους Voodoo Boys και θέλουν μάθουν πώς βρέθηκαν με τέτοια καλούδια οι αντίπαλοί τους. Η διαδρομή γίνεται σε μηχανή, ευκαιρία για να φανεί ο κύκλος ημέρας/νύχτας, να πάρουμε γεύση από τη μουσική του παιχνιδιού, να δούμε ότι δεν μεσολαβεί παύση για φόρτωση (είχαμε τέτοιες παύσεις στη δοκιμή αλλά για τη διευκόλυνση της παρουσίασης, όπως θα φανεί παρακάτω). Καταλήγουμε σε μια από τις πιο κακόφημες συνοικίες και ο Placide εξηγεί ότι μπορεί να μας ανοίξει την πίσω πόρτα. Μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτήν την οδό, ωστόσο η CD Projekt RED σημειώνει ότι δεν είναι ανάγκη, πως μπορούμε να αγνοήσουμε πλήρως την προτροπή του Placide. Αυτήν τη φορά πάμε βάσει προγράμματος όμως. Η προσέγγιση γίνεται με stealth. Ευκαιρία να πάρουμε γεύση από environmental takedowns που, από στάση stealth, εξουδετερώνουν αλλά και κρύβουν μονομιάς τον εχθρό. Μια σάρωση του χώρου δείχνει ότι δεν μπορεί να ανοιχτεί με ωμή δύναμη η επόμενη πόρτα. Η συγκεκριμένη έκδοση του V δεν έχει την απαραίτητη ισχύ. Έχει όμως την άνεση να κάνει hack σε κάμερα ασφαλείας, μιας και το build του είναι υπολογισμένο για stealth. Εδώ συναντούμε ένα από τα mini games του παιχνιδιού, ή γρίφο αν θέλετε, που ζητά από τον παίκτη να συνδυάσει εντολές με τρόπο που να μην οδηγεί σε buffer overflow. Ανάλογα με το τι θέλει να πετύχει ο παίκτης καθορίζεται και το πλήθος των απαιτούμενων εντολών, άρα και η πολυπλοκότητα της διαδικασίας. Το hack πετυχαίνει αλλά… όχι ακριβώς. Ναι μεν αποκτούμε πρόσβαση στην κάμερα και στο δίκτυο, αλλά κατά τη διαδικασία αυτή βλέπουμε ένα giltch. Αυτό σημαίνει πως η περιοχή προστατεύεται από αντίπαλο netrunner (αντίπαλο hacker δηλαδή), κάτι που πρέπει να έχουμε κατά νου προχωρώντας. Σε κάθε περίπτωση, κλείνουμε την κάμερα για εξασφάλιση. Ύστερα, με πρόσβαση στο δίκτυο, δημιουργούμε αντιπερισπασμό σε δυο αντιπάλους που παίζουν ξύλο μόνοι τους και δεν μας έχουν αντιληφθεί. Παρακάτω βρίσκουμε έναν ακόμη που κάνει πιέσεις στήθους σε πάγκο. Ένα hack ακόμη και τον πλακώνει η μπάρα. Ακόμη και οι αυτόματοι πωλητές φαίνονται χρήσιμοι με ένα hack. Το κερασάκι στην τούρτα είναι το nanowire, κάτι σαν φουτουριστική γκαρότα που λειτουργεί και ως μικρό μαστίγιο ικανό να κομματιάσει ή και να αποκεφαλίσει μονομιάς.
Κάπου εδώ η πορεία σταματά και αλλάζει ο χαρακτήρας. V και πάλι εννοείται, αυτή τη φορά με άλλα στατιστικά και χαρακτηριστικά, κομμένα και ραμμένα για δύναμη. Θυμάστε εκείνη την πόρτα στην αρχή; Απλά την ανοίγει με τα χέρια. Δεν είναι απλά μια εναλλακτική διαδρομή που ανοίγει, αποφεύγεται και το να γίνει αντιληπτός ο παίκτης από τον αντίπαλο netrunner που παραφυλάει. Φυσικά ξεκινά χαμός, γεμίζει ο τόπος Animals στη διαδρομή προς το βαν που υποτίθεται ότι πρέπει να εντοπίσει ο πρωταγωνιστής. Η μάχη τρέχει, ο V μπορεί να κοπανήσει εχθρό και να τον κρατήσει ως ασπίδα, μπορεί να ξεριζώσει ένα μυδράλιο από τη βάση του και να γαζώσει τα πάντα. Κι αυτό δεν είναι άλλη μια κίνηση βέβαια. Είναι τέτοια η ορμή των βλημάτων που τα νεκρά σώματα δεν μπορούν να σωριαστούν στο έδαφος όσο πυροβολούνται. Αν δεν αφεθεί η σκανδάλη δεν πέφτει το κουφάρι. Σε αυτό το σημείο η CD Projekt RED μάς θύμισε πως τα perks είναι διαθέσιμα σε όλους, αφού δεν υπάρχουν classes. Οπότε όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων και ισορροπιών. Αμέσως μετά γυρίζουμε και πάλι πίσω στο χρόνο, αλλάζουν τα στατιστικά χαρακτήρα, αυτή τη φορά βλέπουμε V που είναι καθαρά netrunner.
Η πρώτη αλλαγή που σημειώνεται σχετίζει με το nanowire. Αυτό χρησιμοποιείται όπως και πριν, με τα κατάλληλα στατιστικά όμως αποκτά επιπλέον χρησιμότητα, αφού ένας netrunner μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να συνδεθεί από απόσταση για hack, όχι όμως μόνο σε αντικείμενα και εξοπλισμό αλλά και σε ανθρώπους, για να παραβιάσει το εσωτερικό τους, προσωπικό δίκτυο. Στην πορεία αποκαλύπτεται, εξ αποστάσεως, πράκτορας της Netwatch και μας προειδοποιεί ότι ο Placide προσπαθεί μέσω ημών και της σύνδεσης στο εσωτερικό μας δίκτυο να μαζέψει κυκλοφοριακά δεδομένα της περιοχής για να καταλάβει πού βρίσκεται το κρησφύγετο των Animals. Δεν ξέρουμε αν λέει αλήθεια ή όχι αλλά έχουμε την ευκαιρία να πάμε με το μέρος του ή και όχι. Στο πλαίσιο της δοκιμής, ο V έμεινε πιστός στον Placide. Όσο πιστός γινόταν τέλος πάντων.
Σύντομα ξεκινά πάλι μάχη. Αυτήν τη φορά γίνεται hack στα turrets με τα μυδράλια και φυσικά τα βάζουμε να δουλεύουν για εμάς. Εν τω μεταξύ εμφανίζεται κι εκείνος ο αντίπαλος netrunner. Ο V καταφέρνει να κάνει hack στον ίδιο τον netrunner πριν πετάξει χειροβομβίδα και τον αναγκάζει να τραβήξει την περόνη και να περιμένει το μοιραίο. Λίγο μαστίγωμα με το nanowire αργότερα και κάνουμε πάλι ταξίδι στο παρελθόν για να επιστρέψουμε στο strong solo build. Είναι ό,τι πρέπει για τη μάχη με την αρχηγό των Animals, πραγματικό «νταμάρι» με βαριοπούλα στα χέρια και κρυφά ταλέντα. Καθώς ανταλλάζει αιματηρές φιλοφρονήσεις με τον V, η αντίπαλος συνδέεται στο δίκτυο του ήρωα και ξεκινά hack, πράγμα που αλλοιώνει την όρασή του άρα και την ορατότητα που έχει ο παίκτης κατά τη διάρκεια της μάχης. Με τα πολλά ο V υπερτερεί κι έχει την επιλογή να δείξει οίκτο ή να εκτελέσει την επικεφαλής της συμμορίας. Στο demo προτιμήθηκε η εκτέλεση και ο «δανεισμός» της βαριοπούλας. Ακολουθεί συνάντηση με τον πράκτορα που αναφέρθηκε προηγουμένως και κόβει την πρόσβαση του Placide στο δίκτυό μας για να καταφέρουμε να μιλήσουμε χωρίς να κρυφακούει κανείς. Μαθαίνουμε λοιπόν ότι η Brigitte, που υποτίθεται ότι ο Placide θα μας άφηνε να συναντήσουμε αφού του κάναμε τη χάρη για την οποία παιδευόμαστε τόση ώρα, είναι παγιδευμένη εδώ και καιρό στο δίκτυο. Σε αυτό το σημείο ο παίκτης έχει το περιθώριο να αποδεχθεί την εξήγηση αυτή, να την αρνηθεί, να ζητήσει αποδείξεις, να εκτελέσει τον πράκτορα και γενικά να κάνει ό,τι του κατέβει. Ζητάμε αποδείξεις αλλά ξαφνικά πέφτουν κορμιά τριγύρω μας αδιακρίτως. Έχοντας χάσει αυτιά και μάτια στο χώρο ο Placide, και ξέροντας ότι οι Animals εξουδετερώθηκαν, έστειλε Voodoo Boys να εκτελέσουν ό,τι έμεινε, πράκτορες, αντίπαλους συμμορίτες και τον ίδιο τον V με επίθεση στο μυαλό του.
Το πρόβλημα είναι ότι ο V επιβιώνει, κάτι στο οποίο δεν είχε υπολογίσει κανείς. Βγαίνει έξω, τον βλέπουν οι Voodoo Boys του Placide και δείχνουν σημάδια γνήσιου πανικού μιας και ο V όχι μόνο δεν ήταν υπολογισμένο να επιβιώσει αλλά ήταν, κυρίως, αδύνατο να τα κατάφερνε να επιβιώσει ασχέτως συνθηκών. Προσφέρονται λοιπόν, με ειλικρίνεια, να πάνε τον V πίσω στον Placide. Η συνάντηση προφανώς και γίνεται σε στραβό κλίμα, πάει να εξηγήσει διάφορα, πάνω στο διάλογο τρώει και μια γροθιά, ξεκινά καβγάς, εμφανίζεται όμως η απελευθερωμένη Brigitte και επαναφέρει την τάξη. Κατά μία έννοια ο στόχος επετεύχθη και ο V κέρδισε τη συνάντηση που ήθελε. Στο εσώτερα του αρχηγείου των Voodoo Boys ο V έχει το περιθώριο να κάνει βουτιά στον κυβερνοχώρο με την ελπίδα να βρει την Alt Cunningham, την πρώτη netrunner που κατάφερε να πετύχει απόλυτη ψηφιακή συνειδητότητα. Στην προσπάθειά του αυτή ο ρόλος του μυστηριώδους chips είναι άγνωστος, θεωρείται αυτονόητο όμως ότι η συνεργασία του Johnny Silverhand είναι απαραίτητη για την επιβίωση σε αυτό το εγχείρημα. Για πρώτη φορά βλέπουμε τον κυβερνοχώρο (η είσοδος στον οποίο περνά από μια μπανιέρα γεμάτη πάγο - τον πιο ρεαλιστικό πάγο που είδαμε ποτέ σε video game), ακούμε για φρούρια δεδομένων και πως πέρα από το μαύρο τείχος δεν υπάρχουν σύνορα. Αλλά όπως το έχει ξεπεράσει δεν έχει επιστρέψει. Και η Alt Cunningham αναμένεται να είναι η πρώτη που θα το καταφέρει. Κάπου εκεί τελείωσε η επίδειξη της CD Projekt RED. Και φέτος το demo βασίστηκε σε εκείνο της E3, με βασική διαφορά ότι στην Gamescom είδαμε τρία character builds αντί για δύο και διαφοροποιημένες επιλογές κατά τη διάρκεια του quest. Αυτό που μένει βέβαια από όλα αυτά είναι η, κατά τραγική ειρωνεία, αναλογικότητα του συστήματος προόδου και ο τρόπος που επηρεάζει εργαλεία, όπλα, αντικείμενα και γρίφους που διατίθενται μεν σε όλους, αλλά δεν ξεδιπλώνουν όλες τους τις αρετές παρά στα πραγματικά εξειδικευμένα χέρια. Δεν παίρνουμε δηλαδή το nanowire και το αναβαθμίζουμε μέχρι να κάνει αυτό που θέλουμε και σίγουρα δεν μας λέει κανείς ότι το nanowire είναι αποκλειστικότητα συγκεκριμένου class/build. Έτσι, εκτός από στατιστικά, προσομοιώνεται και η γνώση, η επιδεξιότητα, βάσει πάντα των επιλογών που γίνονται κατά την ανάπτυξη του V. Ακόμη και το ότι ένα hack-γρίφος προσφέρεται για πολλαπλές λύσεις που δεν οδηγούν καν στο ίδιο αποτέλεσμα, μαρτυρούν την προσπάθεια που καταβάλλεται ώστε να επικρατεί η λογική σε κάθε πτυχή του παιχνιδιού αλλά να και χωρούν πολλαπλά επίπεδα εμβάθυνσης σε διαδικασίες, αντικείμενα και μηχανισμούς που θεωρούμε αυτονόητο -στα games- πως θα λειτουργήσουν δυαδικά.
Σίγουρα είναι φοβερή αυτή η εντύπωση που μας έμεινε στο τέλος της δοκιμής, την οποία βέβαια φιλοσοφήσαμε κατόπιν εορτής. Βλέπετε, στη συγκεκριμένη επίδειξη βρισκόταν κι ένας Γερμανός συνάδελφος ονόματι Florian. Ο Florian, λοιπόν, είχε γενέθλια. Κάποιος το είπε στην CD Projekt RED, μάλλον έφερε και τούρτα, οπότε μέλος της ομάδας βρήκε με τεράστιο κομμάτι τούρτας, αναμένο κερί καταλήξαμε, άπαντες οι δημοσιογράφοι της αίθουσας, να τραγουδάμε το “Happy Birthday” στον Florian. Σε έναν δίκαιο κόσμο θα γυρίζαμε πίσω το χρόνο για να δούμε πώς θα έφτανε η τούρτα στο στόχο της με strong solo ή netrunner build. Διότι με stealth τούρτα δεν φάγαμε στο τέλος.
Παιχνιδαρα θα είναι
Όλοι προσπαθούν να hypαρουν τον κόσμο ότι είναι φοβερό παιχνίδι και μοναδικό. Μία συνέχεια του Deus ex με φοβερά γραφικά, με πολιτικά στοιχεία, λίγο Witcher και πολλά άλλα λίγα. Στην τελική μου φαίνεται μπερδεμένο. Πολύ ουαου αλλά πάλι μία από τα ίδια. Περίμενα από την αρχή και μετα έσοδα της Red κάτι πιο unique και όχι απλά μια μεγάλη παραγωγή.
Κάτσε γιατί θα με κουφάνεις.
Έστω ότι πέφτεις ακριβώς μέσα ας πούμε και ισχύουν όλα όσα έγραψες. Πότε πρόλαβε η σκέψη «Deus Ex + The Witcher + stuff» να γίνει ξενερωτική; Ούτε το ένα βλέπουμε συχνά, ούτε το άλλο, ούτε το συνδυασμό τους.
Δεν είπα ότι ξενέρωσα. Είπα ότι βλέποντας το από κοντά ότι είναι μια επανάληψη. Επίσης με φοβίζει πολύ η μεγάλη προσπάθεια της εταιρείας για δημιουργία hype. Αυτό που έγινε στο Λος Άντζελες ήταν σόου. Συνήθως δε βγαίνει σε καλό. Πάντως προ-παραγγελία έχω σταματήσει να κάνω για αυτόν ακριβώς τον λόγο.
Οποιαδήποτε εταιρεία έχει το (σύντομο αλλά σημαντικό) σερί της CDP, δεν το γλιτώνει το hype ακόμη και να το αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι. Ίσα ίσα που φυλάγονται με το Cyberpunk 2077, μιλάμε λιγότερο, δείχνουν λιγότερα και αποφεύγουν να τάζουν απολύτως συγκεκριμένα πράγματα γιατί είχαν θέμα με την προώθηση του The Witcher 3.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο Τύπος δεν κάνει την τρίχα τριχιά. Αλλά αυτό είναι και πέραν του ελέγχου της ομάδς εδώ που τα λέμε.
Εδώ επιβιώνει hype για τίτλους της EA που αντί για σερί τύπου The Witcher πάει από φιάσκο σε φιάσκο εδώ και χρόνια.
Χωρίς να το έχεις παίξει φίλε πως λες μια από τα ίδια έχεις κάποια ικανότητα?η το έχεις παίξει
Από αυτά που είδα, έχω καταλήξει πως είναι απλά ένα καινούργιο Deus ex, τίποτε άλλο.