Αιωνίως εξεταστέα…ύλη
Το PC gaming, πάνω από όλα, βασίζεται σε όσους φροντίζουν να φτιάχνουν το δικό τους desktop gaming system με τον τρόπο που θέλουν, ανάλογα με τις ανάγκες, τις προσδοκίες και την τσέπη. Εξ ορισμού ένα τέτοιο σύστημα αδυνατεί να μην ασχοληθεί και με άλλα πράγματα πέραν του παιχνιδιού, για αυτό και πάντα θα θεωρείται περισσότερο “εργαλείο” εντός και εκτός gaming. Όμως, και αυτό είναι μεγάλο “όμως”, η πλειοψηφία των συστημάτων που πωλούνται είναι laptops, πράγμα που σημαίνει ότι, σε αντίθεση με το παρελθόν που πάντα υπήρχε ένα desktop και όλο και κάτι γινόταν με μια νέα κάρτα γραφικών, το τοπίο έχει αλλάξει. Όσο περνά ο καιρός, τα πράγματα εξειδικεύονται ακόμη περισσότερο και το gaming system καταλήγει να είναι περισσότερο συνειδητή επιλογή από το πρώτο βήμα, παρά σενάριο που καλύπτεται αργότερα με μια-δυο παρεμβάσεις.
Ταυτόχρονα βέβαια ισχύει και το άλλο. Η χειρότερη “ενσωματωμένη” GPU όλο και κάτι τρέχει εδώ κι εκεί, σε αντίθεση με IGP από λίγα χρόνια πριν που το όνειρό τους ήταν να αντέξουν video ανθρώπινης ανάλυσης. Δηλαδή ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής, συγκριτικά, είναι καλύτερος από ποτέ. Από εκεί και πέρα, φυσικά, το βασικότερο πλεονέκτημα του gaming PC είναι η αρθρωτή του σχεδίαση και σύνθεση που μας επιτρέπει να αλλάζουμε τμήματά του κατά το δοκούν. Από τη στιγμή που το hardware που διατίθεται στην αγορά ανανεώνεται πολύ επιθετικά, οπωσδήποτε μια φορά το χρόνο με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, είναι σαφές ότι το PC είναι για το gaming ό,τι και οι F1/WRC για την αυτοκίνηση. Όλοι θαυμάζουν, όλοι ποθούν αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πιεστούν να φτάσουν μέχρι εκεί.
Οι σταθερές
Ως κάτι που εξελίσσεται κάθε τρεις και λίγο, είναι σχεδόν περίεργο να υπάρχουν κάποιες σταθερές στο ίδιο το hardware. Όχι μόνο υπάρχουν αλλά είναι και ξεκάθαρη η συνεισφορά τους.
Mouse και keyboard
Ο συνδυασμός πληκτρολογίου και ποντικιού εξακολουθεί να είναι ουσιαστική αποκλειστικότητα της κατηγορίας αυτής. Όπως συμβαίνει με κάθε interface που είναι αποκλειστικό σε μια πλευρά, λογικό είναι οτιδήποτε το εκμεταλλεύεται να μετατρέπεται είτε σε αποκλειστικότητα είτε στην ιδανική έκδοση σε σχέση με οποιοδήποτε port. Είναι εύκολο να σκεφτείς κάπου εδώ ότι για αυτό τα MOBA πρωτοστατούν στο PC και όχι στις κονσόλες, αλλά δεν είναι αυτό το ιδανικό παράδειγμα. Τα MOBA ξεκίνησαν και έμειναν κυρίως στο PC λόγω του τρόπου με τον οποίο προέκυψαν, δηλαδή ως community projects, αλλά και του ότι το ίδιο σύστημα χειρισμού (όχι το παιχνίδι, για χειρισμό μιλάμε) είναι λιγότερο skill-based. Όπως μας είπε πέρυσι ο Justin Browder της Blizzard, αυτό κάνει τη μεταφορά δύσκολη. Στη μία μεριά το κλικ είναι σαφές, ή κλείνει ο διακόπτης ή δεν κλείνει. Σε αναλογικούς μοχλούς τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά και για αυτό έγιναν τεράστιες αλλαγές για να φτάσει σε κονσόλες π.χ. το Diablo, για αυτό και δεν είναι αδύνατο, είναι όμως σίγουρα επώδυνο, να μεταφραστεί και κάτι σαν το Heroes Of The Storm σε χειριστήριο. Το σίγουρο είναι όμως ότι υπάρχει τρόπος να είναι καλό το αποτέλεσμα. Τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά σε άλλα είδη παιχνιδιών, όπως τα 4X που είναι πραγματικά αδύνατο να λειτουργήσουν με χειριστήριο και να μη φτάσει ο παίκτης στο φρενοκομείο. Βάζοντάς τα κάτω το PC εξακολουθεί και κρατά στη μεριά του κάποια είδη, αλλά αυτά δεν είναι τόσο πολυπληθή και εμπορικά σημαντικά σήμερα, όχι όσο παλαιότερα.
Χειριστήριο
Θυμάστε τις εποχές που τα μοναδικά σόι χειριστήρια για PC, με ελάχιστη υποστήριξη, ήταν τα SideWinder της Microsoft; Μιλάμε για εποχές προ USB και Total Annihilation. Χρειάστηκε πολύς καιρός για να φτάσουμε στην τρέχουσα κατάσταση να θεωρείται το χειριστήριο του Xbox 360/Xbox One η αυτονόητη επιλογή για όποιον θέλει χειριστήριο, με υποστήριξη από developers μάλιστα, αλλά έγινε και αυτό. Και πάμε και ένα βήμα παραπέρα με το Steam Controller να θέλει να καλύψει παρελθόν, παρόν και μέλλον (με τουλάχιστον αμφίβολα για την ώρα αποτελέσματα και ακόμη πιο αμφίβολο σκεπτικό όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν). Αν πριν δέκα χρόνια λέγαμε σε PC gamers ότι θα έχει επικρατήσει κάποιο, οποιοδήποτε χειριστήριο, στην πλατφόρμα τους και θα υπάρξει και “κόντρα” με διεκδικητή, θα γέλαγε και το τελευταίο pixel της κολάσεως. Η κατάσταση είναι απλή και προφανής. Το χειριστήριο δεν αντιμετωπίζεται πια ως ξένος στο PC gaming. Ας το θυμόμαστε αυτό όταν σκεφτόμαστε ότι οι κονσόλες γίνονται “πιο PC” (που ισχύει) διότι και το PC μια χαρά τα πάει στο δανεισμό. Αυτό είναι και το υγιές.
Βάπτισμα πυρός
Εκ των πραγμάτων, η πρόσβαση στους περισσότερους δυνατούς πόρους σημαίνει ότι τα πιο απαιτητικά “πειράματα” θα γίνονται στα σοβαρά πρώτα και καλύτερα σε PC. Αυτό ισχύει για το 4K gaming, την ώρα που οι κονσόλες ακόμη αναρωτιούνται τι θα γίνει με το μυθικό στόχο των 1080p60. Πολύ περισσότερο όμως θα το δούμε στο VR. Ακριβότερο και καλύτερο hardware απαιτεί ακόμη ακριβότερη και καλύτερο hardware για να αποδώσει αρκετά καλά. Ο πραγματικός “εκδημοκρατισμός” της εικονικής πραγματικότητας είναι, στην πραγματικότητα, μελλοντικό σενάριο. Καλύτερα κιόλας διότι όταν θα φτάσουμε στο σημείο να είναι μικρό το έξοδο, θα έχουν περάσει κάποια χρόνια και θα έχουν λυθεί αρκετές από τις πρώτες παιδικές ασθένειες για τις οποίες είναι αδύνατο να προετοιμαστούν από τώρα τόσο οι developers όσο και οι gamers. Το PS VR είναι, τρόπον τινά, μια πιο προσιτή (και πιο ταπεινή όπως παραδέχεται, αναπόφευκτα, η Sony) εναλλακτική που, αν όλα πάνε καλά, θα απλώσει και θα συντηρήσει τη φλόγα σε μεγαλύτερο μέρος του κοινού μέχρι να έρθει η ώρα να σοβαρέψουν περισσότερο τα πράγματα.
Το φαινόμενο “Steam Machine”
Το όνομα “Steam Machine” μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί και σύντομο ανέκδοτο. Με κάθε κατασκευαστή να μπορεί να κάνει του κεφαλιού του, με καμία συγκεκριμένη επικοινωνία για την όλη κατηγορία, καμία εγγύηση για ελάχιστες επιδόσεις, ανοιχτά τα ενδεχόμενα για τα αρχικά προσφερόμενα OSes κ.λπ., κάθε Steam Machine αναζητεί φωνή και χρησιμότητα. Ακόμη και το test hardware έχουμε να το θυμόμαστε κυρίως για την πρόνοια της Valve να φροντίσει για ξεχωριστή δίοδο ψύξης σε στα πιο θερμογόνα υποσυστήματα ενός Steam Machine, πράγμα που είναι θετικό μεν, αλλά, επικοινωνιακά, δεν το λέμε και στοιχείο ικανό να ενθουσιάσει τον καταναλωτή που ψάχνει να αγοράσει έτοιμο gaming PC. Αυτήν τη στιγμή η απάντηση στο ερώτημα “γιατί να προτιμήσει κάποιος Steam Machine και όχι ένα άλλο gaming PC” είναι, τουλάχιστον, νεφελώδης. Επιπλέον, τα ήδη υπάρχοντα Steam Machines δεν είναι εξ ορισμού αναβαθμίσιμα και σπάνια εμφανίζονται με SteamOS αφού οι κατασκευαστές τους θεωρούν ότι το λειτουργικό της Valve έχει ακόμη πολλούς περιορισμούς σε σχέση με τα συγκριτικά “πολυκαιρισμένα” Windows. Δεδομένου ότι η επιλογή των Windows σημαίνει και πληρωμή της Microsoft, η για την ώρα αποφυγή του SteamOS δείχνει πόσο μακριά από την πραγματικότητα είναι το όραμα της Valve για το τυπικό Steam Machine.
Το πολύ πιο ενδιαφέρον (αλλά και αγνοημένο) Steam Link
Το Steam Link είναι ό,τι και το Apple TV, το Hulu και οτιδήποτε ανάλογο μπορεί να φανταστεί κανείς, με τη διαφορά ότι έχει ως πρώτο μέλημα το game streaming. Το παιχνίδι τρέχει στο κοντινότερο PC και η εικόνα φτάνει στη μεγάλη οθόνη στην οποία συνδέεται το Steam Link. Κατά μία έννοια το Link είναι media extender ή, λόγω εξειδίκευσης, gaming extender. Υποστηρίζεται όλα τα χειριστήρια που αναφέρθηκαν πιο πάνω και μας γλιτώνει από το να κουβαλάμε φορητό ή μη υπολογιστή πέρα δώθε όποτε θέλουμε να παίξουμε με την άνεση που προσφέρουν οι πολλές ίντσες και ο φιλικότερος χώρος του σαλονιού. Η ιδέα αυτή έχει πιο γερό πάτημα πιστεύουμε αφού προσφέρει κάτι ξεκάθαρο: προβολή του παιχνιδιού όπου μας βολεύει, όποτε μας βολεύει, χωρίς κουβάλημα, πάντα με την ισχύ του κανονικού μας gaming PC. Σε αντίθεση με το ρόλο του Steam Machine, ο ρόλος του Link είναι εύκολο να εξηγηθεί τον καθένα.
Και η όλη ιδέα δεν αγνοείται από τον ανταγωνισμό. Η Microsoft μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιήσει το Xbox One αναλόγως, με τη διαφορά ότι, εφόσον είναι ακριβότερο από ένα Steam Link, μπορεί να θεωρηθεί αυτόνομο σύστημα με bonus, όχι απλή επέκταση ενός άλλου PC. Αλλά αυτά είναι άλλη συζήτηση που, στο κείμενο για την Microsoft, καλύπτεται καλύτερα.
Το λογισμικό πάνω από όλα
Το hardware μπορεί να ανανεώνεται πιο συχνά από οτιδήποτε, ωστόσο είναι πολύ πιο προβλέψιμη η πορεία του σε σχέση με το software. Και εδώ οι αλλαγές και διαφορές είναι πια σημαντικές, παρότι δεν είναι εξόφθαλμες.
Royalties και ποσοστά
Όντας γνήσιοι ανάποδοι τύποι, θα κάνουμε about face και θα ξεκινήσουμε με κάτι που κάθε άλλο παρά αλλαγή είναι. Μια βασική διαφορά μεταξύ των κυκλοφοριών για PC και κονσόλες, είναι ότι η μέση τιμή στις δεύτερες είναι υψηλότερη. Αυτό συμβαίνει διότι από κάθε πώληση ο platform holder, η εταιρεία που ελέγχει την πλατφόρμα, κρατάει πάντα ένα ποσοστό, άσχετα με το αν μιλάμε για ψηφιακή ή φυσική διάθεση αντιτύπου. Η διαφορά αυτή εξακολουθεί να ισχύει και δεν πρέπει να συγχέεται με το μερίδιο που κρατά ένα Store από την ψηφιακή πώληση. Η επικράτηση της ψηφιακής πώλησης, ειδικά στο PC είναι κάτι, συγκριτικά, νέο. Άρα νέα είναι και η πραγματικότητα που θέλει ένα ηλεκτρονικό κατάστημα να κρατά περί το 30% της τιμής του προϊόντος, την οποία τιμή όμως ορίζει ελεύθερα, όπως και όποτε θέλει, ο publisher/developer. Το ποσοστό αυτό δεν είναι τυχαίο, είναι το ποσοστό που επέλεξε η Apple από την πρώτη μέρα του iOS App Store και απλά το ακολούθησε όλη η αγορά.
Μπορεί το ποσό να ακούγεται εξωπραγματικό αλλά, στην πραγματικότητα, δεν είναι. Θα ήταν ωραία να είναι μικρότερο; Προφανώς και ναι για τους δημιουργούς. Άλλο αυτό όμως και άλλο η “αδικία”. Όταν έπρεπε να φτάσει στο ράφι ένας τίτλος, έβαζε το κέρδος του ο εκδότης, ύστερα ο διανομέας και τελικά ο λιανοπωλητής και αν νομίζετε ότι όλο αυτό αντιστοιχεί σε ποσοστό κάτω του 30%, τότε πρέπει να ξανασκεφτείτε λίγο τα πράγματα. Και χωρίς να υπολογίσουμε ότι στην τιμολόγηση έπρεπε να καλυφθεί το υλικό κόστος, το κόστος μεταφοράς κ.λπ., πράγματα που δεν υφίστανται ως έννοιες την ψηφιακή διανομή. Το θαύμα δεν είναι ότι ένας developer ανέχεται το 30%, το θαύμα είναι ότι ο αέρας που δημιουργήθηκε απορροφήθηκε, στην καλύτερη των περιπτώσεων, από τον πληθωρισμό. Αλλά ξεφεύγουμε. Με το 30% που κρατά το ηλεκτρονικό κατάστημα καλύπτονται λειτουργικές υπηρεσίες ουσίας όπως η αγορά bandwidth για γρήγορα downloads, η αύξηση του απαιτούμενου αποθηκευτικού χώρου, οι διαφημιστικές καμπάνιες και οι προσφορές, η ανάπτυξη και βελτίωση της υπηρεσίας/καταστήματος. Στο παράδειγμα του Steam, σκεφτείτε πόσες υπηρεσίες και ευκολίες έχουν προστεθεί, έστω και αν ο client έχει πολλά να μάθει ακόμη πριν θεωρηθεί ομαλός στη λειτουργία του, όλες χάρη στα χρήματα που μένουν στα χέρια της Valve από το ρόλο που έχει ως μεσάζων. Γιατί τα λέμε αυτά για το PC και δεν κάναμε τον κόπο στα κείμενα για τις κονσόλες;
Διότι στο PC μπορούμε να απολαμβάνουμε και επιπλέον ανταγωνισμό. Το Steam έχει ξεκάθαρη δεσπόζουσα θέση, ασφαλώς, αλλά δεν είναι μόνο του. Υπάρχει το Uplay Store (ναι, ναι, ξέρουμε, συμφωνούμε, αλλά υπάρχει), το Origin (ναι, ναι, εντάξει, αλλά δεν είναι και Uplay), το πολλά υποσχόμενο GOG, το Windows Store (που θα αναθαρρήσει εκ των πραγμάτων) και το Mac App Store που, στο gaming και όχι μόνο, είναι σε σημείο που έχει περισσότερα κουσούρια παρά προτερήματα (άλλαξε όμως ο σχετικός επικεφαλής και αναμένουμε αλλαγές και εδώ) και η ειδική περίπτωση του Humble Store που ναι μεν εμπορεύεται steam keys αλλά βασίζεται κυρίως σε DRM-free copies. Υπάρχει πάντα και η Green Man Gaming. Το Desura περισσότερο ήταν παρά είναι, οπότε δεν το υπολογίζουμε και τόσο. Υπάρχουν βέβαια και πολλά καταστήματα που στην ουσία εμπορεύονται Steam keys. Αυτοί δεν μας αφορούν διότι είναι απλοί μεταπωλητές, όχι πλατφόρμες.
Ακριβώς επειδή ο καταναλωτής έχει τόσες επιλογές, κάθε κατάστημα προσπαθεί να είναι και πλατφόρμα. Για το Steam τα πράγματα είναι γνωστά λίγο-πολύ. Στο GOG ετοιμάζεται δυνατότητα roll back σε προηγούμενο patch για τις περιπτώσεις που το νέο patch δημιουργεί πρόβλημα, ενώ επιτρέπεται το κατέβασμα αγορασμένου παιχνιδιού σε μορφή εκτελέσιμου αρχείου, χωρίς DRM. Οπότε και να καταρρεύσει η υπηρεσία, το παιχνίδι μπορεί να παίζει κανονικά. Η Ubisoft έχει σύστημα πόντων και κάποιες ανταμοιβές, το Humble Store αρχίζει να χρηματοδοτεί τίτλους που θα εκδίδει το ίδιο και δεν θα διατίθενται αλλού. Και ο μόνος κερδισμένος από όλη αυτήν την ιστορία είναι ο gamer. Συγκριτικά, τα καταστήματα στις κονσόλες εξελίσσονται πολύ πιο αργά, διότι, πολύ απλά, δεν υπάρχει βιασύνη, δεν υπάρχει κάποιος άλλος στο ίδιο τους το σύστημα για να τους προλάβει και να κάνει χαλάστρα.
Περισσότερα console games από ποτέ
Παλαιότερα το να έχει κάποιος μόνο PC δεν σήμαινε απλά ότι έχανε αποκλειστικότητες της μιας ή της άλλης κονσόλας (και προφανώς κέρδιζε και ό,τι εμφανιζόταν, για οποιονδήποτε λόγο, μόνο σε PC), αλλά μπορούσε να θεωρεί χαμένη υπόθεση σχεδόν οτιδήποτε αναπτύσσεται στο ανατολικό ημισφαίριο του πλανήτη Γη. Τα πράγματα έχουν αλλάξει όμως. Κάτι η παραδοχή των Ασιατών ότι δεν είναι ό,τι πιο λογικό να αγνοούν τα PC, κάτι ότι έτσι κι αλλιώς αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στο hardware με την τελευταία γενιά κονσολών να πατάει ακριβώς στις ίδιες βάσεις, άντε και το ότι το χειριστήριο δεν είναι πλέον εξωτικό φρούτο αλλά έχει σοβαρή πιθανότητα ύπαρξης στο οπλοστάσιο ενός PC gamer, δεν έμειναν και πολλές δικαιολογίες. Δεν πάει πολύς καιρός που η εμφάνιση τίτλου Street Fighter, παράλληλα ή καθυστερημένα σε σχέση με τις κονσόλες, είχε ως φυσική εξέλιξη την εμφάνιση ερωτηματικού πάνω από το κεφάλι. Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που Metal Gear σε PC ήταν από μη-προτεραιότητα έως σενάριο για harem manga. Και ούτω καθεξής. Η κατάληξη είναι πως οι τίτλοι που “λείπουν” από το PC, όλο και λιγοστεύουν.
Δάνεια
Όσο σνομπ και να προσπαθεί να είναι κανείς, η απλή πραγματικότητα είναι ότι και το PC έχει δανειστεί ιδέες και στοιχεία από τις κονσόλες και δεν μιλάμε για τα χειριστήρια προφανώς. Και μόνο η ύπαρξη του Big Picture Mode στο Steam είναι παραδοχή πως ένα interface που λειτουργεί σε ένα σενάριο, δεν σημαίνει ότι είναι το καλύτερο και για κάθε άλλο. Ακόμη και τα Steam Machines, που δεν επιτρέπουν στο χρήστη να βάλει και να βγάλει ό,τι θέλει, αποτελούν παραδοχή ότι δεν είναι παράλογο να θέλει κάποιος λύση “με το κλειδί στο χέρι” και χωρίς πολλά πολλά παραπάνω. Χώρια που, για πρακτικούς λόγους, τα ίδια τα OSes προσπαθούν απεγνωσμένα να εμφανιστούν όσο πιο φιλικά, χρωματιστά και άκακα γίνεται, δημιουργώντας μια σαφή τάση βασισμένη ακριβώς στη λογική που έδωσε ταυτότητα σε κονσόλες και πολλές άλλες συσκευές που σχεδιάστηκαν ως μαζικά καταναλωτικά ηλεκτρονικά προϊόντα. Για να μην πούμε για λύσεις τύπου Steam Link που επιχειρούν να προσφέρουν την ευκολία της κονσόλας με την υποστήριξη που προσφέρει το διαθέσιμο PC.
Τότε γιατί υπάρχουν κονσόλες;
Στην ερώτηση αυτή απαντάμε με μια ερώτηση ακόμη. Αφού τα PC δεν φτιάχτηκαν για gaming, γιατί υπάρχουν gaming PCs; Διότι τα θέλει και τα χρειάζεται η αγορά. Όπως μπορεί να γίνει στα σοβαρά πολύωρη κουβέντα για το πως η διαφοροποίηση στο μέγεθος ενός monitor, ενός τηλεφώνου, ενός tablet επηρεάζει αισθητά τη χρήση, το workflow του καθενός, προφανώς χωράει η ίδια κουβέντα όταν οι διαφορές είναι σημαντικότερες ακόμη. Η κονσόλα, παρά τα patches, τα μεγάλα installation files κ.λπ. εξακολουθεί να είναι, συγκριτικά, πιο κοντά στο concept “fire and forget” από οποιοδήποτε PC. Και θυμηθείτε ότι υπάρχεις πολύς κόσμος ακόμη που βλέπει χειριστήριο και του φαίνεται βουνό να το συνηθίσει. Φανταστείτε τι παθαίνει όταν μπει από λάθος σε graphics options menu σε PC game, κάτι που δεν συναντά ουσιαστικά στις κονσόλες.
Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο
Τα πράγματα κάνουν κύκλο πάντα. Οι κονσόλες γεννήθηκαν από τα ρετάλια του PC και έφτασαν να κυριαρχούν επικοινωνιακά, ορισμένα χρόνια και τεχνολογικά. Τώρα δανείζονται πάλι αρχιτεκτονική, ορολογία, είδη ολόκληρα. Και του δίνουν με τη σειρά τους πράγματα που σήμερα θεωρούμε αυτονόητα, όπως το ότι το παιχνίδι/εφαρμογή είναι το ένα και μοναδικό αρχείο που χρειάζεται να αντιλαμβάνεται και να τρέχει κάποιος. Και που αυτό, πάλι, ήταν δάνειο από την επιμονή της Apple να παρουσιάζει κάθε εφαρμογή ως ένα απλό εικονίδιο από το 1984 κιόλας. Το PC gaming θα συνεχίσει να δικαιολογεί την ύπαρξή του χάρη στις ίδιες του της ιδιαιτερότητες, όχι χάρη στην παρακμή της “άλλης” πλευράς.
Θυμάστε το PC Gaming Alliance; Θρύλος της Middle-earth. Θυμάστε όμως το PC Gaming Show της περσινής E3; Δεν ήταν το πιο καλοβαλμένο, δεν είχε μια εταιρεία στο κεφάλι του να κάνει κουμάντο ή να δηλώνει “φωνή” της πλατφόρμας, αλλά διέφερε αρκετά από κάθε άλλη παρουσίαση με τρόπο που να αρμόζει στην ιδιοσυγκρασία του PC. Η ελευθερία που επικρατεί στο PC gaming, στο hardware, στα game stores, στην ανυπαρξία licensing της πλατφόρμας και σε τόσα άλλα είναι που το κάνει απρόβλεπτα όμορφο και όμορφα απρόβλεπτο. Είναι βέβαια και το μειονέκτημά του, που κάθε άλλο παρά μειωτικά έχει νόημα να το φαντάζεται κανείς. Όπως κάθε εργαλείο, δεν είναι το ιδανικό για όλες τις δουλειές. Είναι το πιο ισχυρό; Σίγουρα. Είναι το πιο εύπλαστο; Σίγουρα. Είναι το φιλικότερο; Σίγουρα όχι. Πειράζει; Σίγουρα όχι. Είναι αυτό που είναι και τελευταία γίνονται όντως προσπάθεια να εκπροσωπείται η ιδιαιτερότητά του με πιο δυνατή φωνή. Είναι άλλωστε αστείο να φέρνει το μεγαλύτερο μέρος του τζίρου στη βιομηχανία και κάποιος να μην το έχει στο μυαλό του ως το ενιαίο, ακλόνητο παγόβουνο που πραγματικά είναι.
Διαβάστε ακόμη:
The Great Game: (Gaming) business και μεταξωτές κορδέλες
Το πρώτο κομμάτι της ανάλυσής μας για το σήμερα και το αύριο της βιομηχανίας του gaming, όπου αναλύονται θέματα όπως η ψηφιακή διανομή.
The Great Game: Η Microsoft και οι προβλέψιμες εκπλήξεις
Το δεύτερο κομμάτι της ανάλυσής μας καταγράφει το πως κινείται η Microsoft για το μέλλον του Xbox και το πόσο λογικό είναι αυτό που κάνει με τις κυκλοφορίες τίτλων της και για PC.
The Great Game: Η Nintendo και η τελευταία έξοδος
Το τρίτο κομμάτι της ανάλυσής μας ασχολείται με το παρόν και το μέλλον της Nintendo. Θα μπορέσει η αλλαγή στρατηγικής με την DeNa και το Nintendo NX να αλλάξει τις ισορροπίες;
The Great Game: Η Sony και το σωτήριο PlayStation
Επόμενο μέρος στην ανάλυσή μας, το PlayStation. Πόσο αλλάζει τις ισορροπίες η επικράτηση του PS4; Τι θα αλλάξει το PlayStation VR; Τι πέτυχε/θα πετύχει τελικά το PS Now;
Πολυ ωραιο αρθρο για ακομα μια φορα.
Να προσθεσω κατι σχετικα με τα royalties, στο steam ειναι 30% απο οσο ξερουμε αλλα επειδη οι developers μπορουν να πουλανε και αλλου στα αλλα καταστηματα, το μεριδιο εκει ειναι ακομα μικροτερο. Αν θυμαμαι καλα το humble store (ή μεσω των humble widgets) κραταει μονο 10% και το steam δεν πρεπει να ζηταει λεφτα για τα keys που ενεργοποιουνται και αγοραστηκαν εκτος (αλλος ενας λογος που εχουμε και το φαινομενο των game bundes).
Και το greenmangaming εχει σχεδον παντα εκπτωτικο κουπονι -20%+ που υποπτευομαι πως ειναι μείον του δικου του κερδους, μπορει στην τελικη να ειναι -30% για τον publisher αλλα σιγουρα η εξτρα εκπτωση βοηθαει στις πωλησεις.
@Roronoa
Just to be clear. Άλλο τα royalties και άλλο το ποσοστό του retailer. Μιας και ουσιαστικά μιλάς για το δεύτερο. Μην μπερδευτούμε γιατί ζω Τσαγκαροδευτέρα με τα όλα της σήμερα.
@yaponvezos
Ε ναι σωστα :P
Και είναι και Τρίτη. Φαντάσου τι κρούστα έχει κάνει ο εγκέφαλός μου που λέω για Τσαγκαροδευτέρα.
Το θέμα είναι ποτέ θα βάλουν και οι κονσόλες mouse?!
Και αν υπάρχει περίπτωση να μειωθούν τα royalties στις κονσόλες....
Υ.γ όλα τα άρθρα the great game τα απόλαυσα και με το παραπάνω! :) Ευχαριστούμε!
Μάνο και παιδιά συγχαρητήρια για άλλη μια φορά για το άρθρο-κόσμημα για το ελληνικό gaming κοινό που δεν έχει το χρόνο να κάνει αναλύσεις επί αναλύσεων ή να διαβάζει αρθρογραφία στο εξωτερικό. Νομίζω ότι η ποιότητα των άρθρων, ειδικά αυτών των αναλύσεων, είναι πολύ παραπάνω από οτιδήποτε κυκλοφορεί εκεί έξω. Well done :)
@warlock
@SilentPoet
Thanks guys. Much obliged.
@warlock
Δεν υπάρχει τεχνικός περιορισμός στην υποστήριξη mouse. Έχει γίνει στο παρελθόν, μπορεί να γίνει και τώρα. Το πρόβλημα είναι πρακτικό όμως. Η πλειοψηφία των console gamers δεν έχει την κονσόλα σε γραφείο μπροστά σε monitor, οπότε δεν έχει τι να κάνει το mouse. Οπότε μπορεί να είναι μόνο η εξαίρεση στην πράξη και για αυτό δεν βιάζεται κανείς να το προσθέσει στη συνταγή, πόσο μάλλον να σχεδιάσει games για mouse σε κονσόλα.
Τα royalties ξεκινούν σε κάθε γενιά από κάπου και μειώνονται με την πάροδο του χρόνου. Να εξαλειφθούν είναι γενικά απίθανο γιατί εκείνος που τα εισπράττει έχει και το βάρος της προώθησης της κονσόλας, του certification (που δεν χρεώνεται ένα καρό λεφτά όπως παλιά) κ.λπ. Το σκεπτικό είναι ότι κρατάει η μια μεριά ποσοστό για να ξοδέψει με στόχο την αύξηση της εγκατεστημένης βάσης και, συνεπώς, τη βελτίωση των πιθανοτήτων να ανέβει ο μέσος όρος πωλήσεων σε κάθε παιχνίδι.
Για να κοπούν δηλαδή αυτά, πρέπει να αντικατασταθεί ένα έσοδο με κάποιο άλλο εξίσου σταθερό και προβλέψιμο. Αν γίνει κάτι τέτοιο, μπορεί.
Βασικά όταν έλεγα να μειωθούν, εννοούσα να φτάσουν στα επίπεδα του pc, γιατί ο πεινασμενος καρβελια ονειρεύεται! :Ρ Αλλά ήσουν απόλυτα κατανοητός!