Στο mobile gaming υπάρχουν franchises, λίγα προφανώς, που εξασφαλίζουν έσοδα άνω του δισεκατομμυρίου σε εταιρείες που είχαν την τύχη με το μέρος του ή το σωστό πλάνο. Και όποιος αφορίζει έτσι απλά μια αγορά με τίτλους τέτοιου οικονομικού εκτοπίσματος, αποτυγχάνει να μάθει πώς βγαίνουν τόσα χρήματα και τι μπορεί να κάνει για αυτό. Πιστεύουμε λοιπόν ότι η αγορά αυτή έχει ενδιαφέρον ακόμη και αν το κάνει σκοπό του κάποιος να τη βλέπει απολύτως ψυχρά, έστω και αν πιστεύει ότι το τμήμα αυτό της αγοράς δεν δικαιούται το χρόνο και την προσοχή του ως καταναλωτή.
Ο ορισμός του όγκου
Στην παρούσα φάση, οι πωλήσεις ηλεκτρονικών υπολογιστών εξακολουθούν και πέφτουν παγκοσμίως, οι πωλήσεις φορητών συσκευών διαφόρων μεγεθών και δυνατοτήτων εξακολουθούν να αυξάνονται, ενώ σε απόλυτους αριθμούς ξεπερνά εδώ και καιρό κάθε άλλη κατηγορία. Παράλληλα οι κονσόλες έχουν ανοδική πορεία χωρίς να ξέρει κανείς στα σίγουρα το γιατί. Η επιτυχία του PS4 ανεβάζει συνολικά την αγορά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει συγκεκριμένη ερμηνεία σχετικά με το γιατί ύστερα από διαδοχικά χρόνια πτώσης του κλάδου, η πορεία άλλαξε. Πολύ απλά λοιπόν, κανείς δεν μπορεί να πει ότι μπορεί να ξεπεράσει την πώληση 1 δισεκατομμυρίου smartphones σε ετήσια βάση, ούτε κατά διάνοια. Και που να μετρήσουμε set top boxes, micro consoles και, ασφαλώς, tablets. Το μεγαλύτερο μέρος των συσκευών αυτών μάλιστα έχουν το μοναδικό προφανώς προνόμιο να βρίσκονται συνέχεια κοντά μας. Είναι οι συσκευές για την αυτονομία των οποίων αγχωνόμαστε στα σοβαρά και καθημερινά, κάτι που ελάχιστα μπορεί να ισχυριστεί κανείς με την ίδια σιγουριά ακόμη και για την αγαπημένη του φορητή κονσόλα, ειδικά αν είναι σε ηλικία ώστε να έχει smartphone μαζί του.
Τα smartphones, δεδομένου ότι η αγορά είναι ουσιαστικά μοιρασμένη μεταξύ δύο λειτουργικών συστημάτων (Android και iOS), δεν αγγίζονται από ανησυχίες περί μεγέθους εγκατεστημένης βάσης. Αυτό που μετράει είναι ο χαμηλότερος κοινός παρονομαστής δυνατοτήτων του hardware, όπως ακριβώς μετρά και στο PC gaming. Συν τοις άλλοις ο μέσος καταναλωτής αλλάζει smartphone πολύ πιο συχνά από υπολογιστή ή κονσόλα, οπότε ο παρονομαστής αυτός βελτιώνεται πολύ πιο γρήγορα στην πράξη. Τουλάχιστον μέχρι να φτάσουμε σε σημείο η ισχύς να είναι τέτοια για τους περισσότερους που να μη βιάζονται το ίδιο να πάνε σε κάτι ακόμη καλύτερο.
Το ζήτημα της πλατφόρμας
Είναι γεγονός ότι ο gamer δεν αντιλαμβάνεται απαραίτητα το smartphone ή το tablet ως συγκεκριμένη πλατφόρμα για gaming, όχι τουλάχιστον όπως μια κονσόλα. Η πλατφόρμα έχει κάποιες συγκεκριμένες ελάχιστες υπηρεσίες, κάποια ειδικά χαρακτηριστικά. Το smartphone τι έχει; Πώς δικαιούται ακριβώς να θεωρηθεί gaming platform;
Χαρακτηριστική και πρακτικά μοναδική διεπαφή
Τα smartphones και τα tablets δεν είναι οι μόνες συσκευές με οθόνη αφής, είναι όμως οι κατηγορίες στις οποίες η οθόνη αφής είναι δεδομένη, είναι η πρώτιστη διεπαφή, η βασική μέθοδος αλληλεπίδρασης μεταξύ χρήση και συσκευής. Η ιδιαιτερότητα αυτή δεν είναι αμελητέας σημασίας. Σε μια βιομηχανία που ο συνδυασμός πληκτρολογίου/ποντικιού ήταν (και είναι) ουσιαστικός παράγοντας διαφοροποίησης, ο χαμός που γίνεται για το χειριστήριο της μιας ή της άλλης κονσόλας, η εξάπλωση του χειριστηρίου στο PC, όχι με ρόλο κομπάρσου, είναι σημεία που δείχνουν ότι η διεπαφή δίνει χαρακτήρα και επηρεάζει το game design, καθορίζει ολόκληρα είδη παιχνιδιών.
Σύστημα με achievements
Τόσο η Apple όσο και η Google υποστηρίζουν την προσθήκη achievements σε τίτλους. Μπορεί ο developer να χρησιμοποιήσει το δικό του σύστημα αν θέλει, το οποίο περιορίζεται βέβαια σε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, αλλά υπάρχει πάντα και η λύση της πλατφόρμας. Η αλήθεια είναι ότι δεν επηρεάζει το ίδιο το gaming η όλη ιδέα, όχι επί της ουσίας, αλλά ξέρουμε πώς καταλήξαμε στον όρο “achievement whore” πριν από χρόνια, αλλά και ότι θεωρείται παράγοντας που επηρεάζει την απόφαση αγοράς η ύπαρξη ή μη Platinum Trophy.
Gaming network
Xbox Live, PSN, Steam, κάπως πρέπει να δέσουν όλα μεταξύ τους. Η Google έχει τα Google Play Services και η Apple το Game Center, το οποίο αγγίζει και το OS X εκτός του iOS. Η υποδομή υπάρχει. Ισχύει ότι δεν είναι το ίδιο ανεπτυγμένη, πλούσια ή στόχος προσοχής, αλλά υφίσταται.
Το ενδιαφέρον
Οι καταναλωτές, λένε, ψηφίζουν με το πορτοφόλι τους. Αν αυτό είναι αλήθεια και το App Store της Apple μπορεί να αποδώσει το 85% του τζίρου του στα games για το 2015, πείτε ό,τι θέλετε, η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος θέλει να βγάζει κάτι από την τσέπη και να παίζει. Το ενδιαφέρον υπάρχει. Απλά κάνουμε ότι δεν μας νοιάζει. Και στο σύνολο των φανατικών της αδιαφορίας δεν συμπεριλαμβάνουμε μόνο τους “βαμμένους” gamers αλλά και τις ίδιες τις εταιρείες του χώρου. Ναι, ακόμη και εκείνες που ασχολούνται με το mobile gaming. Άλλο το ενδιαφέρον και άλλο η αρπαχτή άλλωστε. Θα μας απασχολήσει και αυτό λίγο παρακάτω.
Δυνατότητα επέκτασης και εναλλακτικών χρήσεων
Σε αντίθεση με μια κονσόλα ή έναν υπολογιστή, όπου απλώνεται ένα mobile OS, παίρνει μαζί του και το gaming. Για αυτό όπου και να πετύχουμε Android ή iOS, ακόμη και σε smartwatches, το μόνο που χρειάζεται για να δούμε κάποιου είδους παιχνίδι, είναι υπομονή από εμάς και επιμονή, μαζί με ιδέα της προκοπής, από μερικούς τρελούς developers. Η “πλατφόρμα” λοιπόν είναι η μόνη που μπορούμε να βρούμε σε smartwatch, set top boxes, microconsoles, smartphones και tablets. Με λίγο μόνο κόπο, ένα παιχνίδι μπορεί να ρυθμιστεί ώστε να τρέχει στα περισσότερα αυτά, ενώ δυνατότητες όπως cross-buy και cross-play είναι σε αυτόν τον κλάδο πιο παλιά υπόθεση από ό,τι στις κονσόλες. Κατ’ αντιστοιχία, κανείς δεν περιμένει το βασικό λογισμικό της κονσόλας να επεκταθεί αλλού, ούτε καν στην επόμενη κονσόλα. Στη μεριά του PC μόνο στα Windows γίνεται μια κάποια προσπάθεια για να είναι πανταχού παρόντα, η κατάληξη όμως παραμένει άγνωστη, έχει τα δικά της εμπόδια και, μέσα σε όλα, βρίσκεται στη μέση (αν όχι πριν από τη μέση).
Τα specs
Όποιος ισχυριστεί ότι οι φορητές συσκευές έχουν την ισχύ μιας κονσόλας προηγούμενης γενιάς, σίγουρα δεν έχουν εμβαθύνει αρκετά ή απλά δεν φημίζονται για τη σύνδεσή τους με τα απλά πρακτικά ζητήματα του φυσικού κόσμου. Διότι RAM βάζουμε όση θέλουμε, οι ταχύτητες μπορεί να ακούγονται ωραίες κ.λπ. αλλά μόλις φτάσουμε στο πλαφόν της κατανάλωσης ενέργειας, επανερχόμαστε αναγκαστικά στην πραγματικότητα. Σε set top box ο περιορισμός αυτός μπορεί να αγνοηθεί αν χρειαστεί (η πρίζα είναι εκεί άλλωστε), αλλά στην πράξη δεν το βλέπουμε να συμβαίνει μέχρι σήμερα. Τώρα που βγήκε αυτό από τη μέση, δεν μπορούμε να πούμε πως και οι επιδόσεις είναι αδιάφορες. Αν μη τι άλλο κινούνται πάνω από κάθε 3DS και PS Vita. Και ακούμε πολλούς να διαμαρτύρονται που δεν υπάρχουν πολλοί ιδιαίτεροι τίτλοι (και αποκλειστικοί) για το PS Vita, αλλά δεν ακούμε και κανέναν να αναρωτιέται τι θα σήμαινε αν η προσοχή αυτή στρεφόταν στα σοβαρά στις ακόμη ισχυρότερες συσκευές που έχουμε πάντα κοντά μας.
Αποκλειστικότητες
Το ξέρουμε, βάζουμε δύσκολα. Τα παραδείγματα είναι λίγα και για να τα θυμηθείτε πρέπει να είχατε πρώτα την τύχη να αντιληφθείτε την ύπαρξή τους. Αν δεν βλέπουμε τι υπάρχει πίσω από μια πόρτα, είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα πίσω της; Ασφαλώς και όχι. Φυσικά, θα πει κάποιος, σημασία έχουν οι αποκλειστικότητες ουσίας, όχι η επόμενη χαζομάρα που υπάρχει για το τυπικό της υπόθεσης. Συμφωνούμε. Για αυτό και θα αναφέρουμε μερικές αποκλειστικότητες που ξεχωρίζουν για την ποιότητά τους, την αδυναμία τους να μεταφερθούν (ή τη δυσκολία να μεταφερθούν σωστά σε άλλη πλατφόρμα) και το ότι είναι σχεδιασμένα όχι ως υποκατάστατα αλλά ως εμπειρίες κομμένες και ραμμένες για την πλατφόρμα και τις ιδιαιτερότητές της.
Καθαρές αποκλειστικότητες
Alto’s Adventure
Chaos Rings (σειρά)
Crashlands
Device 6
Fallout Shelter
Infinity Blade (σειρά)
Kingdom Rush (σειρά)
Lifeline (σειρά)
Monument Valley
Prune
Rayman Adventures
The Room (σειρά)
Τίτλοι που ξεκίνησαν σε mobile αλλά, ακόμη, λειτουργούν καλύτερα εκεί
80 Days
Badland (σειρά)
Angry Birds
Cut The Rope
Hitman GO
Lara Croft GO
Year Walk
Αυτοί οι τίτλοι είναι μόλις λίγα παραδείγματα και σίγουρα δεν περιλαμβάνουν shooters, αθλητικά παιχνίδια, fighting games κ.λπ., διότι, όπως είναι φυσικό, ξεχωρίζουν τίτλοι που δεν προσπαθούν να βασανίσουν τον παίκτη με εικονικά πλήκτρα, ούτε απαιτούν χειριστήριο για να λειτουργήσουν σωστά. Όπως συμβαίνει σε κάθε σύστημα, πάντα ξεχωρίζουν οι τίτλοι εκείνοι που είναι σχεδιασμένοι ώστε να εκμεταλλεύονται τις αρετές τους, αυτά που κάνουν μοναδική και ιδιαίτερη μια πλατφόρμα. Το περιμένουμε (δηλαδή το απαιτούμε ενεργά και σταθερά) από κάθε άλλη πλατφόρμα, εκτός των mobile. Και παρόλα αυτά, σε κάποιο βαθμό, συμβαίνει. Σίγουρα όχι επειδή φωνάζουμε εμείς, οι “βέροι” gamers.
Οι αποτυχίες της πλατφόρμας
Και πάνω που είστε έτοιμοι να διαμαρτυρηθείτε για θετική προκατάληψη υπέρ του mobile gaming και εξωραϊσμό της κατάστασης. Εννοείται ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα. Ούτε και οι φορητές αυτές πλατφόρμες είναι φτιαγμένες σαν να είναι προτεραιότητα το gaming και οι game developers, κι αυτό παρότι το gaming είναι υπεύθυνο για μεγάλος μέρος της σχετικής οικονομικής δραστηριότητας.
Αδύναμη εκπροσώπηση
Το καλύτερο που μπορεί να περιμένει κανείς σε παρουσίαση που σχετίζεται με iOS και Android, είναι η εμφάνιση ενός game developer που θα πει δυο λόγια για τις επιδόσεις νέου hardware. Στην επικοινωνία το gaming απλά δεν είναι προτεραιότητα για τις εταιρείες που συντηρούν το υπόβαθρο στο οποίο στηρίζονται τα πάντα. Οι εταιρείες που ελέγχουν την πλατφόρμα δεν έχουν ποτέ, καμία παρουσία σε gaming events, δεν προωθούνται καθόλου. Τόσο που ακόμη και το PC μπορεί να μιλά για καλύτερη μοίρα, ειδικά ύστερα από το περσινό PC Gaming Show που έλαβε χώρα στο πλαίσιο της E3, που κι αυτή κατέστη εφικτή κυρίως χάρη στη συνεργασία του περιοδικού PC Gamer με την AMD. Ένα έντυπο, μια εκδοτική έστω και ένας βασικός σπόνσορας κατάφεραν να δώσουν φωνή σε ένα ήδη δυνατό format, χωρίς καν την εμπλοκή των άμεσα ενδιαφερόμενων. Η εκπροσώπηση αυτή είναι στο τσεπάκι των Sony, Microsoft και Nintendo, το PC επιτέλους μαθαίνει, αλλά Google και Apple…αγρόν ηγόραζαν όσο συνέβαιναν όλα αυτά. Την ώρα εν τω μεταξύ που κάθε άλλη εταιρεία που είναι στα πράγματα προσπαθεί να “γεννήσει” σενάρια και δικαιολογίες χρήσης, οι πιο “κομπιουτεράδες” συνάδελφοί τους δεν σήκωσαν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι για να προωθήσουν τα συστήματά τους ως second screens, σε συνεργασία με άλλους “μεγάλους”. Και αυτό έγινε, με άσχημο τρόπο μάλιστα, από τους υπολοίπους.
Πεισματική αντίσταση στο χειριστήριο
Σε οποιοδήποτε άλλο κλάδο της βιομηχανίας, κανείς, κανείς όμως, δεν επιμένει να σαμποτάρει την υποστήριξη καλών χειριστηρίων στις πλατφόρμες του. Ναι, υπάρχουν Bluetooth controllers. Όχι μόνο αυτό αλλά το iOS έχει συγκεκριμένη υποστήριξη και η Apple συγκεκριμένες προδιαγραφές ώστε να πάρει ένα χειριστήριο στάμπα MFi (Made For iPhone). Για την οποία στάμπα κρατά και ποσοστό η Apple. Και κάπως έτσι τα χειριστήρια καταλήγουν να έχουν σημαντικό κόστος. Άλλωστε άλλες οικονομίες κλίμακας περιμένει ένας κατασκευαστής περιφερειακών, άλλες ένας platform holder που κατασκευάζει εκατομμύρια χειριστήρια και ξέρει ότι κάθε σύστημα που πουλάει έχει κι από ένα. Οπότε θα ήταν ακριβότερα τα χειριστήρια ό,τι και να γίνει. Το μερτικό της Apple είναι το κερασάκι στην τούρτα.
Αλλά η μεγαλειώδης γαρνιτούρα φαίνεται μόνο όταν εξετάσει κανείς την περίπτωση του Apple TV. Πρόκειται για συσκευή που είναι δεδομένο ότι θα προβάλει ό,τι είναι να προβάλει σε μεγάλη οθόνη, πως δεν είναι ανάγκη να βρίσκεται κοντά στο χρήστη και προφανώς και υποστηρίζει τα ίδια χειριστήρια με κάθε άλλη συσκευή iOS. Κι όμως, ένας τίτλος, ακόμη και αν είναι φτιαγμένος ώστε να λειτουργεί μόνο στο Apple TV είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί το Siri Remote για να λειτουργήσει και μόνο προαιρετικά κανονικό χειριστήριο. Και κάπως έτσι αφανίζονται μονομιάς οι πιθανότητες για λογής-λογής τίτλους. Και όλο αυτό είναι η θετική πλευρά της υπόθεσης. Διότι, αν έχετε παρατηρήσει, η αγορά δεν “σκάει” από χειριστήρια για Android. Εκεί η υποστήριξη είναι ακόμη πιο ισχνή, ακόμη και σε επίπεδο OS.
(Σχεδόν) μηδενική επαφή των ιθυνόντων με το gaming
Η απλή πραγματικότητα είναι πως PlayStation, Xbox (ή και Windows αν θέλετε), Steam και Wii U/3DS ελέγχονται από εταιρείες που οι ίδιες ασχολούνται με την ανάπτυξη games. Κάτι που δεν μπορεί να πει κανείς ούτε για την Apple ούτε για την Google. Ακόμη και μια περίπτωση που δεν σκέφτεται κανείς στην Ελλάδα, η Amazon, έχει τα δικά της game development studios και ετοιμάζει τίτλους για το FireOS αλλά και τα υπόλοιπα mobile platforms. Όλο αυτό σημαίνει βέβαια ότι είναι δύσκολο και, περισσότερο, απίθανο να αποκτήσει πιο συγκεκριμένη ταυτότητα. Και δεν είναι πως κανείς εντός των δύο εταιρειών δεν έχει σε εκτίμηση το gaming. Ακούγεται απίστευτο αλλά η Apple έκανε τον κόπο να ετοιμάσει game engine για δισδιάστατα παιχνίδια, την οποία και διαθέτει από το 2014. Καλή ή κακή δεν έχει σημασία. Φαίνεται όμως ότι κάποιοι βλέπουν τη λογική, αλλά πλάνο δεν υπάρχει, ούτε και είναι προτεραιότητα η εκπόνησή του.
Οι αποτυχίες της βιομηχανίας
Άρνηση για προσαρμογή στην πραγματικότητα
Σε κάθε πλατφόρμα, από τα πρώτα πράγματα που υπόσχεται κανείς, είναι ότι θα εκμεταλλευθεί τις ιδιαιτερότητες του συστήματος όσο καλύτερα γίνεται. Στο mobile gaming ο κανόνας είναι το ακριβώς αντίθετο. Είναι κωμικό πως από την αρχή, όταν δεν υπήρχε καν υποστήριξη για χειριστήρια, developers έκαναν τον κόπο να αναπτύξουν shooters με εικονικούς αναλογικούς μοχλούς και πλήκτρα. Το μόνο πιο κωμικό πρέπει να είναι τα παλαιάς κοπής fighting games, ξανά, με εικονικά πλήκτρα και τις γνωστές απαιτήσεις τους σε combos. Ακόμη και σήμερα εμφανίζονται τέτοιοι τίτλοι. Όταν υποστηρίζουν και χειριστήρια, έχουν μια πολύ καλή δικαιολογία. Η τρέλα είναι πως δεν είναι καν δεδομένο ότι τα υποστηρίζουν, παρά την προφανή ανάγκη να το κάνουν.
Η μόδα του microconsole
Όποιος είχε την ιδέα για περιπτώσεις τύπου OUYA, πραγματικά δεν ήξερε τι σκεφτόταν. Φαντάστηκε ότι το χαμηλό κόστος της κονσόλας θα ήταν αρκετό επιχείρημα. Το πρόβλημα του mobile gaming όμως δεν είναι καν το κουτί. Και δεν λύνεται με ένα άλλο κουτί που ο ίδιος ο εμπνευστής του δεν έχει την οικονομική επιφάνεια να ανανεώνει αρκετά συχνά, το οποίο κουτί κάνει λιγότερα από τη μικρότερη συσκευή που έχει ο καθένας μας στην τσέπη του. Το σενάριο που προσπάθησαν να καλύψουν τα microconsoles είναι αυτό για το οποίο δημιουργήθηκαν όλες οι άλλες κονσόλες. Με αυτήν την προσέγγιση το μόνο ξεκάθαρο αποτέλεσμα είναι πως κανείς πια δεν πιστεύει ότι υπάρχει λόγος για τέτοιες συσκευές. Πράγμα που δεν ισχύει απαραίτητα, αλλά η ζημιά έχει ήδη γίνει.
Λογική “movie tie-in”
Θυμάστε κάποτε που κάθε ταινία είχε και μια συνοδευτική προσβολή στη νοημοσύνη που λεγόταν game και εμφανιζόταν σε κονσόλες; Παρατηρήσατε ότι έχει περιοριστεί σημαντικά το φαινόμενο; Δεν έχει περιοριστεί όμως. Απλά μετακόμισε και έγινε λίγο διαφορετικό. Ειδικά μάλιστα αν πρόκειται για blockbuster action movie, είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί “fighting game” που παίζεται με swipes a la Infinity Blade, και μάλιστα η αντιγραφή της ιδέας δεν είναι καν η ιδανική. Αν δεν ταιριάζει κάτι τέτοιο, είναι ώρα για branded puzzler που βασίζεται σε κάτι ήδη αποδεκτό και αναγνωρίσιμο, με αποτέλεσμα, για παράδειγμα, περίπου reskins του Temple Run. Και όλα αυτά συνδυάζονται, συνήθως, με το αγαπητό free to play business model για ακόμη μεγαλύτερη απόλαυση. Δηλαδή το μόνο που άλλαξε από αυτό που θυμάστε, είναι ότι τώρα την πληρώνουν άλλη τη νύφη.
“Race to the bottom”
Η βιομηχανία, του gaming αλλά και της ανάπτυξης εφαρμογών, έχει κάνει τεράστια ζημιά στον εαυτό της, εκπαιδεύοντας τους καταναλωτές σε αδιανόητα χαμηλές τιμές που εμποδίζουν τελικά μικρότερες ομάδες να επιζήσουν και δημιουργούν απίστευτες προσδοκίες για τα πιο εξευτελιστικά ποσά. Η βιομηχανία ξέχασε ότι όταν μπαίνει η ποιότητα στη μέση, μπορεί να βασίζεται στους φανατικούς που τελικά ξοδεύουν περισσότερα από όλους τους άλλους μαζί. Προτίμησε να μοιράζει υποσχέσεις και ύστερα να επιβάλει ταλαιπωρία με μόνη σωτηρία απογοητευτικές, σε απόδοση και συχνά σε επίπεδο τιμής, μικροσυναλλαγές. Γιατί όλο αυτό είναι κακό; Διότι βγαίνει ύστερα το XCOM: Enemy Unknown σε tablets, είναι πολύ καλό port, αποσπά καλές κριτικές, αλλά φαίνεται παράξενο που κοστίζει 20 ευρώ. Διότι εμφανίζεται στο Mac App Store το Star Wars: Knights Of The Old Republic με τιμή κάτω από τα 10 ευρώ και το πρώτο user review επιμένει ότι με τέτοια γραφικά δεν αξίζει ούτε 1 ευρώ το παιχνίδι. Και το σκεπτικό όλο και εξαπλώνεται.
Είμαστε κατά των καλών τιμών; Όχι φυσικά. Στόχος είναι η κατάλληλη, η σωστή αναλογία έργου και ανταμοιβής. Κι εμείς έχουμε μάθει χρόνια στο ξεζούμισμα με υψηλή αρχική τιμή και ύστερα επιπλέον περιεχόμενο σε δόσεις, συνδρομές πέραν της πρώτης αγοράς (και δεν στεκόμαστε στα MMO που είναι άλλη περίπτωση), Season Passes που αγοράζονται χωρίς να ξέρουμε καν τι είναι αυτό που αγοράζουμε. Και προσθέτουμε, μέσα σε όλα αυτά, τη λογική “μπιρ παρά”. Είχαμε ένα άκρο και ακουμπήσαμε και ένα ακόμη για να φτιάξουμε ζεύγος. Στα apps μερικοί έχουν βάλει μυαλό. Χρεώνουν διαφορετικά αλλά φροντίζουν να το κάνουν όταν ξέρουν ότι έχουν κάτι πραγματικά καλό και ενδιαφέρον στα χέρια τους. Στα games “φορητή” πραγματικότητα είναι κοντά στη λογική του “σιγά μην πληρώσω για παιχνίδι”. Θυμάστε πότε άλλοτε λέγονταν κάτι τέτοια;
Οι ανεκμετάλλευτες δυνατότητες
Τα κατάλληλα είδη, στο κατάλληλο σπίτι
Βέβαια για πάρα πολλά χρόνια το PC gaming ανθεί χωρίς να κάνει κάποιος συγκεκριμένο κουμάντο, έτσι δεν είναι; Άρα και με όλες τις αποτυχίες που αναφέρουμε πιο πάνω, θα ήταν δυνατό να γίνουν περισσότερο, σωστά; Σωστά. Ακόμη και στην παρούσα κατάσταση, το διαθέσιμα mobile gaming platforms είναι ιδανικός στόχος για ορισμένα είδη τίτλων και, παρόλα αυτά, σπάνια υπολογίζονται ως προτεραιότητα κατά την ανάπτυξη. Μερικά παραδείγματα εξαιρώντας κατηγορίες που ανθούν όντως σε mobile platforms (όπως puzzlers). Και θεωρώντας αδύνατη την προσθήκη χειριστηρίου μάλιστα.
- Adventures
Η λογική λέει ότι αυτή η περίπτωση δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εξήγηση. Κι όμως τα περισσότερα ενδιαφέροντα adventures εξακολουθούν να μην εμφανίζονται ή να έρχονται με μεγάλη καθυστέρηση σε iOS και Android. Πράγμα ακόμη πιο περίεργο να υπολογίσουμε και τις συνηθισμένες απαιτήσεις τέτοιων τίτλων σε επίπεδο hardware.
- Companion apps
Θυμάστε το Commander mode του Battlefield; Τις υποσχέσεις για ασύγχρονο multiplayer και άλλα παρόμοια; Οι περιπτώσεις είναι ελάχιστες, τα αποτελέσματα όχι τα καλύτερα και το ενδιαφέρον των Apple και Google ουσιαστικά ανύπαρκτο.
- Tactics RPGs
Αν καταφέρετε να σκεφτείτε σοβαρό λόγο ώστε να Final Fantasy Tactics και Fire Emblem να απέχουν από tablets, δεν ξέρουμε τι θα μπορούσαμε να πούμε για να σας αλλάξουμε γνώμη. Κάθε απόπειρα θα ήταν, μάλλον, ανώφελη.
- Turn-based RPGs
Αντίστοιχα, μια χαρά μπορούν να λειτουργήσουν και turnb-based RPGs, ειδικά μάλιστα αν δεν ρίχνουν πολύ βάρος στην εξερεύνηση τρισδιάστατου κόσμου (τα τρισδιάστατα γραφικά είναι άλλη υπόθεση από αυτήν). Στην ίδια τη μάχη, όπου στην πραγματικότητα διαλέγουμε επιλογές από μενού, θα είναι αυτόματα πιο απλό να αγγίζουμε την επιλογή που μας ενδιαφέρει από το να πηγαίνουμε πέρα-δώθε έναν κέρσορα χρησιμοποιώντας χειριστήριο.
Υπάρχει χώρος για καλές δουλειές. Αλλά προφανώς δεν υπάρχει η διάθεση.
Και…ξανά στις μικροκονσόλες. Περίπου.
Δεν είπαμε ότι τα microconsoles δεν έχουν να προσφέρουν κάτι; Εξαρτάται. Η μάχη της συνδρομητικής τηλεόρασης περνά, θέλουμε ή όχι, σε set top boxes που, συγκυριακά, είναι ικανά να τρέξουν και games. Είναι δύσκολο να πειστεί η αγορά να πάρει τέτοια συσκευή για gaming, όχι όμως να τη χρησιμοποιήσει και για αυτό αφού την έχει πρόχειρη. Στην πραγματικότητα όμως, δεν χρειάζεται ούτε κάτι τέτοιο. Διότι το ίδιο το smartphone ή το tablet μπορεί να θεωρηθεί microconsole. Μπορεί να τοποθετηθεί κάπου, να στείλει εικόνα και ήχο, να συνδεθεί στο ρεύμα για να μπορούν να αποφεύγουν το low power mode οι επεξεργαστές και να συνδέεται χειριστήριο. Λίγο πολύ αυτά είναι ήδη δυνατά. Απλά δεν προωθούνται ποτέ και καθόλου. Αντί αυτού ακούμε συνέχεια ότι μπορούμε να προβάλουμε ασύρματα φωτογραφίες στην τηλεόρασή του χώρου μας. Η ειρωνεία μάλιστα είναι ότι αυτό το σενάριο το φανταζόμασταν κάποτε, το θεωρούσαμε ελκυστικό, και χαιρόμασταν όταν το PSP ή το PS Vita αποκτούσε έξοδο εικόνας και ήχου. Τώρα η λύση είναι πρόχειρη, καλύτερη και…δεν μας περνά από το μυαλό. Ή, εναλλακτικά, δεν μας νοιάζει.
Η μεγάλη οθόνη
Κάθε τρίμηνο πωλούνται περισσότερα iPad από ότι PS4. Και είναι γνωστό ότι το PS4 διαγράφει τεράστια επιτυχία στην κατηγορία του. Κι όμως η αφθονία σε μεγάλες, φορητές οθόνες δεν έχει οδηγήσει στην παραγωγή τίτλων που αποκτούν άλλο νόημα σε τέτοιες διαστάσεις. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που το Hitman GO, για παράδειγμα, παίζει πολύ πιο ευχάριστα σε tablet παρά σε smartphone ή στο PS Vita. Και δεν είναι το μόνο. Δεν είναι όμως και πολλά αυτά τα παραδείγματα, παρά τις δυνατότητες.
Μια σταθερά πονεμένη ιστορία
Το mobile gaming δεν είναι νεκρό. Για την ακρίβεια έχει μετακομίσει μερικώς από εξειδικευμένες κονσόλες στις συσκευές που πάντα έχουμε μαζί μας. Και αυτό δεν είναι παράλογο. Το παράλογο είναι ότι δεν γίνεται ποτέ συντονισμένη προσπάθεια να εξερευνηθεί ο διαφορετικός αυτός καμβάς. Το ότι η Nintendo απασχολείται πολύ περισσότερο με τη μεταμόρφωση του mobile gaming, πόσο μάλλον το γεγονός ότι κάτι σαν το Pokémon GO “παίζει” με τις ιδιαιτερότητες ενός κινητού τηλεφώνου, θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως απόδειξη της αδιαφορίας που επιδεικνύουν τόσοι άλλοι, ως προτροπή για ακόμη περισσότερη ντροπή. Μην ξεχνάτε. Πολλές εταιρείες που ασχολούνται με mobile gaming είναι αυτές ακριβώς που ασχολούνται με το PC και τις κονσόλες. Δεν τους φταίει το hardware για τα κακώς κείμενα. Τα μυαλά είναι το πρόβλημα.
Και τα είπαμε όλα αυτά διότι το mobile gaming δεν δικαιούται να είναι το “ανέκδοτο” που σε μεγάλο βαθμό θεωρείται (και είναι) σήμερα. Ούτε και στερείται καλών παραδειγμάτων που, συχνά μάλιστα, ξεχωρίζουν για την καλαισθησία τους περισσότερο από άλλες, πολύ πιο φιλόδοξες παραγωγές. Τα γράψαμε όλα αυτά διότι το κακό δεν είναι να αποφεύγουμε μια κατηγορία. Κακό είναι να χρεώνουμε τα λάθος πράγματα στους λάθος ανθρώπους. Αλλά το χειρότερο όλων είναι ότι θέλουμε ένα Final Fantasy Tactics στο ευρύχωρο iPad που βγάζουμε βόλτα εδώ κι εκεί και το μόνο που υπάρχει είναι port του port. Εμάς κανείς δεν μας σκέφτεται.
Διαβάστε ακόμη:
The Great Game: (Gaming) business και μεταξωτές κορδέλες
Το πρώτο κομμάτι της ανάλυσής μας για το σήμερα και το αύριο της βιομηχανίας του gaming, όπου αναλύονται θέματα όπως η ψηφιακή διανομή.
The Great Game: Η Microsoft και οι προβλέψιμες εκπλήξεις
Το δεύτερο κομμάτι της ανάλυσής μας καταγράφει το πως κινείται η Microsoft για το μέλλον του Xbox και το πόσο λογικό είναι αυτό που κάνει με τις κυκλοφορίες τίτλων της και για PC.
The Great Game: Η Nintendo και η τελευταία έξοδος
Το τρίτο κομμάτι της ανάλυσής μας ασχολείται με το παρόν και το μέλλον της Nintendo. Θα μπορέσει η αλλαγή στρατηγικής με την DeNa και το Nintendo NX να αλλάξει τις ισορροπίες;
The Great Game: Η Sony και το σωτήριο PlayStation
Επόμενο μέρος στην ανάλυσή μας, το PlayStation. Πόσο αλλάζει τις ισορροπίες η επικράτηση του PS4; Τι θα αλλάξει το PlayStation VR; Τι πέτυχε/θα πετύχει τελικά το PS Now;
The Great Game: Το PC και η ευαισθησία ενός παγόβουνου
Το προ-τελευταίο κομμάτι της ανάλυσής μας καταπιάνεται με το PC gaming, το κατά πόσο σχετίζεται με την πορεία της αγοράς των οικιακών συστημάτων ψυχαγωγίας και αρκετά ακόμη θέματα.
Μάνο, το ενδεχόμενο να έρθει το mobile gaming κοντά σε κάποια από τις εταιρείες (πιο λογικά η Microsoft), πόσο πιθανό το βλέπεις; Δηλαδή το λέω με τη λογική του ότι πάει να δημιουργήσει ένα οικοσύστημα, οπότε Windows+Xbox+mobile είναι ταμάμ. Τι λες;
@SilentPoet
Well, υπό άλλες συνθήκες το σενάριο της MS θα ήταν λογική εξέλιξη. Είναι τόσο αδύναμη στο mobile space όμως, που είναι απίθανο. Συν τοις άλλοις υπάρχει και η εξής ιδιαιτερότητα. Οι συσκευές με Android είναι οι περισσότερες, αλλά οι developers πιάνουν καλύτερο τζίρο/απόδοση σε iOS, παρά τις συγκριτικά λιγότερες συσκευές.
Θεωρητικά η Apple είναι σε θέση ισχύος και μπορεί να τη χρησιμοποιήσει. Η Apple όμως είναι σίγουρο ότι δεν ενδιαφέρεται αρκετά ώστε να κάνει κάτι τέτοιο. Ήδη έχει iPhone + iPad + iPod Touch + Apple TV (που στην ουσία είναι το ίδιο πράγμα) και αντί να ρίχνει εμπόδια, φτιάχνει νέα μόνη της. Η συμπεριφορά της ταιριάζει στο ρητό "ένα βήμα μπροστά, δύο πίσω".
Θα επιμείνω σταθερά στην αποψή μου ότι το mobile gaming δημιουργεί πλασματικές προσδοκίες στους λανθάνοντες-πελάτες που έχει ως αποτέλεσμα αντί να τους προσελκύει τους απομακρύνει.