Ας βγάλουμε από νωρίς τα περίεργα από τη μέση. Η κυκλοφορία του Back Button Attachment για το DualShock 4 την ώρα που η Sony ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει (κορωνοϊού επιτρέποντος) το PS5, άρα και το DualShock 5, είναι αυτόματα κίνηση άξια απορίας. Είναι πείραμα σε πραγματικές συνθήκες για κάτι που ετοιμάζει για το DualShock 5; Δεν αποκλείεται. Αντιθέτως υπάρχουν και κάποιες ενδείξεις για αυτό το σενάριο. Είναι κάτι που βγαίνει από πείσμα κάποιου εσωτερικά; Δεν θα ήταν το πιο ανήκουστο σε οποιαδήποτε εταιρεία του χώρου αυτού ή οποιουδήποτε άλλου. Μπορεί επίσης να είναι ένας συνδετικός κρίκος για τίτλους που πρέπει να σταθούν τόσο σε PS4 όσο και σε PS5. Μπορεί, μπορεί, μπορεί. Ό,τι κι αν «μπορεί» είμαστε εδώ που είμαστε. Το δεύτερο περίεργο είναι φυσικά η ονομασία. Απολύτως περιγραφική και κυριολεκτική, είναι αδύνατον να εξάψει τη φαντασία, να στηρίξει καμπάνια όπως π.χ. το «Xbox Elite Wireless Controller» και οτιδήποτε ανάλογο. Δεν υπάρχει σκέρτσο στο «Back Button Attachment». Τόσο απλά.
Όμως…
… καθόλου χαλαρά δεν πήρε το σχεδιασμό του Back Button Attachment η Sony, με το προϊόν να φαίνεται ότι προκύπτει ύστερα από προσεκτική σκέψη και, κυρίως, οριοθέτηση σωστών προτεραιοτήτων. Δεν φαίνεται από τη συσκευασία που είναι σχεδόν αδικαιολόγητα μεγάλη (παρότι μικρή στο χέρι) για τα δεδομένα του συγκεκριμένου αξεσουάρ, αλλά είναι που πρέπει να χωρέσει κι ένα «τούβλο» από οδηγίες σε διαφορετικές γλώσσες. Το πλαστικό περιφερειακό δεν είναι απλά μαζεμένο σε διαστάσεις και καλοβαλμένο σε όγκο αλλά και ιδιαίτερα ελαφρύ, αφού προσθέτει περί τα 25 γραμμάρια στο DualShock 4 στο οποίο εφαρμόζεται. Μόνο του μοιάζει με δυο φτερά στην ευθεία με μια κυκλική επιφάνεια στην πίσω μεριά και μια (σχεδόν) κυκλική στην εμπρόσθια. Το πλαστικό είναι παντού ματ, εκτός από την προαναφερθείσα επιφάνεια στο πίσω μέρος που έχει γυαλιστερή επικάλυψη. Από κάτω της κρύβεται ένα πολύ απλό OLED panel, ίσα ίσα για όσες ενδείξεις χρειάζεται κανείς για να κάνει τις ρυθμίσεις του ή να θυμηθεί ποιες είναι οι ενεργές. Όσο για τα δυο «φτερά» που είπαμε, είναι ουσιαστικά σκανδάλες που καταλήγουν στο κάτω μέρος του DualShock 4. Δεν είναι αναλογικές, λειτουργούν ως πλήκτρα δηλαδή, και δεν μπορούν να πατηθούν με πίεση στην ευθεία επιφάνεια, αλλά μόνο στο τμήμα τους που καμπυλώνει.
Από θύρες και βύσματα τα πράγματα είναι απλά. Υπάρχει ένα mini jack αλλά και ένα βύσμα EXT. Και τα δυο μαζί, δίπλα δίπλα, εφαρμόζουν στις αντίστοιχες θύρες που βρίσκονται στο κάτω μέρος κάθε DualShock 4. Το mini jack ουσιαστικά υπάρχει για passthrough του ήχου, για αυτό και το Back Button Attachment έχει τη δική του υποδοχή για mini jack για να μπορεί να συνδέσει κανονικά ο χρήστης αναλογικά ακουστικά και headsets. Στην πρώτη εφαρμογή είναι εύκολο να ανησυχήσει κανείς. Το τμήματα με τα βύσματα περιστρέφεται γύρω από άξονα για να μπορέσει ο χρήστης να «παίξει» με τη γωνία που σχηματίζουν τα βύσματα με βάση το υπόλοιπο πλαστικό. Η εξήγηση είναι απλή βέβαια. Χωρίς την κατάλληλη γωνία η εφαρμογή στο DualShock 4 είναι αδύνατη με τέτοιο σχεδιασμό. Χρειάζεται μια κάποια προσοχή στην ευθυγράμμιση και ύστερα πίεση του Back Button Attachment προς το χειριστήριο, όχι συμπίεση χειριστηρίου και περιφερειακού, για να μην προκύψει και κανένα ατύχημα. Είναι μια μικρή θυσία στην τελείως αρχική εμπειρία χρήσης που ωστόσο εξασφαλίζει σχεδιασμό τέτοιο που να οδηγεί σε εξαιρετικά καλή και σωστή εφαρμογή με το υπόλοιπο χειριστήριο. Άπαξ και γίνει η σύνδεση δύσκολα φαντάζεται κανείς ότι αυτά τα δυο σχεδιάστηκαν χώρια. Μετά την εφαρμογή δεν χρειάζεται καμία ρύθμιση ή φόρτιση. Ουσιαστικά το Back Button Attachment τραβά ρεύμα από το DualShock 4 και φροντίζει να καταναλώνει τόσο λίγο που στην πράξη δεν επηρεάζει ουσιωδώς την αναμενόμενη αυτονομία, ανάλογα πάντα με το μοντέλο DualShock 4 που είναι πρόχειρο και την παλαιότητα της μπαταρίας. Η καταπόνηση παίζει πάντα το ρόλο της στο τέλος.
Σηκώνοντας για πρώτη φορά το νέο αυτό υβρίδιο που προκύπτει γίνεται ξεκάθαρα μονομιάς ότι η διαφορά στο βάρος είναι πρακτικά αμελητέα. Η δεύτερη και σημαντικότερη -με διαφορά- διαπίστωση είναι πως τα «φτερά» είναι τόσο σωστά σχεδιασμένα που καθώς κρατά ο χρήστης το χειριστήριο οι μέσοι καταλήγουν ακριβώς εκεί που πρέπει, χωρίς προσπάθεια. Έτσι γίνεται εύκολο και το πάτημα των πλήκτρων αυτών που πραγματικά απαιτούν σχεδόν την ιδανική πίεση ώστε να μην κουράζουν κατά τη χρήση αλλά και να αποφεύγονται μη εσκεμμένα πατήματά τους. Δοκιμάσαμε να αλλάξουμε τη λαβή μας ώστε να καταλήξουν οι παράμεσοι στα επιπλέον αυτά πλήκτρα και το σενάριο αυτό φαίνεται επίσης να είναι αρκετά λειτουργικό. Υποθέτουμε πως όλο και κάποιοι έχουν συνηθίσει να κρατούν DualShock με δυο δάχτυλα αντί για τρία γύρω από τις λαβές του, οπότε στην προκειμένη περίπτωση θεωρούμε ότι μπορούν να καλυφθούν κι εκείνοι. Η πρώτη εικόνα λοιπόν, πριν καν ενεργοποιηθεί χειριστήριο και κονσόλα, πριν αξιοποιηθεί με οποιονδήποτε τρόπο το Back Button Attachment είναι πως οδηγεί σε σύνολο που ταιριάζει γάντι στους περισσότερους χρήστες. Ταιριάζει γάντι ακόμη και στις επιφάνειες που θα αφεθεί στο τέλος το χειριστήριο, αφού τίποτα δεν «πετά», τίποτα δεν ακουμπά την όποια επίπεδη επιφάνεια, το χειριστήριο κάθεται ακριβώς όπως και πριν, απολύτως ζυγισμένο. Ωστόσο σε κάποια σενάρια δεν βολεύει. Αν ο χρήστης έχει ειδική βάση φόρτισης στην οποία έχει μάθει να αφήνει το χειριστήριο όταν δεν το χρειάζεται, το «πακέτο» δεν χωρά, άρα δεν επιτρέπει τη χρήση της βάσης. Δεν είναι δύσκολο να βγάλει κάποιος το Back Button Attachment, αλλά είναι ελαφρώς παίδεμα να το ξανατοποθετεί, ενώ ο συνδυασμός είναι τόσο σωστός στο χέρι που δεν μας φαίνεται καν λογικό να βγαίνει κάθε τόσο το περιφερειακό. Όποιος επηρεάζεται από κάτι τέτοιο, καλό είναι να το έχει κατά νου.
Από εκεί και πέρα το μόνο που έχει να κάνει ο χρήστης είναι να πατήσει το πλήκτρο PS για να ενεργοποιήσει το χειριστήριό του (και την κονσόλα του αν δεν ήταν ήδη σε ετοιμότητα). Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, τίποτα απολύτως. Αν το χειριστήριο δεν ενεργοποιηθεί, δεν λειτουργεί καθόλου το Back Button Attachment, κάτι που φαίνεται από το ότι δεν ανάβει με τίποτα η οθόνη του σε τέτοια περίπτωση. Τα δύο επιπλέον πλήκτρα μπορούν να ρυθμιστούν ώστε να λειτουργούν ως οποιοδήποτε (σχεδόν) άλλο πλήκτρο του χειριστηρίου. Εξαιρούνται μόνο το πλήκτρο PS και το πλήκτρο Share. Κατευθύνσεις, σκανδάλες, L3/R3, Options, το πλήκτρο του trackpad και οποιοδήποτε face button μπορεί να αντιστοιχιστεί με καθένα από τα πλήκτρα του περιφερειακού. Κι αν είναι προτιμότερο κάποιο από αυτά τα επιπλέον πλήκτρα να μην κάνει τίποτα, υπάρχει και αυτή η δυνατότητα, για το καθένα ξεχωριστά. Ό,τι και να προτιμήσει κανείς, το Back Button Attachment μπορεί να αποθηκεύσει τρία προφίλ, τρία ζεύγη ρυθμίσεων πλήκτρων δηλαδή, για διαφορετικές περιστάσεις, πάντα κατά τη βολή του χρήστη. Και όλα αυτά ρυθμίζονται επίσης πολύ εύκολα. Άπαξ και ενεργοποιηθεί το DualShock 4 που χρησιμοποιεί ο χρήστης, το γυρίζει ανάποδα για να μπορεί να δει τη μικρή οθόνη OLED η οποία λειτουργεί και ως πλήκτρο. Με διπλό πάτημα γίνεται αλλαγή προφίλ. Τα προφίλ δεν έχουν κάποια ειδική ονομασία, οπότε προβάλλονται ως P1, P2 και P3. Θεωρητικά θα ήταν πιο βολικό να μπορεί να τα ονομάσει κανείς, είτε βάσει συγκεκριμένου παιχνιδιού είτε βάσει είδους παιχνιδιού, αλλά κάτι τέτοιο θα απαιτούσε συνοδευτικό λογισμικό που θα πρόσθετε μεν ευελιξία, αφαιρώντας μέρος της απλότητας και, ίσως, της ευρείας υποστήριξης που εξασφαλίζει η οδός που διάλεξε η Sony. Από εκεί και πέρα, κάθε φορά που ο χρήστης θέλει να αλλάξει τη ρύθμιση κάθε προφίλ, το επιλέγει, ύστερα κρατά πατημένο το πλήκτρο της οθόνης OLED και βλέπει ότι εμφανίζονται στα πλαϊνά της οι τρέχουσες επιλογές για τα «φτερά». Με πατήματα κάθε «φτερού» γίνεται κύκλος από πλήκτρο σε πλήκτρο, μέχρι να φτάσουμε σε αυτό που θέλουμε. Μόλις καταλήξει, ξαναπατά την οθόνη-πλήκτρο και η διαδικασία ολοκληρώνεται, η όποια ρύθμιση αποθηκεύεται.
Ακριβώς το γεγονός πως όλες αυτές οι ρυθμίσεις γίνονται πάνω στο ίδιο το περιφερειακό σε συνεργασία με το χειριστήριο, αλλά και το ότι το περιφερειακό δεν προσθέτει κάποια νέα δυνατότητα πέραν δυο ακόμη πλήκτρων που μπορούν να παίξουν το ρόλο άλλων προϋπαρχόντων στο βασικό χειριστήριο, φροντίζουν ώστε αυτές οι αλλαγές και ευκολίες να μη συνδέονται με μια μόνο πλατφόρμα. Με λίγα λόγια, το Back Button Attachment λειτουργεί σε οποιαδήποτε πλατφόρμα υποστηρίζει DualShock 4 και το ίδιο ισχύει και για τις ρυθμίσεις του. Όπως και να το «στήσει» ο χρήστης, τα προφίλ του ισχύουν κανονικά σε PS4, PC, Mac, iOS και Android, χωρίς να χρειαστεί να κάνει οτιδήποτε παραπάνω. Αυτό σημαίνει πως το Back Button Attachment δεν αφορά μόνο τους κατόχους PS4 αλλά αγγίζει οποιονδήποτε κάτοχο DualShock 4, όπου κι αν έχει σκοπό να το αξιοποιήσει, γεγονός που φυσικά καθορίζει και την τελική εικόνα της συγκεκριμένης προσπάθειας. Σε πρώτη φάση, αν το δει κάποιος αυστηρά υπό το πρίσμα του PS4, το Back Button Attachment είναι ένας απλός, προσιτός και αξιόπιστος τρόπος να χωριστεί η διαφορά στη μέση όταν η μοναδική άλλη εναλλακτική είναι κάποιου είδους «pro controller» που συνήθως προσφέρει περισσότερα αλλά κοστίζει και πολύ παραπάνω, παρά τις διάφορες δυνατότητές του, να είναι πάντα σίγουρο ότι προσφέρει εργονομία ανάλογη του βασικού χειριστηρίου μιας πλατφόρμας και δη, στην προκειμένη τουλάχιστον, του PS4.
Με λίγο πιο ευρεία ματιά, το DualShock 4 μαζί με το Back Button Attachment, είναι μια θεωρητική ενδιάμεση λύση μεταξύ της τυπικής και του Xbox Elite Wireless Controller για όποιον χρησιμοποιεί χειριστήριο σε άλλη υποστηριζόμενη πλατφόρμα. Προφανώς και η πρόταση της Microsoft είναι ακριβότερη, πιο ευέλικτη, πιο πολύπλοκη και, γενικά, πιο… απ’ όλα. Με το Back Button Attachment δεν υποστηρίζονται macros ακριβώς για αυτόν το λόγο. Για εκείνον που χρειάζεται εργονομική βελτίωση όμως, όχι απαραίτητα όλα τα υπόλοιπα, η συνδυαστική πρόταση της Sony μπορεί κι εδώ να αποτελέσει λογικότατη εναλλακτική. Σε κάθε περίπτωση τα πλεονεκτήματα που μπορεί να προσφέρει στον παίκτη είναι ίδια και το ίδιο απλά. Σε ένα shooter η χρήση των φτερών σημαίνει ότι άλματα, τρέξιμο κ.ά. μπορούν να γίνονται χωρίς άχαρα πατήματα σε L3/R3 ή χωρίς να αφήνει κανείς το δεύτερο αναλογικό μοχλό για να πατήσει face button. Οπότε είναι ευκολότερη η γρήγορη κίνηση, η συνεχής προσαρμογή στόχευσης κ.λπ. Σε racing η αλλαγή ταχυτήτων φαίνεται ιδανικό σενάριο αντίστοιχα. Στην ουσία το καλύτερο που έχει να κάνει ο χρήστης διαλέγοντας τις ρυθμίσεις που προτιμά σε κάθε παιχνίδι/είδος είναι να σκεφτεί ποιες κινήσεις των δακτύλων του είναι οι πιο περίεργες στη ροή του παιχνιδιού και να φροντίσει να διευκολύνει τον εαυτό του αναθέτοντας τα «δύσκολα» πλήκτρα στο Back Button Attachment. Όσο για τον πιο ανταγωνιστικό παίκτη, πέραν από τις προσωπικές προτιμήσεις και τις σημειακές ευκολίες, το Back Button Attachment μπορεί να προσφέρει ένα κάποιο πλεονέκτημα, ανάλογα με την περίπτωση. Είναι μια προσέγγιση που μπορεί να αγγίξει και να ωφελήσει τους πάντες, ενώ, υπό συνθήκη, ενδέχεται να διευκολύνει και χρήστες με συγκεκριμένες αδυναμίες. Ωστόσο, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε κάτι τέτοιο, μόνο να το υποθέσουμε ως θεωρητικό ενδεχόμενο.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια, χρειάζεται και λίγη συνήθεια, όπως κάθε νέο σχέδιο σε χειριστήριο, πληκτρολόγιο, mouse κ.λπ., μέχρι οι νέες, διαφορετικές επιλογές να γίνουν κτήμα του παίκτη και εύκολη λύση για «τυφλό σύστημα». Πάντως, όποιες λειτουργίες πλήκτρων και να καλύπτουν τα δυο «φτερά», τα πλήκτρα στα οποία αναφέρονται δεν απενεργοποιούνται. Τίποτα δηλαδή δεν εμποδίζει το χρήση να πατήσει ακριβώς ό,τι έχει συνηθίσει. Η προσαρμογή στην οποία αναφερόμαστε έχει να κάνει κυρίως με συνήθεια, όχι με κάποιο εργονομικό πρόβλημα. Δύσκολα θα θεωρηθεί το Back Button Attachment η προσθήκη που μετατρέπει το DualShock 4 σε ιδανική επιλογή για ιδιαίτερο ανταγωνιστικούς παίκτες αλλά δεν νομίζουμε ότι ήταν αυτός ο στόχος έτσι κι αλλιώς. Αυτό που κάνει είναι πολύ απλό, όχι ιδιαίτερα εξωτικό, πολύ προσιτό για εκείνους που ξέρουν ακριβώς ότι χρειάζονται κάτι τέτοιο. Κυρίως, με βάση τα παραπάνω, η Sony δείχνει να έκανε ακριβώς τις θυσίες και επιλογές που έπρεπε για να βρει μια λογική και οικονομική ισορροπία που μπορεί να φανεί χρήσιμη σε διάφορες πλατφόρμες μάλιστα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Back Button Attachment, πέραν του ονόματός του προφανώς, είναι η χρονική περίοδος κατά την οποία κυκλοφορεί, στη δύση δηλαδή μιας γενιάς, σε περίοδο που δύσκολα κανείς μπορεί να δει την αγορά του ως επένδυση μακράς πνοής, εκτός και αν όχι μόνο μείνουν συμβατά με PS5 τα DualShock 4, αλλά και αν τα DualShock 5 αποδειχθούν στάσιμα στο σχεδιασμό και τα χαρακτηριστικά τους, πηγαίνοντας κόντρα στην περιρρέουσα φημολογία. Εκτός πια αν συνδέεται κανονικά και στο νέο χειριστήριο. Οπότε, περιέργως, είναι ευκολότερη επένδυση το Back Button Attachment για το λιγότερο φανατικό φίλο του PlayStation, με την έννοια εκείνου που ενδιαφέρεται για πολλαπλές πλατφόρμες που υποστηρίζουν τα χειριστήρια της Sony, άρα και το συγκεκριμένο αξεσουάρ. Διότι σε άλλες πλατφόρμες αργεί πολύ περισσότερο να βγει εκτός συναγωνισμού μια γενιά χειριστηρίων από κονσόλες, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει ένα πρότυπο που να επικρατεί για να πάρει κάποιο άλλο τη θέση του πιο εύκολα αν ερχόταν τέτοια ώρα.
Συνεπώς το DualShock 4 Back Button Attachment είναι καθόλα τίμιο και καλοσχεδιασμένο, οικονομικό και φιλικό, αξόπιστο και εργονομικό και, ταυτόχρονα, κάπως εκτός τόπου και χρόνου. Όποιος το τιμήσει δεν θα χάσει. Αλλά και όποιος δεν το τιμήσει πάλι δεν θα χάσει. Οι απόλυτες ισορροπίες το έχουν αυτό φαίνεται.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity